Αγόρασε μία λαμπάδα στο κατοικίδιο σου

Το έντυσες σαν βατραχάκι, σαν φραουλίτσα, σαν λαγουδάκι, σαν μπανανούλα, σκυλάκι, γατάκι, κοτούλα, γουρουνάκι,….

με πασουμάκια σαν αρκουδάκια, σας κουνελάκια, σαν σκιουράκια,…

και φορμούλες σαν σαλιγκαράκια, πουλάκια, αλογάκια,…

Αφού γέμισες το δωμάτιό του με τον Μίκυ, τον Ντόναλντ, τον Σκρούτζ, την Ντέπυ, την Μώλη, την Ντέζι, την Σίντυ, …

Του γέμισες τα μάτια με πάσης φύσεως κινούμενα σχέδια, ενώ του στέρησες τα αυτιά από τα παραμύθια του μπαμπά, της μαμάς, της γιαγιάς, του παππού…

Αφού του γέμισες τα όνειρα με βίντεο, καρτούν, γιατί βαριέσαι ή δεν ξέρεις (το πιθανότερον) κάποιο νανούρισμα με παραδοσιακή ελληνική μουσική (διότι ντρέπεσαι για την καταγωγή σου και την μουσική σου παράδοση, εάν επέτρεψες ποτέ στον εαυτό του να την γνωρίσει)…

Αφού το πήγες σε κομμωτήριο για παιδιά, να μην τρομάξει το «παιδί» από την θέα των ανθρώπων, πρέπει να βλέπει τον Μίκυ και στο κομμωτήριο, το κουρείον του πατρός μάς χαλάει το ίματζ.
Όχι, το παιδί δεν πρέπει να αποκτήσει πρότυπα, δεν θα πρέπει να θέλει να γίνει άνδρας/γυναίκα όταν θα μεγαλώσει, πρέπει να νομίζει ότι είναι κάποιος καρτουνο-χαρακτήρας.

Αφού του αγόρασες ότι κινέζικο παιχνίδι κυκλοφορεί, από το οποίο με το πάτημα ενός κουμπιού ακούγονται διάφοροι παράξενοι ήχοι, τους οποίους θα μάθει να αποκαλεί «μουσική».

Αγόρασε στο κατοικίδιο σου και μία λαμπάδα με περισσότερο βάρος σε στολίδια παρά σε κερί, εάν βεβαίως βαφτίσουμε «κερί» αυτό το πετρελαιώδες υλικό με το οποίο είναι φτιαγμένες οι περισσότερες (επικίνδυνες) λαμπάδες.

Διότι εάν δεν το έχεις καταλάβει, το παιδί σου δεν είναι πλέον άνθρωπος αλλά κατοικίδιο, αφού εσύ φρόντισες για αυτήν την μετατροπή-εκφυλισμό, την οποία βεβαίως είσαι ανίκανος/νη να καταλάβεις, διότι εάν την καταλάβαινες δεν θα έφτανες στα 25, τα 30, τα 50 για να ντύνεσαι και εσύ σαν καρτουνάνθρωπος.

Διότι και εσύ, με τα πράσινα παππούτσια, το κίτρινο παντελόνι, την ροζ ζώνη, το πιτσιλωτό (πουά) κόκκινο σακάκι, το γαλάζιο ριγέ πουκάμισο και την μουσταρδί γραβάτα,… , μην νομίζεις ότι ντύνεσαι σαν άνθρωπος. Την εικόνα των καρτούν αναπαράγεις διότι και εσύ εάν είσαι μέχρι 35 με αυτήν την εικόνα μεγάλωσες, άρα και εσύ καρτουνάνθρωπος είσαι γιαυτό και αναπαράγεις το γένος σου.

Γιαυτό πλέον, τα τελευταία χρόνια δεν κυκλοφορούν Αναστάσιμες λαμπάδες παιδικές μόνον για παιδιά αλλά και για «μεγάλους», έτσι ώστε να μετατραπεί ο προαύλιος χώρος έξω από την εκκλησία της ενορίας σου σε πασαρέλα της Ντίσνεϊλαντ.

Και το κυριότερον,
μην παραπονεθείς όταν θα δεις τον «γιόκα» σου να γίνεται μεσημεριανή τηλε-κουτσομπόλα,
ή τον ιδείς «να παρελαύνει με υπερηφάνεια».

Γιαυτό και στα λέω έτσι, χύμα και τσουβαλάτα όπως με έρχονται, διότι διαφορετικά μάλλον δεν θα καταλάβεις.

Ο Ισαάκ Νεύτων έγραφε το ημερολόγιό του στα Ελληνικά!

Αφορμή για το άρθρο μια σχετική ανάρτησις του ιστολογίου Αβέρωφ.

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν έχω διάθεσι για γράψιμο, όμως σηκώνω προχείρως αυτό το άρθρο κυρίως για να μην το ξεχάσω.

Άποψις μου είναι ότι ο Νεύτων δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ξεθάψει την αρχαία Ελληνική γνώσι. Διετύπωσεν την αρχή διατηρήσεως της ορμής. Όμως θεωρώ ότι αυτή η αρχή όχι μόνον ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα αλλά και είχε εφαρμοστεί, όχι κατά λάθος (γιατί την αρχή διατηρήσεως της ορμής την εφαρμόζουμε ασυνειδήτως σε κάθε μας βήμα) αλλά σχεδιασμένα και μελετημένα.

Πού λοιπόν είχαμε μελετημένη εφαρμογή της αρχής διατηρήσεως της ορμής;
Μα που αλλού; Στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στο άλμα εις μήκος.

Αυτά προς το παρόν, ας σκεφτεί ο καθένας μόνος του εάν ο Νεύτων ή ο κάθε νεότερος επιστήμων είχε πρωτογενείς σκέψεις ή εάν προβληματίστηκε (στην καλύτερη) ή αντέγραψε την αρχαία γνώσι.

Η συνέχεια στο ΑΒΕΡΩΦ

Ο Μύθος του Παραμυθιού

Μύθο χαρακτήρισε η κ. Ρεπούση τον χορό του Μεσολογγίου. Σαφώς και είναι.
Ο μύθος δεν είναι τίποτα λιγότερο από την προφορικώς μεταδιδόμενη ιστορία. Μύθος είναι ο λόγος, εξ ου και σε πολλές γλώσσες αποτελεί ρίζα των λέξεων που σημαίνουν στόμα (λ.χ. mouth στην αγγλικήν, Mündung εις την γερμανικήν*)
Ιστορική προφορική καταγραφή είναι ένας μύθος. Μύθος ήταν και ο Τρωικός Πόλεμος και η ίδια η Τροία μέχρι που ο Σλήμαν ανέσκαψε και βρήκε την «Μυθική» πόλι. Η αγράμματη Πόντια γιαγιά μου γνώριζε τον μύθο του Τρωικού πολέμου προφανώς από προφορικές αφηγήσεις που επέζησαν μέχρι τις ημέρες της.

Μήπως όμως οι ιστορικοί δεν βασίζουν πολλά από τα ευρήματα τους σε μύθους, σε προφορικές δηλαδή μαρτυρίες; Πώς λ.χ. ήξερε ο εξόριστος Θουκυδίδης τι έγινε στην Σικελία αφού δεν πήρε μέρος στην Σικελική εκστρατεία; Από προφορικές μαρτυρίες φυσικά. Το ίδιο έπραξε και ο Ηρόδοτος. Οι αφηγήσεις δεν είναι ψέματα απλώς εμπεριέχουν το στοιχείο του υποκειμενισμού, της υπερβολής και γενικότερα συναισθηματικά στοιχεία που με την πάροδο των ετών είτε διογκώνονται είτε το αντίθετο.

Όμως ο χορός του Ζαλόγγου δεν αναφέρεται σε ένα προ Χριστού γεγονός και συνεπώς οι όποιες αλλοιώσεις κατά την προφορική μετάδοση του γεγονότος δεν θα μπορούσε να είναι μεγάλες. Τι να κάνουμε όμως; Δεν υπήρχε κάποια μεγάλη και τρανή ιστορικός στον κύκλο του Ζαλογγείου Χορού να καταγράψει το συμβάν και να το επικυρώσει με την επιστημονική της πιστοποιημένη εγκυρότητα.
Ίσως εάν στο Ζάλογγο χόρευε και η Ρεπούση και εάν προ της πτώσις της εις τον κρημνόν προλάβαινε να έγραφε τα όσα θα έβλεπε (οἶδα → ἵστωρ) να είχαμε μια πιο πιστοποιημένη μαρτυρία, αλλά από την άλλη δεν το βλέπω και πολύ πιθανόν σε αυτήν την υποθετική περίπτωσι η Ρεπούση-εν Ζαλόγγῳ χορευτής να επέλεγε τον θάνατον από τον ραγιαδισμό. Το πιθανότερον θα ήταν να παραδινόταν εθελοντικώς στον Αλή Πασά και εν συνεχείᾳ να τού προσέφερε τας επιστημονικὰς της υπηρεσίας προς την υποτίμησιν της αυτοθυσίας.

Αναφέρεται σε άρθρο των «Νέων»:

Σύμφωνα με την ιστορικό Βάσω Ψιμούλη, συγγραφέα του βιβλίου «Σούλι και Σουλιώτες» (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, 1998), «στη διάρκεια της διεξαγόμενης, σε στενωπούς και μονοπάτια του όρους, μάχης, μέρος των γυναικόπαιδων κατακρημνίστηκε, είτε απωθούμενο στην άκρη του γκρεμού από τους οπισθοχωρούντες μαχητές είτε με απόφαση των γυναικών να προτιμήσουν γι’ αυτές και τα παιδιά τους τον εκούσιο θάνατο παρά μια οδυνηρή αιματοχυσία και αιχμαλωσία». Ο καθηγητής Αλέξης Πολίτης, από τη σκοπιά του, δεν αρνείται το περιστατικό, αλλά κάνει λόγο για μυθοποιητική χρήση του την οποία εντοπίζει «στην εξιδανίκευση, στον χορό. Αυτό άλλωστε είναι το διαφορετικό και το εξαιρετικό, επειδή αυτοκτονίες απελπισμένων, ακόμη και ομαδικές, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ανθρώπινη ιστορία»(«Ο χορός του Ζαλόγγου», στον τόμο «Μύθοι και ιδεολογήματα στη σύγχρονη Ελλάδα», Εταιρεία Σπουδών Σχολής Μωραΐτη, 2007). Σε όσους μάλιστα επικαλούνται το τραγούδι** «Εχε γεια καημένε κόσμε» ως απόδειξη του περιστατικού, σημειώνει ότι είναι δημιούργημα του 1908.

Καλά μας τα λέγει ο Αλ. Πολίτης (του Αριστοτελείου και της Σορβόνης και αυτός, όπως και η Ρεπούση) για το εν 1908 δημιούργημα (δεν έχω τις γνώσεις να επιβεβαιώσω την χρονολογία, συνεπώς την δέχομαι) όμως του διαφεύγει μια σημαντική λεπτομέρεια που ευτυχώς η ελληνική γλώσσα για ακόμη μια φορά αναδεικνύει. Αναφέρθηκε σε δημιούργημα (δῆμος+ἔργον). Μέχρι και εγώ έχω γράψει καμιά 50 τραγούδια όμως δεν τολμώ να τα παρουσιάσω ούτε καν στον εαυτό μου, πόσον δε μάλλον στον δήμο. Το να παρουσιάσεις ένα έργο στον δήμο δεν είναι απλή υπόθεσις. Η δημιουργία είτε ως έργον του δήμου είτε έργον προς τον δήμο, προϋποθέτει την συμμετοχήν του δήμου είτε ως δημιουργού είτε ως εμπνευστού.
Ας βγάλει η Ρεπούση ένα τραγούδι που να αναφέρεται σε συνωστισμούς ή σε μύθους για να δούμε εάν θα έχει ανταπόκρισιν στον δήμο ή αν θα φάει την ντομάτα της ζωής της.

Από το 1803 που έλαβαν χώρα τα γεγονότα μέχρι το 1908 που δημιουργήθηκε το τραγούδι μεσολαβεί ένας αιών. 100 χρόνια θα πει κάποιος…ουάου. Μα εκατόν έτη δεν είναι τίποτα. Οι εμπνευστές και οι αποδέκτες του δημοτικού τραγουδιού γνώρισαν τους παππούδες των έζησαν μαζί των, άκουσαν τας ιστορίας των. Μπορεί τα ιστορικά γεγονότα να αφορούν στιγμές και συγκεκριμένες χρονολογίες όμως οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι στιγμές. Εδώ ο Αλέξανδρος  Μακεδών πιθανότατα μερικές δεκαετίες μετά συνάντησε στην Μικρά Ασία πολεμιστές που είχαν συμμετάσχει στην εκστρατεία μαζί με τον Ξενοφώντα και που δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Δεν μετράνε οι χρονολογίες, οι γενεές είναι αυτές που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Μπορεί δηλαδή το τραγούδι να δημιουργήθηκε έναν αιώνα μετά τα γεγονότα όμως ο μύθος ήταν ακόμη σε πρωτογενή φάση και οι σύγχρονοι των γεγονότων επηρέασαν με τον α’ ή τον β΄τρόπον την δημιουργία.

Αυτά βεβαίως συνέβαιναν την εποχή που ακόμη τα παιδιά δεν είχαν εμποτιστεί με το δηλητήριον του ανυπάρκτου «χάσματος των γενεών» (για το οποίον θα αρθρογραφήσουμε προσεχώς) και άκουγαν τις ιστορίες των παππούδων των, των πατεράδων των, χόρευαν μαζί τους στον κύκλο, τους έπιαναν απ΄το χέρι και δεν τους σιχαινόντουσαν, πήγαιναν μαζί στα πανηγύρια της εποχής και οι παππούδες καμάρωναν τα εγγόνια όπως τα εγγόνια καμάρωναν τους παππούδες και άκουγαν τις ιστορίες των με ανοιχτό το στόμα, μήπως και τους ξεφύγει κάποια λεπτομέρεια. Επειδή εμείς είμαστε η πρώτη γενεά που προσηλυτίστηκε στο αυθυποβαλλόμενο «Χάσμα των γενεών» δεν σημαίνει ότι αυτό υφίστατο  πάντοτε.

Ιστορικές αναφορές για τον Χορό του Ζαλόγγου υπάρχουν και στην αντίστοιχη σελίδα της Βικιπαιδείας όμως συστήνω στους αναγνώστες όταν επισκέπτονται την Βικιπαίδεια να κάνουν έναν κόπο και να ρίχνουν μια ματιά στο ιστορικό του κάθε λήμματος γιατί εκεί κρύβεται ο πόλεμος των προπαγανδιστών. Στο συγκεκριμένο λήμμα που ήταν ανενεργό για έναν περίπου χρόνο, ξαφνικά ενόχλησε η παράγραφος:

Το Ζάλογγο ως στόχος της “αποδομητικής σχολης” της Ελληνικής Ιστοριογραφίας

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι περί το τέλος του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα η αποσύνθεση των εθνικών ταυτοτήτων μέσω της αποσύνθεσης των εθνικών “αφηγήσεων” έγινε κυρίαρχο πρόταγμα της δυτικής ιστορικής και κοινωνιολογικής σκέψης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα έθνη της περιφέρειας (Καραμπελιάς, σελ. 10). Στην Ελλάδα η σχετική “σχολή” έχει ως κύριο στόχο την ιστορία των Σουλιωτών επειδή αυτοί καταλαμβάνουν κεντρικό ρόλο στην ελληνική ιστορική συνείδηση λόγω του μακρόχρονου αγώνα τους, επί δύο αιώνες, κατά των Τούρκων. Το Ζάλογγο, όπως και το Κούγκι κ.ά., αποτελούν λέξεις/σημαίνοντα που στο υποσυνείδητο των Ελλήνων ταυτίζονται με την αγωνιστική διάθεση της νεώτερης Ελληνικής ταυτότητας. Για τον λόγο αυτό επιχειρείται να πληγεί η αληθοφάνεια του γεγονότος και ο ηρωικός χαρακτήρας των ατόμων που σχετίζονται με αυτό.^[9]

την οποία και μόλις σήμερα βρέθηκαν κάποιοι να την διαγράψουν και να την ξαναδιαγράψουν. Τελικά ενοχλεί το Ζάλογγο, ίσως και επειδή δεν αφορά μόνον τους Τούρκους ως εχθρούς αλλά και τους Αλβανούς που ουδέποτε ήταν φίλοι μας.

Εν κατακλείδι ναι, είναι μύθος ο Χορός του Ζαλόγγου, όχι γιατί είναι ψέμα αλλά γιατί διεσώθη προφορικώς μέσα από την παράδοση, μέσα από τραγούδια και χορούς, δηλαδή είναι αληθινός πέρα ως πέρα, δεν ξέρω όμως εάν η Ελληνικότητα της κυρίας Ρεπούση είναι παραμύθι, μήπως δηλαδή υπάρχει ο αληθινός μύθος περί του Χορού αλλά το ψεύτικο παραμύθι περί της ελληνικότητος της διδάκτορος που δεν χάνει ευκαιρίαν να δηλητηριάζει την εθνική συνείδησι των Ελλήνων με την μέθοδο της σταγόνας, μέθοδος δηλαδή κατά την οποίαν το προπαγανδιστικόν δηλητήριον δεν χύνεται άπαξ σε μία μεγάλη δόσι αλλά σε μικρές τακτικές δόσεις ώστε ο εθνικός μας οργανισμός σιγά-σιγά να εθίζεται σε αυτό και να θεωρεί φυσική την ύπαρξιν του. Δεν έχει δηλαδή σημασία εάν αυτά που λέγει η Ρεπούση ή οποιοσδήποτε άλλος φιλέλλην*** έχουν υπόστασι ή όχι. Σημασία έχει ότι επιτελούν τον ρόλο της σταγόνας η οποία τακτικά πρέπει να εκχέεται στις φλέβες μας μέχρι να αρχίσουμε να αμφισβητούμε ακόμη και το αν είμαστε άνθρωποι ή ελέφαντες.

____________________________

* Ίσως και ο μούτος να έχει την ίδια ρίζα (λέω εγώ). Μούτος λέγεται σε κάποιες περιοχές ο άνθρωπος που δεν μπορεί να μιλήσει, ο μουγκός. Ας το ψάξουν αυτό οι ειδικοί αν διαβάζουν.

.

** Ιδού το τραγούδι:

.
*** Το συνθετικό φίλος έχει κυρίως καλή έννοια. Ακριβώς επειδή έχει καλή έννοια χρησιμοποιήθηκε είτε ειρωνικά είτε ως ευφημισμός κατά καιρούς. Λ.χ. στον Πτολεμαίο Β’ απεδόθη η προσωνυμία Φιλάδελφος γιατί αγαπούσε την αδελφή του. Φυσικά αυτό έγινε ακριβώς γιατί το «φίλος» είναι εξ ορισμού κάτι καλό.
Κανένας δεν θα τολμούσε να προσβάλει τον βασιλιάᾱυτοκράτορα-Φαραώ Πτολεμαίο λέγοντας τον λ.χ. αδερφόγαμο ή γαμάδελφον. Έτσι επέλεξαν δια της ειρωνείας ή διά του εξευμενισμού αντί να τον πούνε γαμάδελμφον να τον αποκαλέσουν Φιλάδελφον.
Στους Ορφικούς Ύμνους το επίθετο Παιδόφιλος αναφέρεται στην Ελευσινία Δήμητρα προφανώς με την καλή έννοια:

Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαῖμον, σεμνὴ Δήμητερ, κουροτρόφε, ὀλβιοδῶτι, πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, εἰρήνηι χαίρουσα καὶ ἐργασίαις πολυμόχθοις, σπερμεία, σωρῖτι, ἀλωαία, χλοόκαρπε, ἣ ναίεις ἁγνοῖσιν Ἐλευσῖνος γυάλοισιν, ἱμερόεσσ᾽, ἐρατή, θνητῶν θρέπτειρα προπάντων, ἡ πρώτη ζεύξασα βοῶν ἀροτῆρα τένοντα καὶ βίον ἱμερόεντα βροτοῖς πολύολβον ἀνεῖσα, αὐξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, ἀγλαότιμος, λαμπαδόεσσ᾽, ἁγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις· σὺ χθονία, σὺ δὲ φαινομένη, σὺ δε πᾶσι προσηνής· εὔτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα, ἅρμα δρακοντείοισιν ὑποζεύξασα χαλινοῖς   ἐγκυκλίοις δίναις περὶ σὸν θρόνον εὐάζουσα, μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοῖς, ἧς πολλαὶ μορφαί, πολυάνθεμοι, ἱεροθαλεῖς. ἐλθέ, μάκαιρ᾽, ἁγνή, καρποῖς βρίθουσα θερείοις, εἰρήνην κατάγουσα καὶ εὐνομίην ἐρατεινὴν καὶ πλοῦτον πολύολβον, ὁμοῦ δ᾽ ὑγίειαν ἄνασσαν.

Σήμερα η παιδεραστία ονομάστηκε Παιδοφιλία. Αυτό πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί κατάχρησιν και κακοποίησιν της Ελληνικής γλώσσας (μήπως θα είναι η πρώτη φορά; Εδώ έχουμε ταυτίσει τις Λεσβίες με την ανωμαλία ενώ είναι οι κάτοικοι της Λέσβου) ουσιαστικά δημιουργεί τις ακριβώς αντίθετες εντυπώσεις από αυτές που πρωτογενώς υποπτευόμαστε. Δεν κατηγορεί ο όρος «Παιδοφιλία» το αίσχος της παιδεραστία αλλά το ακριβώς αντίθετον. Υποσυνειδήτως το εξευμενίζει. Αντί να χαρακτηρίσουμε τον άνθρωπο-ζώο παιδοκάπηλο ή όπως αλλιώς, επέλεξαν οι «ειδικοί» έναν φιλικόν όρον (φίλος) που δεν χτυπάει τόσο άσχημα στα αυτιά μας. Δηλαδή ο όρος «παιδόφιλος» είναι πολύ πιο πονηρός από όσο νομίζουμε (θεωρώ) και θα έπρεπε αν είχαμε σοβαρό κράτος να απαιτήσουμε από την παγκόσμια κοινότητα να τον αλλάξει διότι δεν είναι δυνατόν η λέξις που εμπεριέχεται στην «Φιλοσοφία», την «φιλοπατρία» και σε ένα κάρο ακόμη λέξεις, να δαιμονοποιείται ή καλύτερα αφού δεν μπορεί να δαιμονοποιηθεί ο «φίλος» ουσιαστικά να αγγελοποιούνται τα ανθρώπινα κτήνη δια της καπηλεύσεως της «φιλίας».

Ίσως το καλλίτερο θα ήταν να υπήρχε ένα συμβούλιον Ελληνικής γλώσσης που να εδρεύει σε κάποιο ιστορικό σημείο της Ελλάδος, χωρίς την έγκρισιν του οποίου δεν θα μπορεί να κατοχυρωθεί κάποιος όρος στην διεθνή κοινότητα. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε ανθέλληνας να κατασκευάζει γλωσσικούς όρους όπως γουστάρει. Αλλά είπαμε, αυτά προϋποθέτουν σοβαρό Ελληνικό κράτος.

Ἑβραῖος φασίστας;

Μαθήματα ἀντιφασισμοῦ παραδίδει ἀπό τὸ youtube ὁ Ἑβραῖος ῥαβῖνος Φριζής. Ἄς ρίξουμε μία ματιά* στὸν ἀντιφασιστικόν τοῦ λόγον.

Στὸ χρονικόν σημεῖον 5:30 μᾶς λέγει:
«πληρώνουμε σήμερα τὸ τίμημα τῆς ἀφομοίωσης, τῶν μικτῶν γάμων…»

Τί μᾶς λέγει δηλαδή ὁ ῥαβῖνος;
Ὅτι οἱ Ἑβραῖοι τῆς ἐν Ἑλλάδι διασπορᾶς δέν πρέπει πλέον νἀ προσπαθοῦν νά ἀφομοιωθοῦν ἀλλά ὄχι μόνον νά προσπαθήσουν νά διατηρήσουν τὴν παράδοσὶν των, ὄχι μόνον νά έξυγιάνουν τὴν κοινότητὰν των ἀπό φαινόμενα ὅπως αύτά τῆς οἰκογενειοκρατίας ἀλλά…

…ἀλλά καὶ νά κρατήσουν καθαρόν τὸ αἷμα των, καταδικάζωντας τοὺς μικτούς γάμους Ἑβραίων μὲ ἀλλοφύλους.

Ἐδῶ παραδέχεται ὅτι τὸ Ἑβραϊκόν γένος δέν εἶναι θρησκευτικόν ἀλλά ἐθνικόν. Οἱ μικτοί γάμοι εἶναι προφανῶς γάμοι ἀλλοφύλων καὶ ὄχι γάμοι ἀλλοθρήσκων (νομίζω πῶς σὲ θρησκευτικόν ἐπίπεδον δέν ἐπιτρέπονται οὔτως ἤ ἄλλως γάμοι ἀλλοθρήσκων) δηλαδή ὁ δῆθεν-ἀντιφασίστας Φριζής προτρέπει τοὺς Ἑβραίους σὲ φυλετική καθαρότητα.

Ποῖα ἡ διαφορά του ἀλήθεια ἀπό αὐτό που κατηγορεῖ;
Κι ὅμως ὑπάρχει διαφορά. Οἱ Χρυσαυγήτες τάσσονται ὑπέρ τῆς φυλετικῆς καθαρότητος στοὺς Ἕλληνες εντός τῆς Ἑλλᾶδος, ἐνῶ ὁ Φριζής ἐπιθυμεῖ φυλετική καθαρότητα στοὺς Ἑβραίους μέσα στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπό τὴν στιγμή που ἐννοεῖ – ὅπως ἀποδείξαμε – ὅτι «Ἑβραῖος» εἶναι φυλετικός καὶ ὄχι μόνον θρησκευτικός χαρακτηρισμός, ζητάει φυλετική καθαρότητα τῶν Ἑβραίων σὲ μία ξένη χώρα, ἀφοῦ ἐάν οἱ Ἑβραῖοι τῆς Ἑλλᾶδος ζοῦσαν στὴν δικήν των χώρα, δέν θὰ ὑπήρχε λόγος νά φοβάται ὁ ῥαβῖνος οὔτε τὴν ἀφομοίωσιν οὔτε τοὺς μικτούς γάμους, οἱ ὁποῖοι θὰ ἦταν γάμοι μεταξὺ Ἑλλήνων (δηλαδή ὄχι μικτοί) καὶ ὄχι μεταξὺ ἀλλοφύλων.
Συνεπῶς ἡ διαφορά τοῦ φασισμοῦ τῆς Χ.Α. καὶ τοῦ φασισμοῦ τοῦ Φραζῆ εἶναι ὅτι ὁ μέν εἶναι φασισμός μὲ πατρωτικά χαρακτηριστικά ὁ δὲ φασισμός ἀλλοφύλων σὲ ξένη χώρα.

Δέν τὰ λέγω έγώ αὐτά, ὁ ἴδιος ὁ ῥαβῖνος τὰ λέγει. Καὶ μάλιστα τὰ λέγει πεντακάθαρα ἀφοῦ στὸ ἴδιο βίντεο (10’30”) ὁ Φραζής ζητἀει ἀπό τόν «Ἑβραϊκό λαό», «νά ἐπιστρέψει πίσω στὴν γῆ του, τὴν γῆ τοῦ Ἰσραήλ».

Τὸ γεγονός ὅτι «Ἑβραῖος» εἶναι ἐθνικός χαρακτηρισμός καὶ ὄχι μόνον θρησκευτικός ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ κος Σωτήρης Ἠσαΐας τῆς Ν.Δ. (στὸ 12:10 τοῦ βίντεο) λέγοντας: «ἕνα ἐκατομμύριο πρόγονοὶ μου ἐκτελέστηκαν ἀπό τὸ ναζιστικό καθεστώς τοῦ Χίτλερ».

Τί μᾶς λέγει ὁ κος Ἠσαΐας;
Ὅτι τὰ θύματα τοῦ ὁλοκαυτώματος ἦταν πρόγονοὶ του, δηλαδή ἀνήκαν στὸ ἴδιο γένος. Δέν ἀνεφέρθῃ ὁ κος Ἠσαΐας σὲ θρησκευτικούς ἀδελφούς θύματα τῶν ΝΑΖΙ ἀλλά σὲ προγόνους του, δηλαδή ὁμοφύλους καὶ ὁμογενείς του.

Εἶναι ὅμως τυχερός ὁ κος Ἠσαΐας που ζῇ στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀκόμη τυχερότερος ποὺ δέν ἔχει (εὐτυχῶς) ψηφησθεῖ ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος*, διότι ὁ λόγος του θὰ μποροῦσε νά χαρακτηρισθεῖ ὡς «Ἄρνησις ὁλοκαυτώματος» δεδομένου ὅτι Ἀρνητής τοῦ ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων θεωρεῖται ἀκόμη καὶ ὅποιος δέχεται μεν τὸ ὁλοκαύτωμα ἀλλά δηλώσει δημοσίως πλήθος θυμάτων μικρότερον τῶν ἕξ ἐκατομμυρίων. Ὀ κος Ἠσαΐας ὡμίλησε γιὰ ἕνα ἐκατομμύριον νεκρῶν, συνεπῶς ἡρνήθῃ τὸ ὁλοκαύτωμα καὶ ἐάν ζοῦσε σὲ ἄλλην χώραν ἤ τὴν μετά δυστυχῶς ἐπικειμένου ψηφήσεως τοῦ αντιρατσιστικοῦ νόμου Ἑλλάδαν, θὰ ἐκινδύνευεν μὲ φυλάκησιν, ἐκτός ἐάν (τὸ πιθανότερον) ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος θὰ ἀφορᾷ μόνον «ῥατσιστικά παραπτώματα» Ἑλλήνων στὸ γἐνος, θά μποροῦν δηλαδή ὅλοι νά λένε ὅτι γουστάρουν πλήν τῶν Ἑλλήνων ποὺ θὰ κινδυνεύουν μὲ φυλάκησιν γιὰ ψύλλου πήδημα.

ΥΓ. Αὐτά ποὺ γράφω δέν εἶναι ῥατσιστικά ἤ ἀντισημιτικά, ἀπλῶς ἐρμηνεύω τὰ λεχθέντα. Ἀν βγάζω λάθος συμπεράσματα…τόσο με κόβει, ἄς μέ διορθώσουν οἱ ἀναγνῶστες.

__________________________

* Ἡ ἄποψις του βεβαίως γιὰ τὴν δημοκρατία (6’30”): «λές καὶ ἡ δημοκρατία πρέπει νά περιλαμβάνει μέσα της ἀκόμη καὶ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ τὴν καταστρέψουν ἐξ ἀρχῆς» δηλώνει ὅτι δέν ἔχει ἰδέα ἀπό δημοκρατία.

Ἀκριβῶς αὐτό σημαίνει δημοκρατία καὶ ἀκόμη καὶ στὴν ἀρχαία Ἀθηναϊκήν δημοκρατίαν συμμετεῖχαν οἱ ὁλιγαρχικοί δηλαδή οἱ ἐχθροί τῆς δημοκρατίας. Ἑλάχιστες ἀπό τὶς διακεκριμένες ἀρχαῖες προσωπικότητες ἦταν δημοκρατικῶν φρονημάτων. Ὁ  Ἀριστοφάνης δὲ, ποὺ τὸν ἔχει κάνει σημαῖα του ὁ Λαζόπουλος καὶ ἄλλοι παροδιακοί δῆθεν δημοκράτες, ἦταν κάργα ὁλιγαρχικός.

Δέν εἴδαμε βεβαίως τὴν ἴδια εὐαισθησίαν γιὰ τὴν συμμετοχή εἰς τὴν δημοκρατίαν κομμουνιστικῶν κομμάτων, κομμάτων δηλαδή, ποὺ φανερᾶ ἐχθρεύονται τὴν δημοκρατία καὶ δηλώνουν μάλιστα ὅτι θὰ πάρουν τὴν ἐξουσία μὲ ἐπανάστασιν καὶ θὰ ἐφασμόσουν τὴν δικτατορίαν τοῦ προλεταριάτου (τοὺς πειράζει ἡ Ἑλληνική λέξις θήτης, προτιμοῦν τὸ «προλετάριος»).

Ὁ μόνος περιορισμός ποὺ θέτει ἡ δημοκρατία τῆς Ἑλλᾶδος στὰ κόμματα εἶναι ἡ βεβαίωσις ὅτι δέν θὰ ἀνατρέψουν τὸ πολίτευμα μὲ τὴν βία, ἐξ οὐ καὶ ἡ ἀκροτελεύτια διάταξις τοῦ συντάγματος:

«H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Ἡ δημοκρατική κατάλυσις τῆς δημοκρατίας ἐπιτρέπεται στὴν δημοκρατία.
Μήπως μὲ δημοκρατικές διαδικασίες δέν ἀλλάξαμε τὸ πολίτευμα μας (άπό βασιλευομένη δημοκρατία σὲ προεδρευομένη); Δὲν ἦταν αύτό μὶα μορφή ἀνατροπῆς τοῦ πολιτεύματος; (Ἐξ οὐ καὶ «μεταπολίτευσις»)
Ἡ δημοκρατία εἶναι πανίσχυρος. Ὁ δῆμος ἔχει τὴν δύναμιν ἀκόμη καὶ νά παραιτηθεῖ ἀπό τὴν ἐξουσίαν του. Τὸ δύσκολον εἶναι νὰ τὴν ἀνακτήσει ἄπαξ καὶ τὴν χάσει ὅμως δικαιοῦται νά ἀποδεχθεί δημοκρατικῶς τὴν ἀνικανότητὰν του νά κυβερνήσει. Αὐτό εἶναι τὸ βασικόν πρόβλημα, τὰ δημοψηφίσματα εἶναι πανίσχυρα, τὸσο ἰσχυρά ποὺ δέν ἀνατρέπονται, γιαυτὸ καὶ στὴν μεταπολιτευτική δημοκρατία τὰ δημοψηφίσματα ἀποφεύγονται (οὐσιαστικῶς δέν ἔγινε κανένα) ἀφοῦ ἐάν γινόντουσαν θὰ εἴχαμε ἀκόμη τὶς παλαιές μας ταυτότητες, θα παραμέναμε στὸ δίκαιον τοῦ αἵματος καὶ δέν θὰ εἴχαμε τὸν νόμον Ῥαγκούση, δέν θὰ περνοῦσε τὸ μνημόνιον κλπ. Ὅταν λοιπόν ὁ δῆμος βλέπει ὅτι μὲ τόση δημοκρατία μπορεῖ νὰ αὐτοκαταστραφεῖ, δικαιοῦται νά ἀνατρέψει δημοκρατικῶς τὴν δημοκρατίαν καὶ νὰ πληρώσει μετά τὸ ὅποιον τίμημα.

Δέν ἔβγαλε τυχαία ἀνακοίνωσιν τὸ ΚΚΕ καταγγέλλοντας τὸν ἐπικείμενον ἀντιρατσιστικόν νόμον, καθῶς ξέρει ὅτι ἑὰν ἀπαγορευτεῖ στὸν δῆμο «τὸ δικαίωμα τῆς δημοκρατικῆς αὐτοκτονίας» τότε θὰ κηρυχθεῖ παράνομον καὶ τὸ ἴδιο τὸ ΚΚΕ ποὺ ὁραματίζεται τὴν δικήν του δικτατορία στὴν σοσιαλιστική δευτέρα παρουσία.

Τί εἶναι ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος; Τρικλοποδιά τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τῶν κρυπτοκομμουνιστῶν στὸ ΚΚΕ καθῶς τὸ ΚΚΕ ὡς ὑπερορθόδοξον ποὺ εἶναι ἐπιμένει στὴν ἰδέαν τῆς κατά μέτωπον ἐπαναστάσεως, ἐνῶ οἱ κρυπτοκομμουνιστές πιστεύουν σὲ πλάγιες μεθόδους ἐπιβολῆς τοῦ εὐρωκομμουνισμοῦ, ἄλλαξαν τὰ κομμουνιστικά των σύμβολα καὶ προσπαθοῦν νὰ εξαφανίσουν τοὺς ὑπερορθοδόξους ΚΚΕδες, νὰ τοὺς ἀρπάξουν τοὺς ψηφοφόρους, νὰ τοὺς ἀκυρώσουν πολιτικά ζητώντας ἀπό τὸ ΚΚΕ πράγματα ποὺ δέν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ (λ.χ. συμμετοχή στὴν κυβέρνησιν τῆς Ἀριστερῆς στὶς πρόσφατες ἐκλογές) καὶ ἐν ὁλίγοις πρόκειται γιὰ ἕναν ἐνδοκομμουνιστικό πόλεμο. Στὸν πόλεμον αὐτόν οἱ διαφόρων δογμάτων καὶ αἱρέσεων κομμουνισταί εἶναι τὰ βουβάλια καὶ ὁ ἑλληνικός λαός τὰ βατράχια, ὅπως ἐξάλλου καὶ οἱ λαθρομετανάστες βατράχια εἶναι. Μήν νομίζουν δηλαδή ὅτι τοὺς ὑποστηρίζουν τίποτα ἅγιοι ἄνθρωποι τῆς ἀριστερῆς. Ἀπλῶς τοὺς χρησιμοποιοὐν ὡς ὄχημα γιὰ τὶς ἰδεοληψιοθρησκείες των.

Γιὰ ὅλους αύτούς τοὺς λόγους τὸ ἱστολόγιον ἔχει προβληματιστεῖ μὲ τὶς ἀδυναμίες τοῦ πολιτεύματος καῖ πιστεύει ὅτι ὁ λαός δικαιοῦται νὰ αὐτοκαταργήσει τὴν ἐξουσίαν του, πρέπει ὅμως νὰ ὑπάρχει καὶ πρόβλεψις γιὰ νὰ τὴν ἐπανακτήσει ὅταν νοιώσει ἔτοιμος ἤ/καὶ ἐάν τὰ πράγματα πᾶνε στραβά, διότι τὸ βασικό πρόβλημα σὲ κάθε μή δημοκρατικό πολίτευμα, ἀκόμη καὶ στὸ πλέον ἐπιτυχημένο, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν καλλίτερον καὶ ἀξιότερον μονάρχη εἶναι ἡ διαδοχή.

Ποῖος ἐπιχειρεῖ στὶς Σκουριές;

Μερικές ερωτήσεις προκύπτουν από το ακόλουθο βίντεο του Αδώνιδος σχετικά με την επένδυσι Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. Ας τον παρακολουθήσουμε από το σημείο 27’30” περίπου όπου περιγράφει την κατάσταση και το ιστορικό της.

https://www.youtube.com/watch?v=PTP97Ujphj4

Ειδικός δεν είμαι, δεν έχω ψάξει το θέμα σε βάθος, έχω όμως κάποιες απορίες:

1. Από την στιγμή που η TVX κατάφερε να φεσώσει το Ελληνικό κράτος (ταμείων συμπεριλαμβανομένων) 11 εκ. ευρώ, πού είναι η περίφημη κρατική ισχύς, το Imperium κατά Άδωνι; Αν δηλαδή καταφέρνει μια εταιρία να φορέσει σε ένα κράτος ένα τόσο μεγάλο φέσι, τότε γιατί αυτή να θεωρείται επένδυση και όχι αρπαχτή;
2. Εντάξει, μας φέσωσε η TVX όταν ο χρυσός είχε χαμηλή τιμή. Σήμερα όμως η τιμή του χρυσού είναι στα ύψη άρα είναι συμφέρουσα η εξόρυξη του.
   Πότε είναι στα ύψη είπαμε;
   ΣΗΜΕΡΟΝ.
   Το αύριον το ξέρουμε; ΟΧΙ.
   Το υποπτευόμαστε όμως. Η τιμή του χρυσού θα πέσει. Ειδικά μέσα στα επόμενα 30 χρόνια είναι σίγουρο ότι θα πέσει. Άρα; Αν σήμερα είναι συμφέρουσα η εξόρυξις του χρυσού, μπορεί (το πιθανότερον) να μην είναι αύριο.
   Μόλις οι διάφοροι Ριχάρδοι ανά τον κόσμο μαζέψουν όλον τον χρυσό, μόλις γίνει η δουλειά, θα αλλάξουν και οι συσχετισμοί. Εξάλλου για κάποιον λόγο ανέβηκε η τιμή του χρυσού. Δεν την ανέβασα εγώ.Όταν λοιπόν η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. που μάλλον πρέπει να μετονομαστεί σε Πρώην Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. αποφασίσει ότι οι συνθήκες δεν είναι συμφέρουσες, ενδεχομένως να ακολουθήσει το παράδειγμα του προκατόχου της και να φεσώσει μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ακόμη.  Και γιατί να μην το κάνει εξάλλου όταν το Ελληνικό κράτος έχει ιστορικό ταλέντο στο να μπαίνει μέσα και να πιάνεται κότσος;
3. Αν λοιπόν σε 10 χρόνια «την κάνει» η Πρώην Ελληνικός Χρυσός Α.Ε, και μας αφήσει και μια προίκα 20 εκ. φέσι ενώ θα έχει αφαιρέσει από την Ελληνίδα Γαία χρυσό αξίας δισεκατομμυρίων, συν τις όποιες περιβαλλοντολογικές εκκρεμότητες , τότε ποίος είναι αυτός που θα έχει αναλάβει το ρίσκο;
   Διότι επενδυτής, επιχειρηματίας κατά Άδωνι είναι αυτός ο οποίος αναλαμβάνει να ρισκάρει (Ελλ. διακινδυνεύσει) το κόστος μιας επενδύσεως προκειμένου να βγάλει κέρδος.
   Ποίος λοιπόν θα είναι αυτός που θα έχει διακινδυνεύσει;
   Η Π.Ε.Χ. Α.Ε., η οποία επενδύει εκ του ασφαλούς ενόσω η τιμή του χρυσού βρίσκεται στα ύψη ή μήπως το Ελληνικόν κράτος το οποίο θα παρακαλάει να μην πέσει ο χρυσός, οπότε και θα την κάνει η ΠΕΧ ΑΕ όπως την έκανε και η TVX;
   Ποίος δηλαδή θα είναι ο διακινδυνεύων επιχειρηματίας;  Η ΠΕΧ ΑΕ που έβαλε 11 εκ. για να βουτήξει χρυσό αξίας 20 δις ἠ το Ελληνικό κράτος που τα είχε τα 20 δις σε μετάλλευμα και τα ρισκάρισε βασιζόμενο στην υψηλή τιμή του χρυσού;
4. Περιβαλλοντολογικοί κίνδυνοι.
   Μας διαβεβαιώνουν λέει οι μεγαλύτεροι επιστήμονες λέει ότι δεν θα υπάρξει λέει οικολογική καταστροφή λέει .
   Αμήν.
   Αυτό είναι ωσάν προσευχή. Ένα κράτος με ισχυρό imperium δεν βασίζεται σε μελέτες. Βασίζετε σε ρήτρες, σε ποινές.
   Λέει δηλαδή: Κοίταξε να δεις Π.Ε.Χ. Α.Ε., αν δεν μου το παραδόσεις την περιοχή σε τόσα χρόνια έτσι και έτσι και αλλιώτικα  θα φας τέτοια καμπάνα που θα δεις τα ραδίκια ανάποδα.
   Αυτό κάνει ένα ισχυρό κράτος. Δεν περιμένει από κανένα πανεπιστήμιο να μελετήσει το πρόβλημα. Επιβάλλει κυρώσεις αλλά και αποδεικνύει ότι έχει τα κάκαλα να τις εφαρμόσει.
   Το δικό μας κράτος τα μόνα κάκαλα που είχε ήταν να φάει φέσι 11 εκ. άπό την TVX.

   Α! συγνώμη. Έχει και τα κάκαλα να χάνει την εθνική κυριαρχία, να ξεπουλάει νησιά σε Εμίρηδες, μαρίνες σε Τουρκαλάδες (είναι γνωστό εξάλλου ότι οι Τούρκοι μας πούλησαν τις Πριγκιποννήσους όταν ευρίσκοντο εντός ΔΝΤ ενώ εμείς εκτός).
   Τα μόνα σοβαρά κάκαλα που έχει είναι να κόβει το ρεύμα από τον κοσμάκι, να επιβάλλει χαράτσια, να εκβιάζει με κατασχέσεις, να απειλεί με φυλάκιση όποιον χρωστάει μερικά χιλιάρικα (αφού πρώτα φρόντισε να του κόψει κάθε ελπίδα να τα βρεί για να τα πληρώσει) και γενικά το κράτος συμπεριφέρεται σαν τον μαλάκα σύζυγο που δέρνει την γυναίκα του, εξευτελίζει τα παιδιά του αλλά έξω από το σπίτι του … κύριος. Παρφουρμάρεται, γραβατώνεται , φοράει το λουστρίνι και τους έχει όλους με το σείς και με το σας. Αυτός ο μαλάκας ο ανατολίτης είναι το Ελληνικό κράτος.

5. Για να μην πάμε σε πιο βαθυά οικονομικά θέματα, ότι δηλαδή πουλάμε τον χρυσό μας για να μάς δώσουν ευρωχαρτάκια, δηλαδή πουλάμε την ελπίδα της χώρας για νομισματική ανεξαρτησία για να εισπράξουμε ξυλοπολτό και μελάνι, το ερώτημα είναι: ποίος είναι ο επιχειρηματίας;

   Και αφού τελικώς το κράτος είναι αυτό που ρισκάρει, τότε πού είναι η φιλελεύθερη πολιτική που θέλει το κράτος να μην είναι και επιχειρηματίας; Αφού η ΠΕΧ παίζει εκ του ασφαλούς αλλά το κράτος ρισκάρει τόσο το περιβάλλον της τουριστικής περιοχής, όσο και τον υπεδαφικό του πλούτο, είναι σαφές ότι ο επιχειρηματίας είναι το κράτος.  Ο άλλος είναι ο εργολάβος που μπορεί να αφήσει και την οικοδομή στα θεμέλια και να την κοπανήσει με τις προκαταβολές.

   Το νόμισμα μπορεί να έσπασε τον Χρυσό Κανόνα, δηλαδή να μην έχει αξία αμέσως συνδεδεμένη με τον χρυσό, αυτό όμως είναι προσωρινόν και φαινομενικόν. Ο χρυσός πάντα θα έχει σχέση με την αξία των νομισμάτων, γιαυτό ακριβώς και ανέβηκε η τιμή του.Τι ήταν αλήθεια η Μακεδονία πρίν τον Φίλιππο;
   Ένα βασίλειο άλλοτε προτεκτοράτο των Περσών, άλλοτε των Αθηναίων άλλοτε των Σπαρτιατών. Αυτό που την έβγαλε από τις σχέσεις εξαρτήσεως ήταν ο χρυσός. Χωρίς τον χρυσό και με δεδομένη την διάλυση της Ελλάδος μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, δεν θα υπήρχε ο ισχυρός Φίλιππος και δεν θα ακολουθούσαν η Μακεδονική αυτοκρατορία, τα Ελληνιστικά Βασίλεια και ο εξελληνισμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
   Ουσιαστικά δηλαδή ο χρυσός  έσωσε τον Ελληνισμό και παρέτεινε την κυριαρχία του για 300 χρόνια, ενώ διέσωσε το Ελληνικό πνεύμα για 2300 χρόνια.

6. «Μα δέν έχουμε τεχνογνωσία να τον βγάλουμε μόνοι μας τον χρυσό»
   Και ένας μικροπαντρεμένος δεν έχει τεχνογνωσία να συνουσιασθεί με την επίσης παρθένα και επίσης μικροπαντρεμένη σύζυγο του. Τί πρέπει δηλαδή να κάνει; Να την βγάλει στο κλαρί μέχρι να μάθει;
   Δεν έχουμε σήμερα, θα έχουμε αύριο. Έτσι πάνε αυτά.
7. Ετυμολογική ύβρις.
   Επενδυτής είναι αυτός που επενδύει. Δηλαδή αυτός που επιντύνει, που ξαναενδύει κάποιον ενδεδυμένο.
   Ας το πάρουμε από την αρχή. Δύω σημαίνει βουτάω, βυθίζω.
   Ενδύω → βυθίζω κάποιον. Μεταφορικά τον βυθίζω στο ύφασμα.
   Επενδυτής επομένως είναι το πανωφόρι.
   Στὴν προκειμένη περίπτωσι η ΠΕΧ ΑΕ δεν επενδύει, δεν ξαναντύνει δηλαδή τον χρυσό μας αλλά τον ξεντύνει από το φυσικό του ένδυμα που είναι η Ελληνική γη.
   Συνεπώς, έτυμολογικώς ἡ Ελληνικός Χρυσός δεν είναι επενδυτής αλλά αποδύτης.
8. Πολλοί έχουν πάει στην Χαλκιδική. Οι περισσότεροι στο πρώτο πόδι, πάρα πολλοί στο δεύτερο ακόμη ολιγότεροι στο τρίτο. Οι περισσότεροι δηλαδή δεν γνωρίζουν ότι το ομορφότερο πόδι της Χαλκιδικής είναι το τρίτο. Μέσα στο πράσινο με άγρια ομορφιά, πεντακάθαρο και με απίστευτη θέα. Κι όμως το 3ο πόδι έχει τον μικρότερο τουρισμό, παρόλο που μέσω Εγνατίας μπορεί κάποιος πλέον να φθάσει στο Σταυρό πολύ γρήγορα.

   Είναι αλήθεια τυχαίο ότι το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης είναι προϊστορικό;
   Ότι οι διεθνείς συνδέσεις είναι ελάχιστες;
   Ότι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης υπολειτουργεί;
   Ότι ο ΟΣΕ έπαψε να κάνει διεθνή ταξίδια και μάλιστα δεν πάει ούτε μέχρι την Φλώρινα παρά μονάχα μέχρι την Έδεσσα;

   Είναι τυχαίο αλήθεια ότι η Αγίου Δημητρίου (Θεσσαλονίκης), η οδός δηλαδή που διέρχεται από ΟΣΕ – 12 Αποστόλους – Άγιο Δημήτριο – Πανεπιστήμια – Καυταντζόγλου έχει το μαύρο της το χάλι και αντί να είναι το κόσμημα της Ελλάδος, είναι ένας δρόμος παρατημένος σε Πακιστανούς, Γεωργιανούς, Τουρκογύφτους;
   Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα εάν υπήρχε μια οδός τόσο κομβικής σημασίας, θα την είχαν στρωμένη με χρυσά πεζοδρόμια. Εμείς την έχουμε στο μαύρο χάλι.Το πρόβλημα δηλαδή της Χαλκιδικής δεν είναι πρόβλημα της Χαλκιδικής. Ο τουρισμός της διέρχεται κατά ένα μεγάλο βαθμό από την Θεσσαλονίκη. Μια Θεσσαλονίκη παρατημένη στην μαύρη απελπισία δεν αποτελεί το κομβικό εκείνο σημείο που απαιτείται προκειμένου να φέρει και άλλο κόσμο στην Χαλκιδική.

   Μήπως λοιπόν όλα αυτά γίνονται σκοπίμως;
   Ξέρει ο αναγνώστης πού βρίσκεται η Σχολή του Αριστοτέλους;
   Ξέρει μήπως ποία ήταν η πατρίς του Μεγίστου των διδασκάλων;
   Ξέρουμε μήπως πού είναι η Αμφίπολις;
   Ποῦ το Δίον; Πού τα χρυσωρυχεία του Φιλίππου;
   Πού μεγάλωσε ο Αλέξανδρος ο Μακεδών;

   Το οικονομικό πρόβλημά μας περνάει μέσα από το Υπουργείο Πολιτισμού και τους φορείς που εμπλέκονται στην δόμηση. Δεν έχουμε πρόβλημα χρυσού. Αυτόν θα τον βγάλουμε κάποτε μόνοι μας.
   Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν ξέρουμε να πουλάμε τον εαυτό μας. Ξέρουμε μόνον να τον ξεπουλάμε.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Όλοι έχουμε αγοράσει ένα κινητό τηλέφωνο, ένα αυτοκίνητο.
Τι κάνει λ.χ. η ΝΟΚΙΑ;
Το μοντέλο 1 σου λέει έχει έγχρωμη οθόνη αλλά δεν έχει ράδιο.
Το άλλο μοντέλο έχει ράδιο αλλά δεν έχει μπλού τούθ.
Αν θέλεις ένα τηλέφωνο που να τα έχει όλα θα πληρώσεις 2000 ευρώ.
Αν πάρεις το άλλο με το μπλού τούθ δε θα έχεις γουάι φάι…κλπ.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πακετοποίησις των τουριστικών προορισμών. Πωλείται λ.χ. το ταξίδι του Αλεξάνδρου 10.000 ευρώ. Αν δεν θέλεις να πάρεις όλο το ταξίδι και πάρεις μόνον τις Αιγές τότε 1.000€ (τυχαία τα ποσά).  Ποσά τέτοια δηλαδή που επειδή αθροιστικά υπερβαίνουν το πακέτο, σε οδηγούν να πάρεις όλο το πακετάκι.

Τί; Θέλεις τουρίστα και λίγο από Αριστοτέλη;
Λυπούμαστε αλλά δεν ανήκει αυτό το πακέτο αλλά στο πακέτο Μετασωκρατικοί  φιλόσοφοι. Αν θέλεις να πάρεις μόνον λίγο από Αριστοτέλη θα το πληρώσεις λιγουλάκι ακριβά αλλά σε συμφέρει να πάρεις και όλο αυτό το πακέτο κλπ.

Κούρασα, το ξέρω, αλλά το μυστικό είναι να πουλάς τον τουρισμό όπως ένα αυτοκίνητο. Αν θέλεις θερμενομένους καθρέφτες, πλήρωνε την φούλ έκδοση εκτός εάν θέλεις να περιμένεις.

Η Χαλκιδική ανήκει σε διάφορα τουριστικά  πακέτα. Το ένα αφορά την Αρχαία Ελλάδα της εποχής του Φιλίππου. Πακέτο Μηδικοί Πόλεμοι. Πακέτο εκκλησιαστικό (Άγιος Δημήτριος, δεν τον ανέφερα τυχαία), Άγιο Όρος κλπ. Πακέτο Ηρακλείδες (μαζί με Ήπειρο (βλ. Πύρρος, βάζουμε και λίγη Σικελία) μαζί με Μυκήνες.

Πας τουρίστα στην Σικελία για τον Πύρρο; Αμα θέλεις να κάνεις το ταξίδι «Σικελική Εκστρατεία» θα πρέπει να μπεις σε άλλο πακέτο το οποίο περιλαμβάνει και την Αθήνα και την Σπάρτη και την Κέρκυρα. Αν θέλεις να δεις όλον τον Πελοποννησιακό πόλεμο τότε…άλλο πακέτο.
Θέλεις το πακέτο «αρχαία Ελληνική διπλωματία»;  Έχουμε και τέτοια.
Θέλεις ξεναγό στα Αγγλικά; Θα πλερώ
Θέλεις στα Σουηδικά; Έχουμε και τέτοιο. Θα πληρώσεις όμως.
Ό,τι θέλει ο τουρίστας. Άσπρα να έχει και ό,τι θέλει.
Όχι όμως με τους ηλεκτρονικούς ξεναγούς τύπου ATM. Τι να τους κάνουμε αυτούς τους ηλεκτρονικούς;
Μας πουλάει ηλεκτρονικός πωλητής τις Μερσεντές και τα Φόρντ; Για τσάμπα και για να μην πληρώνουμε ξεναγούς; Μα δεν δίνουμε τσάμπα. Θα πληρώσεις Αμερικάνε-Γερμανέ-Άγγλε μέχρι και για το κατούρημα σου. Με την λέξη θα πληρώνεις, με το δευτερόλεπτο. Αν δεν σου αρέσει, πήγαινε να δεις τους ουραγκοτάγκους στην Αφρική. Εδώ τσάμπα δεν έχουμε. Εδώ έχουμε πολιτισμικό μονοπώλιο και σε όποιον αρέσει.

Τρόπους να θέλουμε να τους γδύσουμε τους τουρίστες. Χιλιάδες.
Σε συνεργασία με την Ιταλία;
Σε συνεργασία με την Τουρκία;
Τι να κάνουμε; Δεν έχουμε πιά Ελληνιστικά βασίλεια ούτε Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ούτε Οθωμανική. Έχουμε όμως απίστευτα ταξίδια. Ούτως ή άλλως όπου και να πάει ο περιηγητής (τουρίστας),είτε στην Τουρκία είτε στην Σικελία είτε στην Ιταλία…Ελληνικά θα βλέπει, είτε αντίγραφα είτε κλεμμένα.

Κανένας όμως δεν θα θέλει να έρθει για να δει την Π.Ε.Χ. Α.Ε. να σκάβει το χώμα.
Τα μεταλλεία δεν είναι αξιοθέατο. Και το κυριότερο: τα ευρώ που κερδίζουμε από τις όποιες «επενδύσεις» δεν είναι αξίες. Είναι απλά χαρτάκια. Χρήσιμα μεν, χαρτάκια δε. Χρήσιμα με τις σημερινές συμβάσεις. Αύριο μπορεί να είναι παντελώς άχρηστα.
Ο χρυσός όμως και η γη είναι πραγματικές αξίες. Μπήκε όμως κανένας στο κόπο να ετυμολογήσει γιατί ο κλάδος που με αντικείμενο την Γαία λέγεται πραγματικής περιουσίας (real estate); Γιατί η νομισματική περιουσία είναι ανύπαρκτη, ανυπόστατη. Μόνον οι πραγματικές αξίες έχουν σημασία. Και εμείς έχουμε ιστορικά την περιοχή με την μεγαλύτερη πραγματική αξία στο κόσμο.

Αυτά βεβαίως χωρίς να είμαι ειδικός. Τις σκέψεις μου γράφω. Δεν είμαι ούτε ΣΥΡΙΖΑιος. Μήπως όμως τυχαία χρεώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ όλες οι αντιδράσεις ώστε να σκεφτεί ο κόσμος: αφού το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ άρα να πάμε από την άλλη. Μήπως είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι του καλού και του κακού; Μήπως μας δουλεύουνε ψιλό γαζί;

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μηδενιστικό κόμμα. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Καρφί δεν του καίγεται για την Ελλάδα και την ιστορία της. Μόλις μάλιστα ακούσει περί Μεγάλου Αλεξάνδρου και Φιλίππου και Αριστοτέλους, βγάζει σπυράκια.  Τάχ τους έπιασε ανησυχία για τον τουρισμό, τρομάρα τους. Απλώς σήμερα καπηλεύεται την ανησυχία των Ελλήνων για να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Μέχρι και Καραμανλικός μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να κρατηθεί στην επικαιρότητα. Αν όμως τον χρυσό τον εξόρυσσε ο Σώρος  τσιμουδιά δεν θα έβγαζε.

Η άποψις μου πάντως είναι ότι χωρίς χρυσό δεν μπορείς να ελπίζεις σε ανεξάρτητη οικονομία. Αν είχαμε μόνο χρυσό και καθόλου ευρώ θα ήμασταν πλούσιοι. Αν μόνο ευρώ και καθόλου χρυσό θα ήμασταν φτωχοί. Δυστυχώς ισχύει το δεύτερο.

Περί λαϊκῶν ἀγορῶν

Τι ισχύει αλήθεια στις λαϊκές αγορές και τους πάγκους των μικροπωλητών; Για να κάνουμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε την νομοθεσία και το ιστορικό των μεταβολών της.

Βρήκα μερικώς έτοιμη την ιστορική διαδρομή του θεσμού των λαϊκών αγορών εδώ και την αντιγράφω:

Η λειτουργία του αρχίζει από το έτος 1932 με την ίδρυση του Ταμείου Λαϊκών Αγορών (Ν. 5647/1932 ΦΕΚ 308 Α).
Στη συνέχεια το έτος 1938 με τον Α.Ν. 1470/1938 (ΦΕΚ 42 Α) θεσμοθετήθηκε ο Οργανισμός του Ταμείου Λαϊκών Αγορών Αθηνών Πειραιώς και Περιχώρων ως Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) υπό την εποπτεία του τότε Υφυπουργείου Αγορανομίας με αρμοδιότητα στην περιοχή τέως Δ/νσης Πρωτευούσης.
Με την ίδια νομική μορφή δηλαδή ως Ν.Π.Δ.Δ. λειτουργεί μέχρι σήμερα έχει όμως μετονομασθεί σε ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΠΕΙΡΑΙΑ(Ν. 3190/2003 άρθρο 6 παρ. 3 ΦΕΚ 249 Α ) και οι αρμοδιότητες του Οργανισμού εκτείνονται στην χωρική αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθήνας-Πειραιά.
Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Από της λειτουργίας του θεσμού στην περιοχή της τέως Δ/νσης Πρωτευούσης λειτουργούσαν 44 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία, οι δε οργανικές θέσεις του Προσωπικού σύμφωνα με τον Α. Ν. 1470/38 ήταν 67.

Το έτος 1967 λειτουργούσαν 67 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
Το έτος 1974 λειτουργούσαν 82 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
Το έτος 1980 λειτουργούσαν 112 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
Το έτος 1995 λειτουργούσαν 167 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
Το έτος 2004 λειτουργούν 180 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

Με την πάροδο των ετών παρατηρείται μια σταθερή προοδευτική αύξηση των λαϊκών αγορών δικαιοδοσίας του Οργανισμού (πρώην Ταμείου Λαϊκών Αγορών) συναρτώμενη με την πληθυσμιακή αύξηση του καταναλωτικού κοινού και με την παράλληλη αύξηση των θέσεων εργασίας των πωλητών (επαγγελματιών και παραγωγών) ο αριθμός των οποίων από ελάχιστος που ήταν στην αρχή σήμερα ανέρχεται περίπου στις 8000.
Η αύξηση αυτή τόσο των λαϊκών αγορών όσο και των προσερχομένων σε αυτές πωλητών οδήγησε και στη σταδιακή αύξηση του προσωπικού του Οργανισμού .Έτσι από 67 οργανικές θέσεις που ήταν στην αρχή (το έτος 1938) αυξήθηκαν σε 101 μέχρι το έτος 1987 και σε 147 με το Π.Δ. 489/87 (ΦΕΚ 226/ 23-12-1987 τεύχος πρώτο)
Οι επαγγελματίες πωλητές που πλαισιώνουν τις λαϊκές αγορές δικαιοδοσίας του Οργανισμού αυτασφαλίζονται μέσω αυτού στο Ι.Κ.Α. σύμφωνα με το Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ) και ο Οργανισμός υπέχει έναντι τούτων (των πωλητών ) τις κατά την κείμενη νομοθεσία ευθύνες εργοδότη.

Μεσολάβησαν μερικές ενδιάμεσες μεταβολές όπως αυτή του Ν. 2323/1995 (ΦΕΚ 145 Α) του οποίου τροποποίησις είναι ο ισχύων νόμος (Ν. 3190/2003 ΦΕΚ 249 Α )

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποίον είναι το πνεύμα του θεσμού των λαϊκών αγορών;
Να βοηθηθούν οι παραγωγικές κυρίως δυνάμεις της χώρας (αγροτικαί, βιοτεχνικαί, οικοτεχνικαί κλπ) ώστε να μπορούν διαθέτοντας τα προϊόντα των απευθείας στην αγορά, χωρίς δηλαδή την διαμεσολάβησιν μεσαζόντων να ενισχύουν το εισόδημα των και ταυτοχρόνως να προωθούν την παραγωγή των.
Σε δεύτερο επίπεδο έρχεται η εξυπηρέτησις των μικροπωλητών οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να ανοίξουν ένα κανονικό εμπορικό κατάστημα γιαυτό και υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια στα οποία όμως ισχύουν ποσοστώσεις. Τα κοινωνικά κριτήρια αφορούν αναπήρους, πολυτέκνους και κατ΄εξαίρεσιν Βορειοηπειρώτες και παλιννοστούντες Ποντίους εξ πρώην ΕΣΣΔ με συγκεκριμένο όμως σκοπό την πώληση των οικοσκευών των.

Σε καμία βεβαίως περίπτωσι εξ όσων διάβασα δεν αναφέρει κάπου ότι μπορούν λαθρομετανάστες να πουλάνε ότι γουστάρουν, χωρίς παραστατικά και χωρίς ταμειακές μηχανές. Ακόμη και για τους παλιννοστούντες προβλέπεται ότι θα τοποθετούνται στις παρυφές των λαϊκών αγορών και η άδεια έχει πεπερασμένο χρονικό ορίζοντα.

Στον ίδιο επίσης νόμο περιγράφεται και το πνεύμα του νομοθέτη το οποίο είναι:

• Η προστασία της οικονομικής και κοινωνικής ισορροπίας κάθε περιοχής.
• Η προστασία του τοπικού ανταγωνισμού και της τοπικής αγροτικής οικονομιας.
• Η προστασία του οικονομικού ισοζυγίου της περιοχής προς αποφυγήν εκροής εισοδημάτων.
• Η διαφύλαξις του χαρακτήρος μιας πόλεως.

Αυτά βεβαίως αναφέρονται σε άλλο άρθρο (το 9ο) του νόμου αλλά εκτιμώ ότι το ίδιο πνεύμα διέπει όλα τα άρθρα. Δεν είμαι νομικός αλλά αυτή είναι η εκτίμησις μου αφού δεν μπορεί άλλο να είναι το πνεύμα του νομοθέτου σε ένα άρθρο και άλλο σε έτερον άρθρον του ιδίου νόμου. Συνεπώς στο επίκεντρο είναι η προστασία της περιοχής, των κατοίκων της, η ανάπτυξη της και η προστασία των παραγωγικών της δυνάμεων κυρίως των αγροτικών.

Να το τρέξουμε λίγο για να μην το κάνουμε υπέρδιπλο το σεντόνι μαζί με το πάπλωμα.

Κυρίαρχο ρόλο στο πνεύμα των λαϊκών αγορών έχουν οι παραγωγοί δηλαδή η οικονομική αποκέντρωσις. Οι εμπορικές δραστηριότητες των μικροπωλητών ήταν παρεπόμενες και συμπληρωματικές. Δεν στήθηκαν οι λαϊκές για τους επαγγελματίες εμπόρους αλλά αυτοί λειτουργούν συμπληρωματικά στον ρόλο της Λ.Α. και μάλιστα σε μία εποχή (όταν θεσπίστηκαν οι Λ.Α.) που τα διακινούμενα προϊόντα των μικροπωλητών ήταν ελληνικής προελεύσεως. Ναι κάποτε είχαμε και κλωστοϋφαντουργία και νηματουργία και οι κάλτσες, τα μπλουζάκια και άλλα που αγόραζε κάποιος «από το πανέρι» όπως λέγαμε, ήταν κυρίως ελληνικής κατασκευής.

Ας τολμήσουμε όμως σήμερα να κάνουμε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί θα δούμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ή χιλιάδες Έλληνες (και όχι μόνον) να αγοράζουν είδη κυρίως ρουχισμού σε εξευτελιστικές τιμές και τα πουλάνε στις ελληνικές λαϊκές αγορές κερδίζοντας πολλά χιλιάρικα την φορά. Κάποιοι δηλαδή, εκμεταλλευόμενοι την άδεια του εμπόρου λαϊκών αγορών συμβάλουν στην καταπάτηση του πνεύματος των λαϊκών, ενισχύοντας την Τουρκική (ή Βουλγάρικη ή άλλης ανατολικής χώρας) και όχι την Ελληνική οικονομία και παραγωγή. Τον βλέπεις τον άλλον δηλαδή λαϊκατζή και δεν πάει ο νους σου ότι έχει 2 Μερσεντέδες, κλούβα πολυτελείας και μερικές δεκάδες χιλιάρικα κομπόδεμα.

Τι κάνουν οι μικρομεγάλοι αυτοί έμποροι; Πιάνουν χώρο στις λαϊκές.
Τζάμπα; Όχι.
Πληρώνουν το αντίτιμο στους δήμους  και το ταμείο λαϊκών αγορών.
Έχουμε δηλαδή εδώ την πρώτη συνειδητή παρέκλισι από το πνεύμα των Λ.Α. στον βωμό της κερδοφορίας των Δήμων, αφού δέχονται την παραβίαση του πνεύματος του θεσμού των Λ.Α. περί οικονομικής αναπτύξεως.

Πληρώνουν επίσης τις ασφαλιστικές των εισφορές εμμέσως στο ΙΚΑ, τον φορέα δηλαδή που ασφαλίζει τους εμπόρους των Λ.Α.  όπως ορίζεται από τον νόμο Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ).

Τέλος, οι έμποροι όπως και οι παραγωγοί διακινούν (εισπράττουν και αποδίδουν) τον Φ.Π.Α. από την στιγμή που έχουν υποχρεωθεί προσφάτως να έχουν ταμειακές μηχανές στους πάγκους τους.

Δέχθηκε δηλαδή η πολιτεία την εκτροπή από το πνεύμα των Λ.Α. για να κινείται το χρήμα, να εισρέουν δηλαδή πάσης φύσεως εισφορές στα ταμεία των δήμων και των ασφαλιστικών ταμείων.
Έτσι παρατηρούμε σήμερα το φαινόμενο να βρίσκονται περισσότεροι έμποροι από παραγωγούς στις Λ.Α. εν αντιθέσει με το παρελθόν όπου κυριαρχούσε η τάξις των παραγωγών του αγροτικού κυρίως τομέως.

Ένας ακόμη λόγος που επετράπη στους εμπόρους να έχουν κυρίαρχο ρόλο στις Λ.Α. είναι η συνέπεια των, δεδομένου ότι εμπόριο υπάρχει πάντα, όχι όμως και αγροτική παραγωγή η οποία είναι εξηρτημένη από τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες.
Γιατί;
Γιατί οι θέσεις σε κάθε Λ.Α. είναι μετρημένες και τα έσοδα προϋπολογισμένα. Εάν σήμερα πάνε 100 γεωργοί και αύριο 70 ο δήμος δεν μπορεί να προγραμματίσει τα έσοδα του. Με την μικτή συμμετοχή γίνεται διασπορά του κινδύνου και γεμίζουν όλες οι θέσεις.

Ποιος χάνει λοιπόν εάν καταλάβουν πάγκους Λ.Α. λαθρομετανάστες λαθρέμποροι;
Το προφανές είναι ότι χάνει ο δήμος και το ταμείο Λ.Α. έσοδα.
Το επίσης προφανές είναι ότι στερούνται θέσεις από τους κανονικούς λαϊκατζήδες και συνεπώς και έσοδα.
Από την στιγμή που ο λαθρέμπορος δεν εκδίδει θεωρημένες αποδείξεις, χάνει το κράτος Φ.Π.Α.

Σε δεύτερο όμως επίπεδο ζημιώνεται το ΙΚΑ το οποίο εισπράττει χρήματα για την αυτασφάλιση των επαγγελματιών εμπόρων των Λ.Α.
Εφόσον ζημιώνεται το ΙΚΑ, ζημιώνονται και οι ασφαλισμένοι σε αυτό, οι οποίοι δεν είναι μόνον οι λαϊκατζήδες αλλά ολόκληρη η εργατική τάξις (για να πούμε και τα κομμουνιστικά μας).

Δηλαδή για κάθε θέση λαϊκής αγοράς που καταλαμβάνει ένας παράνομος μικρέμπορας, χάνουμε όλοι μας και από κάτι.

Ο νόμος όμως προβλέπει διάφορα πρόστιμα σε περιπτώσεις παραβάσεων. Σε ποίες παραβάσεις υποπίπτει ένας λαθρομετανάστης λαθρέμπορος;

Ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες από τον Αγορανομικό Κώδικα ποινικές κυρώσεις, ειδικά οι παρακάτω παραβάσεις τιμωρούνται αποκλειστικά:

α) με πρόστιμο 300 ευρώ η έλλειψη άδειας,
β) με πρόστιμο 200 ευρώ η αυθαίρετη αλλαγή χώρου,
γ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τήρηση ωραρίου,
δ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη αυτοπρόσωπη προσέλευση,
ε) με πρόστιμο 200 ευρώ η μη τοποθέτηση ζυγού σε εμφανές σημείο,
στ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση πινακίδων σε κάθε προϊόν με τις ενδείξεις της τιμής πώλησης ή της ποιότητας του προϊόντος ή της προέλευσης, καθώς και η αναγραφή αναληθούς προέλευσης αυτού,
ζ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση ειδικής πινακίδας στην οποία θα αναγράφεται ο αριθμός άδειας και το όνομα το υ κατόχου της.

Τα ως άνω πρόστιμα επιβάλλονται, άμεσα, με τη βεβαίωση της παράβασης από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της παραγράφου 7.

Έχει άδεια ο λαθρέμπορος (α);
Όχι. 300 € πρόστιμο.
Αναρτά πινακίδες τιμών (στ ή ς’);
Όχι. 150€ πρόστιμο.
Τοποθετεί ειδική πινακίδα με τον αριθμό αδείας και ονοματεπώνυμο (ζ);
Όχι. 150€ προσ.
Σύνολο: τουλάχιστον 600€ για κάθε λαθρομετανάστη λαθρέμπορο (εάν δεν υπολογίζουμε την παράβασι β) συν τα όποια προβλεπόμενα εκ του αγοραμικού κώδικός πρόστιμα.

Πώς βεβαιούται η παράβασις;
Συμπληρώνεται έκθεσις από τα όργανα ελέγχου των Λ.Α. στην οποία αναγράφονται τα στοιχεία ταυτότητος του παραβάτου.

Έχει ταυτότητα ο λαθρομετανάστης; Όχι.
Έχει σε σπάνιες περιπτώσεις τα προσωρινά έγγραφα, εάν έχει, με τα οποία έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό κράτος. Αυτά βεβαίως δεν είναι ταυτότητες γιατί είναι βασισμένα σε κατά δήλωσιν στοιχεία του ιδίου, αφού εάν υπήρχαν στοιχεία των οποίων την εγκυρότητα  μπορούσε να διασταυρώσει το Ελληνικό κράτος με τις διπλωματικές υπηρεσίες της πατρίδος του λάθρο, ο λαθρομετανάστης δεν θα έπαιρνε νομιμοποιητικά έγγραφα αλλά ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την πατρίδα του, την οποία όμως δεν γνωρίζουμε ποια είναι αλλά κάνουμε πως γνωρίζουμε, αποδεχόμενοι την δήλωσιν του ιδίου, όπως ομοίως και με το όνομα του. Συνεπώς σε κάθε περίπτωση υπάρχει πρόβλημα ταυτοποιήσεως στοιχείων και δεν μπορεί να συμμετάσχει σε Λ.Α. ένας λαθρομετανάστης, δηλαδή όλοι.

Γιατί πρέπει να βεβαιώνεται με ακρίβεια η ταυτότητα του παρανομούντος;  Γιατί πέραν αυτών που μπορούμε να σκεφτούμε, εάν παρανομήσει τρεις φορές τα πρόστιμα διπλασιάζονται. Είναι επομένως αναγκαίο να υπάρχουν όλα τα στοιχεία ταυτοποιήσεως.

Ας το πάρει και αυτό όμως το ποτάμιιιιι!

Πού θα πήγαιναν τα πρόστιμα εάν εισπράττονταν;

Άρθρο 7β

α) Τα έσοδα από τα πρόστιμα των άρθρων 5 και 7, πλην εκείνων της παρ. 6 του άρθρου 5 και των επιβαλλόμενων προστίμων από τη Δημοτική Αστυνομία, αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Εμπορίου – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Λαϊκών Αγορών και Υπαίθριου Εμπορίου.

β) Τα έσοδα από τα εισπραττόμενα πρόστιμα από τα Κλιμάκια Ελέγχου της Τουριστικής Αγοράς αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Τουρισμού – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Τουριστικής Αγοράς.

Δηλαδή το κράτος και το ταμείο Λ.Α. χάνουν έσοδα από την μη είσπραξη των προστίμων. Επειδή όμως οι μισθοί των εποπτικών οργάνων και των υπαλλήλων των οργανισμών τρέχουν, όταν δεν εισπράττονται τα πρόστιμα τα έξοδα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με τις όποιες επιπτώσεις στην οικονομία του κράτους.

——————————————————————————————————

Όλα αυτά βεβαίως μας τα λέει ο ίδιος ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών με το:

Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Δηλαδή αφού είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, εάν του κόψει κάποιος τμήμα των εσόδων του τότε παύει να είναι αυτάρκης, συνεπώς γίνεται ζημιογόνος και αρχίζει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ίσως επομένως κάποιος κακός δάκτυλος να θέλει την καταστροφή των Λαϊκών Αγορών.

——————————————————————————————————

Αναρωτιέμαι τελικά ποίος είναι ο ελεύθερος και ποίος ο σκλάβος σε αυτόν τον τόπο.
Οι Αλβανοί χρόνια τώρα έχουν πλουτίσει παρανομώντας. Γυρίζουν τα νησιά, πουλάνε προϊόντα σε παραλίες και μαγαζιά χωρίς ούτε μισό δικαιολογητικό. Τώρα έχουμε τους Αφγανοπακιστανοαφρικανούς να πουλάνε ό,τι θέλουν και να μην τους κυνηγάει κανένας.
Τελικά ναι, υπάρχει ρατσισμός. Το να είναι κάποιος Έλληνας διώκεται αυστηρώς από τον νόμο.

Μπορούμε αλήθεια να κάνουμε έλεγχο στις άδειες ενός λαθρεμπόρου ως πολίτες;
Νομικός δεν είμαι, το ξαναλέω. Είμαι όμως καταναλωτής.
Έχουμε αλήθεια βρεθεί ποτέ σε κάποιο κουρείον, ιατρείον, μπουγατσοπωλείον, παντοπωλείον, βουλκανιζατήρ κλπ;
Ασφαλώς και ναι.
Και τι έχει αναρτημένο σε εμφανή θέσιν ο κάθε επαγγελματίας; Δεν έχει μοστραρισμένη κορνίζα με την άδεια λειτουργίας της επιχειρήσεως;
Γιατί; Για να την βλέπει ο πελάτης.
Δηλαδή ο πελάτης έχει κάθε δικαίωμα να κάνει οπτικό έλεγχο της αδείας λειτουργίας μιας επιχειρήσεως. Δεν είναι μοστραρισμένη η κορνίζα για το ΣΔΟΕ. Το ΣΔΟΕ θα μπορούσε να την ελέγξει και από τα συρτάρια. Ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να βλέπει την άδεια και εάν δεν την δει έχει δικαίωμα να την ζητήσει.

Γιαυτό και υπάρχει το πρόστιμο στην περίπτωση ζ’, όταν δηλαδή δεν είναι τοποθετημένη η άδεια σε εμφανές σημείο του πάγκου του λαϊκατζή. Εάν δεν είναι τότε μπορούμε να ζητήσουμε να την δούμε. Το αίτημα ελέγχου δηλαδή της αδείας δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα του καταναλωτού.
Εάν ζητήσω από έναν ιατρό να μου δείξει την άδεια του, αυτό δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα μου. Το ίδιο και από έναν δικηγόρο, κουρέα ακόμη και από έναν αστυνομικό. Μπορώ να ζητήσω από το όργανο της τάξεως να που δείξει την αστυνομική του ταυτότητα. Είναι δικαίωμα αυτοπροστασίας από απατεώνες και τσαρλατάνους. Πού ξέρω εγώ ότι δεν θα με απαγάγει κάποιος που προσποιείται τον αστυνομικό; Δεν έχω δικαίωμα να δω την αστυνομική ταυτότητα;
Πού ξέρω ότι ο οδοντίατρος δεν είναι κάποιος χασάπης; Δεν πρέπει να δω την άδεια;
Αυτό συμβαίνει και στις λαϊκές.

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν πάνω από 180 λαϊκές αγορές. Οι θέσεις είναι μετρημένες και αριθμημένες και από την κάθε θέσι οι δημόσιοι και δημοτικοί οργανισμοί αναμένουν έσοδα, είτε από φόρους είτε από εισφορές ή παράβολα είτε τέλος από πρόστιμα. Προϋπολογισμένα δηλαδή πράγματα.

Όλοι πληρώνουν τα προβλεπόμενα.
Όλοι; Όχι όλοι!
Υπάρχει μια ομάδα εισβολέων λαθρομεταναστών, λαθρεποίκων και λαθρεμπόρων οι οποίοι μας έχουν γραμμένους στα …ταγάρια των και δεν πληρώνουν μία.
Και ποιος πληρώνει για αυτά;
Ο Έλλην που είναι ο δούλος των λαθρεποίκων, ο οποίος μάλιστα πληρώνει αλλά δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για όσους δεν το κάνουν, γιατί αυτό είναι εχθροπαθές, ρατσιστικό και ξενοφοβικό.

Και δηλαδή εάν ξαφνικά αρχίσει να πληρώνει ο λαθρομετανάστης θα γίνουν όλα μέλι γάλα;
Σαφώς και όχι. Δεν έχει καν δικαίωμα να βρίσκεται στην γη των Ελλήνων Αλλά ενόσω θα βρίσκεται παρανόμως εδώ και μέχρι να του κόψουμε το εισιτήριο απλής επιβιβάσεως για την πατρίδα του θα πρέπει να πληρώνει κανονικά και να μην δημιουργεί στρεβλώσεις στην ήδη πιεσμένη αγορά. Να πληρώνει δηλαδή εκεί που έχει δικαίωμα συμμετοχής, γιατί στις λαϊκές αγορές δεν το έχει.

Ακόμη όμως και εάν του κάνουμε το χατήρι και τον αφήσουμε να πουλάει την πραμάτεια του, αυτή πρέπει να συνοδεύεται από παραστατικά, τιμολόγια δηλαδή αγοράς και δελτία αποστολής. Διαφορετικά δεν είναι καν περιουσία του η πραμάτεια και δεν μπορεί η καταστροφή της να θεωρηθεί «φθορά ξένης περιουσίας» γιατί σε εμπορικούς χώρους δεν υπάρχουν περιουσίες, υπάρχουν μόνον εμπορεύματα, τα οποία μπορούν να διακινηθούν μόνον με δελτία αποστολής και να πουληθούν μόνον με αποδείξεις λιανικής αφού έχουν αποκτηθεί με θεωρημένα τιμολόγια αγοράς.

Η μοναδική περιουσία που μπορεί να πουληθεί κατ εξαίρεσιν είναι οι οικοσκευές των παλιννοστούντων εξ ΕΣΣΔ, και αυτό όχι μέσα στις λαϊκές αλλά στις παρυφές αυτών και πάλι μόνον μετά από σχετική άδεια πεπερασμένης χρονικής διαρκείας των αρχών.

Σε κάθε όμως περίπτωσιν, άποψις μου είναι ότι αι λαϊκαί αγοραί πρέπει να ξαναστρέψουν την προσοχή των στους παραγωγούς και όχι στους εμπόρους των Λ.Α. γιατί η Ελλάς από παραγωγή πονάει και όχι από τουρκικά και κινέζικα βραχιολάκια και βρακάκια.

Περί ελληνοποιήσεων παρανομίας

♦  700.000 λαθρομετανάστες λέει, ενομιμοποιήθησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
♦  Ταυτόχρονα όμως υπάρχει το κόλλημα ότι δεν μπορούμε να απελάσουμε τους λαθρομετανάστες γιατί είναι δύσκολο να μάθουμε τα πραγματικά των στοιχεία (Καταγωγή, διεύθυνσιν κλπ).

Κανονικά θα έπρεπε να σταματήσω εδώ το γράψιμον και να αρχίσω να γελάω.
Ή μήπως να κλάψω;

Για να αναλύσουμε λιγάκι τα δεδομένα.

Μια πρεσβεία ξένου κράτους στην Ελλάδα, είναι ουσιαστικώς ξένον έδαφος. Ανήκει στο κράτος που πρεσβεύει. Η πρεσβεία της Ελλάδος στις ΗΠΑ λ.χ. είναι Ελληνικόν έδαφος, είναι το ίδιο το Ελληνικόν κράτος.
Με κάποιες λέει χώρες, λ.χ. Πακιστάν, δεν έχουμε λέει, υπογράψει λέει, σύμφωνα επαναπροωθήσεως λαθρομεταναστών αλλά ακόμη, λέει, και εάν τα είχαμε αυτά τα σύμφωνα, πάλι θα ήταν δύσκολη η απέλασις-επαναπροώθησις των λάθρο, γιατί λέει, είναι δύσκολο να μάθει το Ελληνικό κράτος το από πού είναι ένας εν Ελλάδι εισβολεύς και ακόμη δυσκολότερο να το διασταυρώσει. Μπλα μπλα….

Και τις 700 χιλιάδεως λαθρομεταναστών ρε κουφάλες, με τι στοιχεία τις νομιμοποιήσατε;
Ήξερε μήπως το Ελληνικό κράτος από πού κρατάει η σκούφια του κάθε μελαμψού  ή δήλωσε ο μελαμψός το όνομα Χασαν Χουσεϊν Σκατά Αλ Ματά και δεχθήκατε την δήλωσιν ως ακριβή;

Ή μήπως πάλι, για να νομιμοποιηθεί ο κύριος Σκατά Αλ Ματά στην Ελλάδα, φιλοτιμήθηκε να συνεργαστῄ το Πακιστανικό (ή Αλβανικό ή Αφγανικό κλπ κράτος, δεν είμαστε ρατσιστές, δεν κάνουμε φυλετικάς διακρίσεις μεταξύ λαθρομεταναστών) κράτος και η αντίστοιχος πρεσβεία, η οποία όμως δεν συνεργάζεται για τις διαδικασίες απελάσεως;

Μήπως δηλαδή οι χώρες αυτές συνεργάζονται με την Ελλάδα για το έτσι αλλά όχι για το γιουβέτσι;
Ωρέ μήπως έχετε κάνει ειδικές συμφωνίες μόνον για εισβολές και όχι για εκβολές λαθρομεταναστών;

Γιατί δηλαδή δεχθήκατε την δήλωσιν του εγκληματία (ο οποίος δεν είναι εξαίρεσις αλλά ο κανών) βιαστού ότι είναι ανήλικος, χωρίς να  επιδεικνύετε την ανάλογον εμπιστοσύνην όταν ούτος λέει σας ότι είναι από το Τσιμπουτί;

Διότι όταν έρχεται ένας λαθρομετανάστης, δεν είναι μουγκός. Τον ρωτάει κάποιος «από πού ήρθες φιλαράκο» και εκείνος απαντάει κάτι. Δεν λέει ΟΥΓΚ ούτε ΜΟΥΓΚ.
Λ έ ε ι   κ ά τ ι .
Αυτό το κάτι λοιπόν γιατί το αναγνωρίσατε 700.000 φορές προκειμένου να τον νομιμοποιήσετε αλλά δεν το αναγνωρίσατε 4 εκ. φορές προκειμένου να τους απελάσετε;

Ή λοιπόν το Ελληνικόν κράτος δέχεται αυτό το κάτι ως δήλωσιν που ισχύει και για τις απελάσεις, ή δεν την δέχεται καθόλου. Η εικόνα που δείχνει το Ελληνικό κράτος είναι πως όταν μπορεί να διασταυρώσει τα στοιχεία, δεν απελαύνει αλλά νομιμοποιεί.

Η λύσις είναι απλή. Δηλώνει δηλαδή κάποιος ότι ήρθε από το Αφγανιστάν; Χωρίς πολλά πολλά, πάει στο Αφγανιστάν. Το ίδιο καράβι εξάλλου θα πάει και στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν.
Να είναι Σουηδός ή Νορβηγός μια φορά, αποκλείεται. Οι Ιάπωνες έχουν τα μάτια προς τα πάνω, οι Κινέζοι προς τα κάτω. Αν είναι μαύρος είναι Αφρικανός, εάν είναι μελαψός είναι Ασιάτης ή Βορειοαφρικανός. Απλά πράγματα.
Συνεπώς, όπως και να έχει με την ίδια γραμμή θα ταξιδέψει, είτε ως Πακιστανός, είτε ως Αφγανός. Εάν δε είναι Αλβανός θα πάρει το λεωφορειάκι με δικά του έξοδα, καθώς τόσα χρόνια έχει κάνει ολόκληρον περιουσίαν στην Ελλάδα.

Θα έχει δύο επιλογές. Ή θα δηλώνει την πραγματική του καταγωγή, ή εάν η δήλωσις του είναι ψευδής και δεν τον δεχθούν στην υπετιθεμένη πατρίδα του, θα ανοίγει η καταπακτή για να φάνε και τα καημένα τα ψαράκια.

Βάρβαρον, θα πει κάποιος.
Μα μόνον ένας θα γίνει φαγητό για ψάρια. Μόνον ο πρώτος. Και αυτόν θα τον σώσουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και θα τον στείλουν σε ένα φιλάνθρωπο μέρος όπως οι Βρυξέλλες.
Οι άλλοι όλοι όμως θα κελαηδήσουν σαν αηδόνια και καναρίνια μαζί. Μόνοι τους θα τρέχουν εις τας πρεσβείας των προς αναγνώρισιν, με ζήλο και χάρη περισσή. Θα ανοίξουν δε και διάφορες επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών επαναπροωθήσεως λαθρομεταναστών που θα συμβάλουν στο ΑΕΠ της Ελλάδος.
«Είσαι Πακιστανός; Κάλεσε ΤΩΡΑ 090 123456789 και κάνουμε εμείς τις διατυπώσεις για να επιστρέψεις στην χώρα σου» •  «أنت الباكستانية؟ اليوم دعا 090 123456789 ونحن نفعل الإجراءات للعودة إلى بلدك»
«ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ να επιστρέψεις στην πατρίδα σου, κάλεσε τώρα το ΧΧΧΧΧΧΧ».

Δεν συνεργάζεται το Χ κράτος;
Τότε τι τις θέλουμε τις διπλωματικές σχέσεις;
Διπλωματικές σχέσεις έχουμε με κράτη που συνεργάζονται, όχι με κράτη που δεν συνεργάζονται.
Κλείνουμε την πρεσβεία μας λ.χ. στο Πακιστάν και άντε γειά. Ας κλαίνε μέχρι να ασπρίσουν.
Απλά πράγματα.

Αλλά εν πάσῃ περιπτώσει, εδώ δεν προτείνουμε λύσεις για το θέμα, δεν είναι αυτός ο σκοπός του άρθρου αλλά κάνουμε την εξής διαπίστωσιν.

Εάν ενομιμοποιθήσαν 700.000 λαθρομετανάστες αυτό έγινε με κάποια στοιχεία.
Τι είδους και ποίας φύσεως ήταν αυτά τα στοιχεία;
Δήλωσε δηλαδή κάποιος Φασούλ Σασλούκ Σουντζούκ Λουκούμ Αλ Κανταΐφ και αυτό το όνομα το δέχθηκε το Ελληνικό κράτος;
Με τι αποδεικτικά-δικαιολογητικά;
Και αφού όλος ο αγώνας γίνεται για να μαζέψουμε τα δικαιολογητικά προκειμένου να τους απελάσουμε, γιατί τελικά αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να τους νομιμοποιήσουμε;

Ή μήπως πάλι δεν υπάρχουν καν δικαιολογητικά; Μήπως είναι δικαιολογητικά επινενοημένα και κατασκευασμένα;
Εάν τέτοια είναι αυτά τα δικαιολογητικά τότε κατά πόσον είναι νόμιμες αυτές οι νομιμοποιήσεις όταν είναι προϊόντα διπλής παρανομίας;
1. Αφορούν ανθρώπους που παρανόμησαν στην πρώτη τους επαφή με την Ελλάδα, δεδομένου ότι είναι όλοι λαθρομετανάστες.
2. Παρανόμησαν και στην συνέχεια, αφού τα στοιχεία που δήλωσαν είναι πλαστά;

Συνεπώς αυτές οι 700.000 νομιμοποιήσεις, αφενός δεν είναι νομιμοποιημένες στην συνείδησιν των Ελλήνων τῷ γένει, των μοναδικών Ελλήνων δηλαδή, αφετέρου γιατί τα στοιχεία κατά τα φαινόμενα δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν, αφού εάν ήταν αυτό δυνατόν τότε δεν θα ενομιμοποιούντο αλλά θα απελαύνοντο.

Και τέλος, για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται ότι κάποιον λάκκον έχ’ η φάβα.

Και εγώ ρωτώ και ξαναματαρωτώ και απάντησι δεν λαμβάνω.
Πόσοι Αλβανοί απελάθηκαν από το 1990 μέχρι σήμερα;
Δίπλα είναι η Αλβανία, με λεωφορειάκι μπορούμε να τους απελάσουμε και με κόστος 1€ ανά λαρθομετανάστη Αλβανό.
Έχουμε απελάσει έστω και έναν;
Και αυτός ο ένας (ο ανύπαρκτος ένας) ποῦ ζει σήμερα; Στην Αλβανίαν ή στην Ελλάδαν;
Εδώ δηλαδή είμαστε ανίκανοι να απελάσουμε τους Αλβανούς, με τους ΠακιστανοΑφγανοΜπαγκλαντεσιανοτετοιους θα τα καταφέρουμε;

Συμπέρασμα:
Οι 700 χιλ. Ελληνοποιήσεις, νομιμοποιήσεις είναι όλες παράνομες. Δεν υπάρχουν μετανάστες 1ης, 2ης, 3ης γενεάς αλλά λάθρομετανάστες 1ου βαθμού, δευτέρου βαθμού, τρίτου βαθμού κλπ.

Όπως κληρονομούνται τα χρέη από πατέρα σε υιό, έτσι κληρονομούνται και τα αδικήματα.
Ο λαθρομετανάστης γεννάει όχι νόμιμον αλλά λαθρομετανάστη. Και δεν είναι μόνον οι Πακιστανοί τέτοιοι. Να μην είμαστε ρατσιστές και να μην κάνουμε διακρίσεις στο χρώμα. Και οι Αλβανοί είναι λαθρομετανάστες.

Στην τελική, οι νόμοι δεν έχουν αναδρομική ισχύ. Όταν λάμβανε χώρα το αδίκημα της λαθραίας εισβολής στην Ελληνικήν επικρατείαν, στο Ελληνικό κράτος ίσχυε το δίκαιον του αίματος. Συνεπώς για κάθε λαθρομετανάστη θα ισχύει το δίκαιον που ίσχυε την στιγμή του αδικήματος. Δεν μπορεί να γίνει Έλλην ένας Αλβανός που όταν γεννήθηκε παρανόμως στην Ελλάδα, ίσχυε το δίκαιον του αίματος, το μόνον δηλαδή δίκαιον που επιτρέπεται βάσει και μακραιώνου παραδόσεως να ισχύει σε αυτόν τον τόπον.

«Γερμανία» – Ελλάς (4-2), αγώνος ανάλυσις

Το ποδόσφαιρον είναι ένα παίγνιον που παίζεται από 22 παίκτες, 11 για κάθε ομάδα. Απλά πράγματα.
Χθες η δική μας εθνική ομάς έχασε με 4-2 τέρματα από την πολυεθνικήν ομάδαν της εβραιοκρατουμένης Γερμανίας.

Πώς ήρθε αυτό το αποτέλεσμα;
Όλα ξεκίνησαν από μία λανθασμένη επιλογήν. Επελέγην ο Σωτήριος Νίνης εις την δεξιάν πτέρυγαν της μοναδικής πραγματικής Εθνικής ομάδος του γηπέδου, ενώ την ίδια στιγμήν απουσίαζαν από την 11αδαν ημών παίκται που θα μπορούσαν να τηρήσουν την σφαίραν εις τους πόδας, οι λεγόμενοι νεροκουβαληταί, για να κερδίσουν αυτά τα πολύτιμα ολίγα δευτερόλεπτα, απαιτούμενα προς ανάπτυξιν της ομάδος στας αντεπιθέσεις.

Η απουσία σοβαρού επιτελικού μέσου εις το πρώτον ημιχρόνιον, αφού δυστυχώς και αδίκως ο Καραγκούνης, η ψυχή του κέντρου της ημετέρας ομάδος, ήταν τιμωρημένος, επέτρεψεν “Γερμανοίς” να κατεβαίνουν στην περιοχήν ημών με περισσοτέρους ποδοσφαιριστάς και να δοκούν ως υπερομάς.
Δεν ήταν όμως υπερομάς η Γερμανική. Ημείς παρεχωρήσαμεν τῃ τοιούτον ρόλον.

Ακόμη και έτσι όμως, εις την διάρκειαν του πρώτου ημιχρονίου του αγώνος, εφάνθην τ’ αδύνατον σημείον των Τουρκο-Τυνησιο-Γκανεζο-Πολωνο-Γερμανών με τον Εβραίον προπονητή (Ιωακείμ Λεβί). Τας ολίγας φοράς που η Ελλάς εξέβην εις την αντεπίθεσιν, η γραμμή αμύνης της αντιπάλου ομάδος “έκανε νερά”. Δυστυχώς όμως αι αντεπιθέσεις ήτο ευάριθμαι και ο λόγος εμφανής, η απουσία επιτελικού μέσου.

Του πολυφυλετικού τέρματος προηγήθην ένα ασυγχώρητο λάθος. Είχαμε κλέψει προς στιγμήν την σφαίραν, η Ελλάς προσπαθούσε να βγη στην αντεπίθεσιν και… ο Νίνης έκανε κακόν υπολογισμόν ολίγον εκτός της μεγάλης ημών περιοχής, η σφαίρα προσέκρουσεν εις την πλάτην του και επέστρεψεν στους Γερμανικούς πόδας του αμυντικού Λαμ.
Τονίζομεν την θέσιν του Λαμ (αμυντικός) για να δείξουμε ότι οι δήθεν Γερμανοί κατέβαζαν μέχρι και τους αμυντικούς των εις την ημετέραν άμυναν. Του σφάλματος τούτου ηκολούθησεν το πρώτο τέρμα των  Τουρκο-Τυνησιο-Γκανεζο-Πολωνο-Γερμανών ( με τον Εβραίο προπονητή).

Ευτυχώς εις το δεύτερον ημιχόνιον, ο προπονητής ημών διέγνωσεν, έστω και σχετικώς αργά το σφάλμα του, ενίσχυσεν το κέντρον ημών με την προσθήκη του Φωτάκη που αν μη τι άλλο δύναται κρατείν την σφαίραν εις τους πόδας , ετοποθέτησεν τον ταχύτατον Σαλπιγγίδη στην δεξιάν πτέρυγαν ενώ με την τοποθέτησιν του Γκέκα στην κορυφήν της ημετέρας επιθέσεως αναγκάστηκαν οι “Γερμανοί” να προσέχουν τα μετόπισθεν των.

Το σύστημα απέδωσεν αμέσως καρπούς. Οι ανύπαρκτος γραμμή αμύνης των “Γερμανών” εδέχθην αμέσως το τέρμα της ισοφαρίσεως και ενώ όλα έδειχναν ότι θα τους σκίζαμε τους δήθεν Γερμαναράδες, αυτοί επιστράτευσαν το εύρος του πρωκτού των, ευρύπρωκτοι γαρ, επιτυγχάνοντας ένα από τα τέρματα που συνήθως δεν μπαίνουν, αφού τέτοια λακτίσματα όπως αυτό του Τυνησίου μετεμφιεσμένου εις Γερμανόν Κεντίρα στο 2-1, πηγαίνουν για κουφέτα στον γάμο του Καραγκιόζη 110 τοις 100 φορές.

Η Ελληνική ομάς αντέδρασεν σωστά, είχεν την ευκαιρία να ισοφαρίσῃ μετά από μια υπέροχον ανάπτυξιν και μίαν εξαιρετική βολήν του Γκέκα, η οποία όμως δυστυχώς ήτο ολίγον άστοχη. Σε ελάχιστον χρόνον και κατόπιν ανυπάρκτου φάουλ στο σημείο της γωνίας (κόρνερ) δήθεν πάνω στον Τούρκο Οζίλ, ο οποίος δευτερόλεπτα πριν έχασε τον έλεγχο της σφαίρας που βγήκε εκτός γηπέδου. Εάν ο διαιτητής είχε δει την παράβασιν δεν θα επιτυγχάνοντο το τρίτο τέρμα των Γερμανών (3-1) το οποίο και έκοψε οριστικώς τα πτερά των εθνικών (και όχι διεθνών) μας παικτών και ο υπόλοιπος χρόνος ήτο πλέον διαδικαστικού χαρακτήρος.

Η  Τουρκο-Τυνησιο-Γκανεζο-Πολωνο-Γερμανία δεν είναι σπουδαία ομάς. Εμείς την κάναμε τέτοια και η Νέμεσις μας ετιμώρησεν διότι υποπέσαμε εις Ύβριν όταν ηφοβήθημεν το παιχνίδι. Γνωρίζω ότι είναι αιρετική η άποψις αλλά αυτή είναι. Στη ζωή και στο ποδόσφαιρον όταν φοβάσαι χάνεις. Θα μπορούσαμε ακόμη (δια τί όχι;) και να κατεβούμε με δύο επιθετικούς. Και με Γκέκα και με τον πληθωρικόν Μήτρογλου. Τι είναι δηλα δή οι “Γερμανοί”; Έχουν τρεις πόδας ή δύο κεφαλές;

Το χθεσινόν παιχνίδι εχάθην λόγω κακής στρατηγικής. Όταν μάλιστα μία ομάς όπως η δήθεν Γερμανική φέρει τον τίτλο του αδιαφιλονικήτου φαβορί, τότε είναι ευκαιρία να τους χτυπήσεις εκεί όπου πονάνε. Να τους πατήσεις κάτω και να σφαδάζουν ωσάν οψάρια. Δυστυχώς ή άποψις μου είναι ότι η έμφυτος ηττοπάθεια του Σάντος εις τους μεγάλους αγώνας και η αδυναμία του εις  λήψιν αμέσων αποφάσεων, υπήρξε και πάλι ο βασικός παράγων της ήττας ημών.

Δεν υπάρχουν λαθρεπιβάται

Δεν υπάρχουν λαθρεπιβάται*. Υπάρχουν σκέτο επιβάται.
Γιατί δεν υπάρχουν λαθραίοι επιβάται; Γιατί δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι.
Το ακούσαμε πουθενά αυτό;
Ναι το ακούσαμε. Δεν το ακούσαμε βεβαίως για τους λαθρεπιβάτας, το ακούσαμε όμως δια τους λαθρομετανάστας. Διότι κατά την επιχειρηματολογία κάποιων αντιρατσιστών φιλανθρώπων διεθνιστών, μονολεκτικώς δηθενιστών, δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι και επομένως κακώς χρησιμοποιούμε τον όρο λαθρομετανάσται.

Ιδού μία εκ των πολλών περιπτώσεων (στο 3′):

Επειδή όμως και ο επιβάτης είναι άνθρωπος, είναι ανεπίτρεπτος η χρήσις του όρου ‘λαθρεπιβάτης’.
Τι είναι εξάλλου ένας λαθρεπιβάτης παρά ένας άνθρωπος που επιβαίνει ξένου οχήματος χωρίς την συγκατάθεσιν του ιδιοκτήτου;

Για όσους δεν μπορούν να διακρίνουν πίσω από τις λέξεις, η ενοχοποίησις της λέξεως ‘λαθραίος’ δεν έχει να κάνει με κάποια φιλοσοφική αοριστία αλλά είναι στοχευμένη βολή εναντίων της ιδιοκτησίας.
Δηλαδή δεν μπορεί να είναι λαθραίος κάποιος σε μία ιδιοκτησία από την στιγμή που δεν αναγνωρίζουμε την ιδιοκτησία.  Και εφόσον δεν αναγνωρίζουμε την ιδιοκτησία δεν αναγνωρίζουμε ούτε τα συμβόλαια, ούτε τις υπογραφές, ούτε τα χρυσόβουλα, ούτε φυσικά τα σύνορα.

Καταλάβαμε; Τίποτα δεν γίνεται ή λέγεται τυχαίως.
Μεταναστεύω θα πει μετά+ναίω (ναός) δηλαδή αλλάζω κατοικία.
Λαθραίος (ρίζα λανθάνω) -> κρυφά, μυστικά, ύπουλα.
Όλα μαζί= λαθρομετανάστης: αυτός που αλλάζει κατοικία ύπουλα και μυστικά.

Εάν λοιπόν καταργήσουμε το λάθρο- από την λέξιν τότε ουσιαστικῶς εννοούμε ότι δεν υπάρχει ιδιοκτησία, όλος ο κόσμος ανήκει εις όλον τον κόσμον, όλαι αι κατοικίαι ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους. Κοινόβιο και κοινοκτημοσύνη.

Και επειδή η κατοικία, την οποία αλλάζει ο λαθρομετανάστης χωρίς να ρωτήσει κανέναν, ετυμολογείται από την οικίαν, τον οίκον και άρα και την οικογένειαν, αυτό σημαίνει ότι είμαστε όλοι μαζί μία οικογένεια, χωρίς ιδιοκτησίες, χωρίς σύνορα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς έθνη, χωρίς οίκον.

Τα παραλέω;
Κάθε άλλο. Εάν οι αναρχοάπλυτοι δηθενισταί δεν εγνώριζαν την σημασίαν και την σπουδαιότηταν των λέξεων και των συνειρμών που μπορούν αυταί να προκαλέσουν, δεν θα επέμεναν τόσο πολύ εις την απαξίωσιν του συνθετικού λαθρο- . Επιμένουν ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι όλο το γλωσσικόν κουβάρι είναι ένα δίκτυον εννοιών και το ξηλώνουν όπως ένα πλεκτόν από μία κλωστή.

Πιάνω λοιπόν την ίδια κλωστή και λέω ότι δεν υπάρχει ούτε λαθρεπιβάτης, αφού ο επιβάτης είναι και αυτός άνθρωπος, ούτε λαθρεμπόριο, αφού και το λαθρεμπόριον είναι εμπόριον, ούτε λαθροϋλοτομία αφού είναι και αυτή υλοτομία κ.ο.κ.
Αρκεί όμως να κάνει κάποιος μιαν αναζήτησιν εις το google για ‘λαθροχειρία’ και να θαυμάσῃ τας αλληλοκατηγορίας μεταξύ αριστεριστών και κομμουνιστών για τις εκατέρωθεν λαθροχειρίες.

Μα λάθρο- ; Ἒλεος! Δεν υπάρχουν λαθραία πράγματα.

__________________________________

* Μας φαίνεται παράξενη, βαριά και καθαρευουσιάνικη η κατάληξις -τας (ονομαστική πλθ. -ται) όπως λ.χ. οι επιβάται, τους επιβάτας;
Σίγουρα ναι.
Όμως καμαρώνουμε όταν μέσα από την Αργεντινολατρεία μας και την γενικότερη λατιναμερικάνικη ηδονή μας υιοθετούμε καταλήξεις όπως Θεσσαλονικίσ-τας, γιουτουμπίστας, ατενίστας και παρόμοιες γυφτοξενομανιακές καταλήξεις.
Θα μπορούσαμε λ.χ. να λέγαμε Γιουτουμπισταί αλλά δεν μας αρέσει, παραείναι Ελληνική κατάληξις.
Εμείς γουστάρουμε Σαντινίστας και Ζαπατίστας.  Δώστε μας Τσε και πάρτε μας την ψυχή.

Μόνον για Έλληνες μην μας ομιλείτε και για Ελληνικά.
Τόσο ανθελληνικά ζώα έχουμε γίνει.

Αντισιωνισμός και Χρυσή Αυγή

Με την αφορμή του ακόλουθου βίντεο του Ραβίνου Μορντεχάϊ Ι.Φριζή, θα ήθελα να κάνω κάποια σχόλια.

Ας το δούμε όμως πρώτα:

Όπως έχω γράψει εδώ το Εβραϊκό σύστημα είναι ένα μαθηματικό πρόβλημα. Και τα μαθηματικά προβλήματα δεν λύνονται με την βία αλλά με μυαλό.

Ποιό είναι το πρόβλημα; Οι Εβραίοι είναι ένας λαός-θρησκεία ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο της καταδιώξεως. ταυτόχρονα όμως ζει και από αυτό. Έχει εντάξει την καταδίωξη μέσα στην θεολογία του. Η Εβραϊκή εσχατολογία γράφει συγκεκριμένα (αντιγράφω από βικιπαίδεια):

Κατά συνέπεια το έτος 2005 είναι ίσο με 5765 έτη από τη δημιουργία στο εβραϊκό ημερολόγιο. Σύμφωνα με αυτόν τον υπολογισμό, το τέλος των ημερών θα πραγματοποιηθεί το έτος 2240.

Κατά την ιουδαϊκή παράδοση το τέλος του κόσμου θα σημάνει:
Σύναξη όλων των Εβραίων της διασποράς στο γεωγραφικό Ισραήλ.
Κατατρόπωση όλων των εχθρών του Ισραήλ.
Οικοδόμηση του τρίτου εβραϊκού ναού στην Ιερουσαλήμ και επανάληψη των θυσιών και των τελετών σε αυτόν.
Ανάσταση των νεκρών
Ο Εβραίος Μεσσίας θα γίνει ο νέος βασιλιάς του Ισραήλ. Θα διαιρέσει τους Εβραίους του Ισραήλ στις πρότερες φυλετικές ομάδες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Γωγ, βασιλιάς της Μαγώγ, θα επιτεθεί στο Ισραήλ. Η ταυτότητα του Γωγ και του έθνους της Μαγώγ είναι άγνωστη. Η Μαγώγ θα διεξάγει μια μεγάλη μάχη, στην οποία θα αφανιστούν πολλοί και από τις δύο πλευρές, αλλά ο Θεός θα επέμβει και θα σώσει τους Εβραίους. Αυτή είναι η αποκαλούμενη μάχη του Αρμαγεδώνα. Ο Θεός, που θα έχει συντρίψει αυτόν τον τελικό εχθρό μια για πάντα, θα εξοβελίσει όλο το κακό από την ανθρώπινη ύπαρξη. Μετά το έτος 6000 (κατά το εβραϊκό ημερολόγιο), η έβδομη χιλιετία θα είναι μια εποχή αγιότητας, γαλήνης, πνευματικής ζωής και παγκόσμιας ειρήνης, αποκαλούμενης Olam Haba (“μελλοντικός κόσμος”), όπου όλοι οι άνθρωποι θα γνωρίζουν το Θεό άμεσα.

Το έχουμε ξαναγράψει. Που είναι το παράδοξο;
Ότι για “να κατατροπώσει ο εσχατολογικός Ιουδαϊκός θεός τους εχθρούς του Ισραήλ”, αυτοί οι εχθροί πρέπει να υπάρχουν. Διαφορετικά η θρησκεία αυτοακυρώνεται.

Αυτό είναι και το μεγάλο ζήτημα με τον Ναζισμό, τον αντισημιτισμό και τον αντισιωνισμό.
Γενικότερα το πρόβλημα με τα αντί- είναι ότι μπερδεύεται ο νους και δεν ξέρει εάν είναι κάτι (θετικά) ή αν είναι αντι-κάτι (αρνητικά).

Ποίοι λοιπόν ήταν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες των Εβραίων; Όσοι συντήρησαν τον αντισημιτισμό ή τον αντισιωνισμό στην ιστορία. Χάριν στον Χίτλερ και στον Στάλιν δημιουργήθηκε το Εβραϊκό κράτος με την συνδρομή των ΗΠΑ και της Αγγλίας.
Βεβαίως την ίδια πρακτική ακολουθούν και άλλα δόγματα ή ιδεολογίες, οι οποίες τρέφονται από την αντιπαλότητα. Ουσιαστικά δηλαδή φροντίζουν να μπαίνουν στα ρουθούνια του λιονταριού για να προκαλέσουν την οργή του λιονταριού, να ουρλιάζει το Λιοντάρι και να καμαρώνουν ότι επέτυχαν το ουρλιαχτό μόνοι τους.
Μήπως όμως δεν είναι ίδια η τακτική του κομμουνισμού; Δεν είναι ίδια η μέθοδος των Χιλιαστών (Μαρτύρων του Ιεχωβά);
Φροντίζουν με ιδεολογήματα να παρακάμπτουν τις νόμιμες εξουσίες και εν συνεχεία εκμεταλλευόμενα την ελευθερία που κερδίζουν να προπαγανδίζουν ότι είναι κυνηγημένοι.
Μήπως δεν έκανε το ίδιο ακόμη και ο ίδιος ο Χριστιανισμός; Τι θα ήταν ο Χριστιανισμός εάν δεν υπήρχαν οι διωγμοί;
Τι θα ήταν ο κομμουνισμός σήμερα στην Ελλάδα, εάν δεν υπήρχε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος;
Εάν δεν υπήρχαν οι διώξεις κατά των κομμουνιστών (στις οποίες βεβαίως ποτέ δεν απαντούν με αριθμούς, δεν δίνουν δηλαδή απάντηση στο ΠΟΣΟΙ γιατί οι αριθμοί δεν εξυπηρετούν την προπαγάνδα τους) τι θα ήταν σήμερα οι κομμουνιστές; Μια εξαφανισμένη παρέα γραφικών θα ήταν.

Αυτά λοιπόν είναι προβλήματα που μόνον με μυαλό λύνονται. Δεν μπορείς να βαρέσεις μια δυνατή γροθιά στον αέρα, δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα. Δεν βγαίνεις από μια κινούμενη άμμο με γρήγορες κινήσεις. Χρειάζεται μέθοδος.

Αυτό λοιπόν είναι αυτό που φοβάμαι με την Χρυσή Αυγή. Νομίζει ότι μπορεί να αποεβραιοποιήσει το Ελληνικό κράτος. Είναι βαθυά γελασμένη. Καταρχήν τα μέλη της δεν έχουν την πνευματική δυνατότητα να το επιτύχουν αυτό. Αυτό που μάλλον θα επιτύχουν οι Χρυσαυγήτες θα είναι αυτό που επέτυχαν και οι Γερμανοί Εθνοσοσιαλιστές, να μετατρέψουν δηλαδή την Γερμανία σε Εβραϊκό ξενιστή και μάλιστα σε ντροπιασμένο Εβραϊκό ξενιστή. Χρειάζεται μυαλό και προσοχή.

Το εβραϊκό πρόβλημα δεν είναι καν πρόβλημα, είναι παράδοξο. Είναι μια μέθοδος διασαλεύσεως της λογικής και εξαναγκασμού να λυθεί λογικά ένα παράλογο πρόβλημα. Είναι παιχνίδια με το άπειρο.

Ας γνωρίζουν επομένως οι της Χρυσής Αυγής ότι δεν μπορούν να τα βάλουν με τον Εβραϊσμό και να καταφέρουν τον αποεβραϊσμό της Ελλάδος. Εάν πάρουν κάποιες έδρες στο Ελληνικό κοινοβούλιο, θα τις πάρουν για τις ιδέες τους σχετικά με την λαθρομετανάστευση και όχι για τους Εβραίους. Οι Εβραίοι είναι πιο γάτες από τους Χρυσαυγήτες και θα τους στείλουν αδιάβαστους στις μαύρες σελίδες της ιστορίας, προτού καν προλάβουν να πούνε κύμινο. Δεν μπορούν να λύσουν ένα πρόβλημα 2000 ετών σε μία νύκτα. Εξάλλου αυτό που προέχει εθνικιστικά είναι το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως και όχι το πρόβλημα των Εβραίων της διασποράς.

Η κρατικοποίηση της Τραπέζης της Ελλάδος για παράδειγμα, δεν πρέπει να γίνει γιατί την ελέγχει μια Εβραϊκή οικογένεια. Αν δηλαδή την ήλεγχε ένας Σουηδός θα ήταν καλύτερα;
Πρέπει να γίνει γιατί αυτό απαιτεί μια ορθώς δομημένη Ελληνική οικονομία. Δεν είναι ζήτημα αντισημιτισμού αλλά ζήτημα κυριαρχίας και εθνικής οικονομικής στρατηγικής.

Εμείς είμαστε ΈΛΛΗΝΕΣ, δεν είμαστε Εβραίοι, και αυτό σημαίνει ότι είμαστε ό,τι είμαστε με θετικό τρόπο. Δεν πρέπει να κυριευτούμε και εμείς από σύνδρομο καταδιώξεως, διότι τότε θα ξεπέσουμε στο επίπεδο του Εβραίου θρησκολήπτου, του αιωνίως κυνηγημένου. Δεν είμαστε κυνηγημένοι, είμαστε οι νικηταί της ιστορίας.

Αρχηγός των κυνηγημένων Εβραίων υπήρξε ο Μωυσής, αυτός που μιλούσε μόνος του με τον θεό στο όρος Σινά και στην Σκηνή του Μαρτυρίου. Αυτός που οδήγησε μια ομάδα πιστών του να σφάξουν με την ρομφαία όσους έκαναν χρυσό είδωλο. Αυτός ο φονιάς λοιπόν ήταν αρχηγός των Εβραίων της Εξόδου. Θέλουμε και εμείς να καταντήσουμε σε αυτό το επίπεδο;

Ο Ελληνισμός δεν πρέπει να διακατέχεται από σύνδρομα όπως αυτό της καταδιώξεως. Είναι υπερήφανος γιατί είναι ο νικητής. Ό,τι λοιπόν είναι να γίνει στην Ελλάδα, θα πρέπει να γίνει υπό την οπτική της υπεροχής και όχι υπό αυτήν της κακομοιριάς. Οι Έλληνες δεν είναι κακομοίρηδες και δεν πρέπει να γίνουν, και εάν ποτέ γίνουν δεν θα είναι Έλληνες. Γιαυτό λοιπόν δεν είμαστε αντισημίτες ούτε αντισιωνιστές αφού με το πρόθεμα αντί- ουσιαστικά μπαίνουμε σε διαδικασία συγκρητισμού.

Μην ξεχνάμε ότι   σιωνισμός είναι ο Εβραϊκός εθνικισμός. Πως λοιπόν ένα εθνικιστικό κίνημα μπορεί να είναι αντίθετο με τον εθνικισμό ενός άλλου έθνους; Αυτό είναι ασύμβατο με την εθνικιστική ιδεολογία.
Το να είναι κανείς αντισιωνιστής εξάλλου είναι η μεγαλύτερη χάρη που μπορεί να κάνει στον Σιωνισμό και το να είσαι αντιεβραίος η μεγαλύτερη χάρη στην Ιουδαϊκή εσχατολογία η οποία βασίζεται στο “αντί”.   Με την ίδια λογική είναι κακό να είναι κάποιος αντικομμουνιστής, αντιεχωβάς ή αντιολυμπιακός, αντιπαοκσής κλπ.

Η λύση για τον κομμουνισμό δεν είναι ο αντικομμουνισμός, είναι η κοινωνική δικαιοσύνη.
Η λύση για τον Ολυμπιακό δεν είναι ο αντιολυμπιακισμός αλλά η νίκη της ομάδος μας.
Η λύση για τον Χιλιασμό δεν είναι ο αντιιεχωβαδισμός αλλά η τήρησις των νόμων της πολιτείας. Έλλην πολίτης σημαίνει ένοπλη στρατιωτική θητεία, άρνηση της οποίας συνεπάγεται ατιμία (στέρησις πολιτικών δικαιωμάτων).
Ελληνικά ιδανικά είναι όλα αυτά, και η δικαιοσύνη και η νίκη και η δόξα και η ευνομία. Αρκεί δηλαδή να είμαστε Έλληνες.

Δεν μας ενδιαφέρουν οι Εβραίοι λοιπόν, ας κάνουν ότι θέλουν, ας προσεύχονται στις συναγωγές, ας κουνάνε το κεφάλι τους μπροστά σε έναν τοίχο. Δεν μας ενδιαφέρουν (εκτός από το θέμα των περιτομών που πρέπει να γίνονται μέσα στα πλαίσια του κοσμικού συστήματος υγείας, από ιατρικό προσωπικό  και όχι όπου να είναι από ιερείς). Εμάς μας ενδιαφέρει η εύρυθμη λειτουργία του Ελληνικού κράτους και η πρόοδος των Ελλήνων. Μας ενδιαφέρει ένα Ελληνικό κράτος που θα λειτουργεί ώστε κάποτε να ξαναγίνει το παγκόσμιο κέντρο σπουδών, φιλοσοφίας και εμπορίου, όχι γιατί το θέλουμε, αλλά γιατί αυτός ήταν  και είναι ο προορισμός της Ελλάδος. Μάλιστα δεν είμαστε αντισιωνιστές  γιατί αυτοί δεν απειλούν την φυλετική μας καθαρότητα, αφού οι ίδιοι προστατεύουν την δική τους. Το να είμαστε αντισιωνιστές μαρτυρά ζήλια και ο Έλλην δεν δικαιούται να ζηλεύει. Δικαιούται μόνον να κερδίζει στα πεδία των μαχών και των επιστημών. 

Εν κατακλείδι, δεν κάνουμε την χάρη στους Σιωνιστές να γίνουμε αντισιωνιστές. Ας είναι αυτοί ό,τι θέλουν αρκεί εμείς να είμαστε Έλληνες στην ψυχή και στο σώμα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι μεγαλύτεροι αντισιωνιστές είναι οι υπεροθρόδοξοι Εβραίοι. Θέλουμε να μπλέξουμε σε αυτήν την εσχατολογική παραφροσύνη;

Πρέπει λοιπόν να προσέχουν οι της Χρυσής Αυγής, διότι μπορεί από υπέρμετρο ζήλο να πέσουν θύματα της προπαγάνδας του σιωνισμού, εάν δεν είναι ήδη εργαλεία της.