Όλοι μας μεγαλώσαμε διαβάζοντας τα κατορθώματα του Οβελίξ.
Όλοι;
Όχι όλοι.
Υπάρχει κάποιος που όχι μόνον μπορεί να συγκριθεί με τον Οβελίξ αλλά τον έχει ξεπεράσει κιόλας. Όσω εμείς διαβάζαμε τον Οβελίξ κάποιος άλλος τον ξεπερνούσε.
Και το όνομα αυτού Τσιπρίξ.
Ας δούμε μερικά κοινά στοιχεία των δύο ηρώων.
• Ο Οβελίξ έπεσε μέσα στην χύτρα με το μαγικό φίλτρο όταν ήταν μικρός. Έκτοτε απέκτησε σε μόνιμον βάσιν τας μαγικάς ιδιότητας, την υπερφυσικήν δηλαδή δύναμην που χαρίζει ο μαγικός αυτός ζωμός.
• Ο Τσιπρίξ έπεσε μέσα στην χύτρα με την δημοκρατία όταν ήταν μικρός. Έκτοτε θεωρείται αυταποδείκτως, αδιαμφισβητήτως και μονίμως δημοκράτης. Δεν χρειάστηκε ποτέ ξανά να πιει μια κοτύλη δημοκρατίας· η πτώσις του μικρού Τσιπρίξ στο καζάνι ήταν αρκετή για να τού χαρίσει τον χαρακτηρισμόν του δημοκράτου για πάντα.
• Γνωστή γαρ η φιγούρα του Οβελίξ με ένα μενίρ στη στην πλάτη. Ο Τσιπρίξ όμως φέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο βάρος. Κουβαλάει πάντοτε στην πλάτη του το μενίρ της κοινωνικής δικαιοσύνης χωρίς ποτέ – όπως και ο ομόλογος τού Οβελίξ – να ιδρώνει το αυτί του από την κόπωσι. Το μενίρ της κοινωνικής δικαιοσύνης δεν απασχολεί τον Τσιπρίξ, είναι πούπουλο στα στιβαρά και δημοκρατικά του χέρια.
Ποίος αλήθεια να είναι ο Δρυΐδης και ποίος ο Αστερίξ αυτού του μικρού πλην παντοδυνάμου δημοκρατικού χωρίου;
Με τον μόνον πάντως που θα μπορούσε να συγκριθεί ο Τσιπρίξ είναι με τον ΓΑΠιξ που και αυτός είχε πέσει στην χύτρα του αντιδικτατορικού αγώνα όταν ήταν μικρός, κάτι που εξαργύρωσε αξίως και παναξίως σε ηλικία 29 ετών (1981) όταν και οι Έλληνες τόν έχρισαν βουλευτή του Ελληνικού κοινοβουλίου. Έκτοτε όλα, στην μικρή πατρίδα μας που αντιστέκεται στην Ρωμαϊκήν κυριαρχίαν, βαίνουν κατ’ευχήν.
Καλή συνέχεια…
Μα ποίος μα τον Τουτάτη να είναι αυτός ο δρυΐδης…
__________________
Προσθήκη:
Απαράδεκτον. Ξέχασα την γόησσα του δημοκρατικού χωρίου, την κυρία Διαμαντοπουλίξ που και αυτή είχε πέσει μέσα στον δημοκρατικόν ζωμόν όταν ήτο μικρά και νεαρά. Αφού έσωσε πρώτα την σχολή της μέσα από την ενασχόληση της με την πολιτική, μεγαλώνοντας έσωσε τον νομό Καστοριάς ως νομάρχης (25 ετών), εν συνεχείᾳ έσωσεν τον νομόν Κοζάνης ως βουλευτής, για να φθάσει να σώσει την Ελλάδα, την Ελληνικήν γλώσσα και το Υπουργείον Παιδείας τόσον αμέσως με το Υπουργικόν της έργον, όσον και εμμέσως δια της συμμετοχής της στην μνημονιακή κυβέρνησιν του ΓΑΠίξ.
Μήπως τελικώς δεν ομιλούμε περί χύτρας αλλά περί κολυμβητηρίου;
Μα ποίος να είναι αυτός ο δρυΐδης;
Στράβων Αμασεύς 