Έστω ότι εργαζόμαστε σε μίαν επιχείρησιν ξυλείας και μετράμε 100 τυχαίες ξύλινες ράβδους κάθε ημέρα καταγράφοντες τις μετρήσεις, για να ελέγξουμε την αξιοπιστία του εργάτη που κόβει τα ξύλα, από τον οποίο έχουμε ζητήσει να τα κόβει σε μήκος 1 μ.

Μετράμε λοιπόν:

1η ημέρα: 90 ράβδοι: 1 μ.   – 5 ράβδοι: 1,1 μ.  – 5 ράβδοι: 0,9 μέτρα
2η ημέρα: 95 ράβδοι: 1 μ.   – 2 ράβδοι: 1,1 μ.  – 3 ράβδοι: 0,9 μέτρα
….
10η ημέρα: 90 ράβδοι: 1,5 μ.   – 5 ράβδοι: 1,4 μ.  – 5 ράβδοι: 0,5 μέτρα
….
2οη ημέρα: 95 ράβδοι: 1 μ.   – 2 ράβδοι: 1,1 μ.  – 3 ράβδοι: 0,9 μέτρα

Μετά από έναν μήνα παίρνουμε τις μετρήσεις και τις μελετάμε. Παρατηρούμε ότι την δεκάτην ημέραν υπάρχει μία μη φυσιολογική μέτρησις. Δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό, είν’ εξόφθαλμα εξωπραγματικόν.  Αυτήν την μέτρησιν επομένως την διαγράφουμε. Το σφάλμα της συγκεκριμένης μετρήσεως ονομάζεται τυχαίον σφάλμα.

Το τυχαίον σφάλμα είναι ακίνδυνον ακριβώς διότι εντοπίζεται ευκόλως. Το βλέπουμε, το διαγράφουμε. Είμαστε σίγουροι όμως ότι όλες οι υπόλοιπες μετρήσεις είναι σωστές;

Εάν λ.χ. ο κανών (το μέτρον) με τ’ οποίον πραγματοποιούμε την μέτρησιν είναι κοντός και εμείς δεν το γνωρίζουμε, τότε έχουμε σφάλμα σε κάθε μέτρηση.  Αυτό το σφάλμα καλείται συστηματικόν σφάλμα και είναι το πιο επικίνδυνον όλων καθώς αλλοιώνει κατά συστηματικόν δηλαδή μόνιμον τρόπον.

Εάν δεν εντοπίσουμε και δεν μετρήσουμε το σφάλμαν αυτό τότε όλη μας η εργασία πάει περίπατον, καθώς σ’ όλες μας τις μετρήσεις θα έχουμε απόκλισιν, την οποίαν θα προσπερνάμε ανυποψιάστως. Εάν όμως μετά από έλεγχον, μπορέσουμε να υπολογίσουμε το συστηματικόν ημών σφάλμαν (λ.χ. ο κανών είναι 10 εκατοστά μακρύτερος) τότε μπορούμε να προβούμε σ’ άρσιν του σφάλματος αυτού, αφαιρώντας από κάθε μέτρησιν 10 εκατοστά.

Επομένως ένα γνωστόν συστηματικόν σφάλμα δεν επηρεάζει τις μετρήσεις μας, αφού μπορεί να αρθεί με καταλλήλους υπολογισμούς ενώ έν’ άγνωστον συστηματικόν μπορεί να μας καταστρέψει.

Αφού λοιπόν μάθαμε τι είναι τυχαίον και τι συστηματικόν σφάλμα, ας κάνουμε αναγωγήν της θεωρίας στον τομέαν της ενημερώσεως. Στις ημέρες μας, όλα τα τηλεοπτικά κανάλια είναι εξηρτημένα απ’ το σύστημα και επομένως μεταδίδουν κατά περίπτωσιν ψευδείς πληροφορίες. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε δεδομένα, αναφέρομαι σε πληροφορίες, δηλαδή συμπεράσματα.

Όμως δεν ημπορούμε να μετρήσουμε τα ψεύδη (προπαγανδιστικά σφάλματα) όλων των πληροφοριών που δεχόμαστε απ’ όλα τα ΜΜΜΕ. Ένας τηλεοπτικός δίαυλος μεταδίδει 10% εσφαλμένες πληροφορίες, άλλος 20% ενώ την επομένην ημέραν τα ποσοστά αλλάζουν. Έχουμε δηλαδή ένα συστηματικόν σφάλμα τ’ οποίον είναι αδύνατον να μετρηθεί και να υπολογιστεί. Επομένως χρειαζόμαστε κάτι αντικειμενικόν για να διακρίνουμε το σφάλμα και να το υπολογίσουμε.

Εδώ αξίζει να θυμηθούμε μια παλαιά σπαζοκεφαλιά:
Έστω ότι βρισκόμαστε σε μίαν διασταύρωσιν σχήματος Υ και δεν ξέρουμε ποίον δρόμον να πάρουμε. Γνωρίζουμε όμως ότι στην διαστάυρωσιν υπάρχουν δύο άνθρωποι, εκ των οποίων ο ένας (άγνωστον ποίος) λέει πάντα ψέματα, έτερος δε λέγει πάντα την αλήθειαν. Ποία κοινήν ερώτησιν μπορούμε να κάνουμε και στους δύο, ώστε να βρούμε τον σωστόν δρόμον;
Λύσις: Θα πρέπει να ρωτήσουμε και τους δύο «ποιον δρόμον θα υποδείξει ο άλλος άνθρωπος ως σωστόν ; » και εμείς να πάρουμε τον αντίθετον.

Ο ένας δηλαδή μας δίνει πληροφορίες με 0% συστηματικόν σφάλμα και ο άλλος πληριοφορίες με 100% στατ. σφάλμα.  Εμάς δεν μας ενδιαφέρει να τιμωρήσουμε ούτε τον κανόναν (μέτρον) της εισαγωγής, ούτε τα κανάλια, ούτε τους ανθρώπους της σπαζοκεφαλιάς. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η σωστή εξαγωμένη πληροφορία, και για να την αποσπάσουμε αυτήν την πληροφορίαν χρειαζόμαστε γνώσιν του σφάλματος.

Επιστρέφουμε στα περί των τηλεοπτικών διαύλων. Δεν γνωρίζουμε λοιπόν σε ποίο ποστοστόν το ΑΛΤΕΡ μεταδίδει εσφαλμένες πληροφορίες, ομοίως για τον ΑΝΤ1, το ΣΚΑΪ, το ΑΛΦΑ. Υπάρχει όμως ένα κανάλι για του οποίου την μηδενικήν αξιοπιστίαν είμαστε βέβαιοι. Αυτό είν’ το ΜΕΓΚΑ.

Συνεπώς και επομένως, από την στιγμήν που γνωρίζουμε ότι ό,τι μεταδίδεται από το «Μεγάλο Κανάλι» είναι προϊόν προπαγάνδας και 100% αναξιόπιστον, έχουμε εξασφαλίσει έναν τρόπον για να μετρήσουμε και να υπολογίσουμε τα συστηματικά σφάλματα όλων των καναλιών. Μπορεί το ΜΕΓΚΑ να είναι 100% αναξιόπιστο, όμως εμείς μπορούμε παρακολουθώντας το να εξάγουμε κατά 100% αξιόπιστες πληροφορίες, ακριβώς διότι έχουμε γνώσιν της αναξιοπιστίας του ή για να το συνδυάσουμε με την άνω σπαζοκεφαλιάν: ό,τι μας λέει το ΜΕΓΚΑ ότι πρέπει να κάνουμε, εμείς πρέπει να κάνουμε τ’αντίθετον.

__________________

Υ/Γ. Εάν σας ξενίζει το τελικόν -ν, δεν έχετε παρά να αναγνώσετε εμφώνως το κείμενον και να διαπιστώσετε ότι είναι χρήσιμον. Ο συγγραφέας του άρθρου τάσσεται εμπράκτως υπέρ της επαναφοράς του τελικού -ν τόσον εις τον γραπτόν, όσο και εις τον προφορικόν λόγον.
Ό,ποίος διαφωνεί, δικαίωμαν του.

σχόλια
  1. Ὁ/ἡ Οδυσσεύς γράφει:

    Έτσι που το θέτεις, θα γίνω μόνιμος τηλεθεατής του ΜΕΓΚΑ και, ας με πουν μαζοχιστή…

  2. Ὁ/ἡ Βιβλιοφάγος γράφει:

    Δεν ξενίζει μόνο το τελικό ν, αλλά και όλοι οι λόγιοι και οι αδόκιμοι τύποι που χρησιμοποιείς. Η δημοτική, που κατά βάση χρησιμοποιείς, δεν τα χρειάζεται αυτά. Άσε το άλλο: δεν είναι δυνατόν να έχεις στο ίδιο κείμενο ΚΑΙ το “σε” ΚΑΙ το (καρατζαφερικόν) “εις”. Αποφάσισε: πιο απ’ τα δυο;

    Και σόρρυ για το καρατζαφερικό, δεν θέλω να σε προσβάλω, απλά μου τον θυμίζει επειδή το χρησιμοποιεί (τελείως λάθος) συνέχεια.

    Εννοείται, βέβαια, ότι δικαίωμά σου να γράφεις όπως θες. Άλλωστε αυτά τα γλωσσικά τερτίπια υπογραμμίζουν το χιούμορ που δείχνεις, έτσι κι αλλιώς, ότι έχεις.

    Θα σχολίαζα και για την ανάρτηση, αλλά δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, οπότε…

    • Ὁ/ἡ Στράβων Αμασεύς γράφει:

      Είμαι πόντιος. Αυτό σημαίνει ότι το τελικό ‘ν’ κουδουνίζει στα αυτιά μου διαρκώς. Δεν μου είναι ξένο.
      Όμως όπως πολύ εύστοχα διέγνωσες υπάρχει και χιούμορ στην όλην υπόθεσιν.
      Αστεϊσμός όμως ο οποίος είναι αμφίπλευρος. Δεν καυτηριάζει μόνον το -ν, καυτηριάζει και την δημοτικήν, τόσο λεκτικώς όσο όμως κυρίως συντακτικώς, διότι αυτό είναι που ενοχλεί με το τελικόν -ν, αναδεικνύει και διογκώνει τις συντακτικές ασυμβατότητες, τις οποίες επαναλαμβάνω ότι στο δημοτικό μυαλό μου χτυπάνε κόκκινο, όχι όμως και στον ποντιακό.
      Χρησιμοποιώ δε δημοτική και όχι καθαρεύουσα ή αρχαΐζουσα για δύο λόγους:
      Πρώτον γιατί δεν είμαι δα και κανένας δεινός χειριστής της γλώσσης.
      Δεύτερον, για να μην κάνω το κείμενο κουραστικό και αντιπαθητικό.
      Το μέλλον θα δείξει εάν θα τολμήσω μια πιο αρχαιότροπη συγγραφή.

  3. Ὁ/ἡ ΚΟΙΟΣ γράφει:

    ΕΥΓΕ ΔΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΔΙΑ ΤΟ Ν ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΦΟΡΑΝ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

  4. […] ανέκδοτον υλοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα στο MEGA. Ο Μανώλης Καψής πήρε συνέντευξι από τον Βασίλειον […]

  5. […] ανέκδοτον υλοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα στο MEGA. Ο Μανώλης Καψής πήρε συνέντευξι από τον Βασίλειον […]

Σχολιάστε