Με αφορμή μια συζήτηση που είχα πρόσφατα σε μια ιστομήγυρη (εδώ) όπου το ομολογώ ότι έχασα την ψυχραιμία μου σε κάποια στιγμή, είπα να γράψω τις ακόλουθες σκέψεις, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ρατσιστικές ή αντισημιτικές αλλά επίσης και σε καμία περίπτωση ο μη αντισημιτισμός δεν επιβάλλει την σημιτοσιωπή. Εδώ είναι Ελλάδα και κρίνονται άπαντες, ζωντανοί και νεκροί, φτωχοί και πλούσιοι.
Κάθε οργανισμός λοιπόν ευδοκιμεί σε συγκεκριμένες συνθήκες. Η ρίγανη για παράδειγμα είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές ενώ η λεβάντα δεν αγαπά ιδιαίτερα την υγρασία, αλλά ούτε και την ολοσχερή ξηρασία. Έτσι λοιπόν και ο Εβραϊσμός ευδοκιμεί μέσα στη διχόνοια. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Για τον εξής πολύ απλό λόγο. Ο Εβραϊσμός είναι μια εθνοθρησκευτική ομάδα. Εάν δεν είναι τότε ας μου δείξει κάποιος έναν μαύρο ή ερυθρόδερμο ή κινέζο Εβραίο. Ομολογώ ότι δεν το έχω πολυψάξει καθώς έχω άλλες δουλειές από το να ασχολούμαι με τους Εβραίους, αλλά μια που διανύω περίοδο αναζήτησης, εάν κάποιος γνωρίζει έναν μαύρο Εβραίο ας με πληροφορήσει.
Πέρα όμως από τα φυλετικά χαρακτηριστικά των Εβραίων υπάρχει το θρήσκευμα, το οποίο κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι. Υπάρχει πχ έστω και ένας Εβραίος που να μην πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών; Φαντάζομαι πως όχι. Έτσι λοιπόν πιστεύουν όλοι τους στην Ιουδαϊκή εσχατολογία που λέει μεταξύ άλλων ότι κατά την έσχατη ημέρα (έτος 6000) θα αναγνωρίσουν τα άλλα έθνη ότι κακό έχουν κάνει στους Εβραίους.
Τι αθώα και αγαθή πρόταση! Μην βλάπτεις τους Εβραίους γιατί την έσχατη ημέρα θα κριθείς. Δεν είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα. Καταρχήν όταν ένας άνθρωπος είναι μέλος ενός θρησκεύματος, γαλουχείται με τις διδασκαλίες του. Τι σημαίνει λοιπόν ότι θα μετανοιώσουν τα έθνη;
Ας πάρουμε την Χριστιανική εσχατολογία για να κατανοήσουμε. Υπάρχει έστω και ένας Χριστιανός (πιστός ή μη) που να μην έχει βαθιά στο μυαλό του ότι θα έρθει κάποτε η ημέρα της κρίσης οπότε και θα κριθεί για τις αμαρτίες του; Μάλλον όχι. Ακόμη και ο χειρότερος Χριστιανός, όταν διαπράττει κάποια αδικία, φοβάται ή τουλάχιστον περνάει από το μυαλό του η Θεία τιμωρία. Σωστά; Σωστά.
Έτσι λοιπόν και ένας Εβραίος, μεγαλώνει με την ιδέα ότι τα άλλα έθνη τους αδικούν. Γιατί; Μα γιατί το λέει η θρησκεία τους. Διότι εάν δεν υπήρχε αδικία έναντι των Εβραίων, πώς θα μπορούσε να εκπληρωθεί η Ιουδαϊκή εσχατολογία; Εάν ένας Εβραίος δεν πιστεύει στην Ιουδαϊκή εσχατολογία, πώς μπορεί να είναι Εβραίος αφού το να είσαι Εβραίος είναι και θρησκευτικό χαρακτηριστικό; Με λίγα λόγια, στο μυαλό κάθε Εβραίου είναι τυπωμένο ότι οι άλλοι λαοί είναι εχθρικοί απέναντι στους Εβραίους, διαφορετικά ακυρώνεται ο Εβραίος Θεός, ο παντογνώστης, ο οποίος έχει δώσει την Εβραϊκή θρησκεία στον Αβραάμ και τον Μωυσή και εάν ακυρωθεί ο Εβραίος Θεός δεν θα υπάρχουν και Εβραίοι στο θρήσκευμα (και στο έθνος).
Το πιάσαμε το θέμα; Είναι απλή Αριστοτέλεια λογική, εάν δηλαδή Α=Αληθές και Β=Αληθές τότε Α ΚΑΙ Β=Αληθές αφού εάν Α ΚΑΙ Β=Ψευδές τότε Α=Ψευδές Ή Β=Ψευδές. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αφού οι Εβραίοι πιστεύουν ότι οι άλλοι λαοί είναι εχθρικοί απέναντι τους, τότε αποκλείεται οι άλλοι λαοί να είναι φιλικοί, αφού εάν ήταν φιλικοί δεν θα είχε λόγο η Εβραϊκή εσχατολογία άρα και η Εβραϊκή θρησκεία.
Επομένως προκύπτει ένα ακόμη λογικό συμπέρασμα. Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος λαός δεν είναι εχθρικός και άδικος απέναντι στους Εβραίους, πρέπει να γίνει. Διότι εάν δεν γίνει πως θα παραμείνει ζωντανό το Εβραϊκό ιερατείο το οποίο στηρίζει την ύπαρξη του στο Εβραϊκό θρήσκευμα και επομένως στην Ιουδαϊκή εσχατολογία;
Οι Εβραίοι λοιπόν ευδοκιμούν ακριβώς εκεί, μέσα στα ανθρώπινα πάθη, μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους του μίσους, μέσα στη διχόνοια και μέσα από τον αντισημιτισμό παίρνουν ζωή καθώς ο αντισημιτισμός είναι διδασκαλεία του Ιουδαϊσμού. Μπορεί αύριο-μεθαύριο ή και χθες να κατηγορηθώ ως αντισημίτης αλλά τι να κάνω; Να μην αναλύσω τη σκέψη μου; Έλληνας είμαι και επομένως σκεπτόμενος. Και η λογική μου λέει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή ο σημιτισμός δεν είναι πάντα εξωγενής αλλά καλλιεργείται από τους ίδιους τους σημίτες γιατί ο αντισημιτισμός είναι ο λόγος ύπαρξης των Εβραίων. Εάν δεν υπάρχει αντισημιτισμός δεν υπάρχει και Εβραϊσμός. Είναι ψυχοπαθολογικό το φαινόμενο.
Προσοχή, δεν λέμε ότι όλοι οι αντισημίτες είναι Εβραίοι, είναι προϊόντα όμως των Εβραίων. Είναι σαν τον πυρετό, εάν μπει μικρόβιο σε έναν οργανισμό αυτός θα ανεβάσει θερμοκρασία, υπάρχει όμως και μία περίπτωση ο οργανισμός αυτός να μην κάνει πυρετό εάν είναι υγιής και καταπολεμήσει το μικρόβιο. Εδώ λοιπόν βρίσκεται όλη η ουσία της προπαγάνδας. Είναι σαν το παλιό ανέκδοτο που κάποιος πεινασμένος πάει απρόσκλητος σε έναν γάμο και λέει στο σόι του γαμπρού ότι είναι καλεσμένος της νύφης και το αντίστροφο και τελικά τρώει χωρίς να το διασταυρώσει κανένας γιατί όλοι ντρέπονται να ρωτήσουν.
Εάν λοιπόν αντιδράσει κάποιος στην προπαγάνδα είναι αντισημίτης, άρα ικανοποιεί την Εβραϊκή μισαλοδοξία. Εάν δεν αντιδράσει τότε έχει μόνον μία επιλογή. Ο υγιής οργανισμός δηλαδή δεν είναι αυτός που σκοτώνει το μικρόβιο ανεβάζοντας πυρετό, δηλαδή ασθενώντας, αλλά αυτός ο οργανισμός που δεν χαμπαριάζει από μικρόβια. Δηλαδή η μόνη λύση για να τελειώσει το Εβραϊκό παράδοξο (θα χαρακτήριζα την Εβραϊκή θρησκεία ως παραδοξολογία) δεν είναι η εξόντωση των Εβραίων αλλά η υπεροχή έναντι αυτών. Υπεροχή πνευματική, παραγωγική, οικονομική, διανοητική. Αυτό διότι εάν τους καταπολεμήσεις αυτομάτως γίνεσαι φορέας της εσχατολογίας τους, φορέας της θρησκείας τους και επομένως χρήσιμος για αυτούς. Για αυτόν τον λόγο, εάν σε κάποιο γεγονός υπάρξει υποψία αντισημιτισμού αυτό το γεγονός διατρανώνεται στο μέγιστο βαθμό, διαφημίζεται και συμβολοποιείται. Κάθε γεγονός με υποψία αντισημιτισμού είναι η καλύτερη διαφήμιση για τους Εβραίους και η επιβεβαίωση της θρησκείας τους.
Επομένως δεν τους μισούμε, δεν τους διώκουμε, τους αγαπάμε και απλά γινόμαστε καλύτεροι.
Και εδώ έρχεται η απάντηση σε ένα βασανιστικό ερώτημα. Ποιος είναι αυτός που δίδαξε αγάπη απέναντι σε όλους, ακόμη και απέναντι στον εχθρό, ακόμη και απέναντι στον δολοφόνο του; Ο Ιησούς Χριστός. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που οι Εβραίοι Τον μισούν.
ΟΜΟΛΟΓΩ ότι δεν είμαι πιστός χριστιανός, ότι αντιμετωπίσω με καχυποψία όλην την χριστιανική ιστορία, διδασκαλεία κλπ. Όμως το συμπέρασμα μου είναι ότι οι Εβραίοι δεν μισούν τον Ιησού επειδή τον θεωρούν ψευδομεσσία. Τον μισούν ΑΚΡΙΒΩΣ διότι τους συγχώρεσε που τον σταύρωσαν. Δηλαδή τους αποκάλυψε. Οι Εβραίοι δεν θέλουν να τους αγαπάς, θέλουν εχθρούς για να υπάρξουν. Το γεγονός λοιπόν ότι ο Ιησούς συγχώρεσε τους Εβραίους δολοφόνους του είναι το κλειδί της υπόθεσης.
Αυτός είναι ο λόγος που τον μίσησαν σφόδρα. Δεν τον μίσησαν επειδή ήρθε ως μεσσίας, δεν τον μίσησαν επειδή ήταν Εβραίος. Τον μίσησαν επειδή δίδαξε την αγάπη. Διότι η αγάπη δεν συμπεριλαμβάνεται στο Εβραϊκό λειτουργικό σύστημα. Γιαυτό και τον διώκουν ακόμη, αλλάζοντας ακόμη και τον τρόπο χρονολόγησης από π.Χ και μ.Χ. σε ΠΚΧ και ΜΚΧ, δηλαδή αλλάζοντας το γράμμα ‘Χ’ από ‘Χριστός’ σε ‘Χρονολόγηση’. Δεν θέλουν καν να βλέπουν το όνομα Χριστός.
Εμείς όμως είμαστε Έλληνες και για εμάς δύο είναι για μας τα συστήματα χρονολόγησης. Ή θα υιοθετήσουμε το σύστημα των Ολυμπιάδων ή θα παραμείνουμε στο σύστημα προ Χριστού και μετά Χριστού. Η μοναδική αλλαγή που δέχομαι στο σύστημα χρονολόγησης είναι αυτή της αρχής του Έτους, όπου την 1η Ιανουαρίου εορτάζεται η περιτομή του Ιησού Χριστού. Εγώ προτείνω ή την μετατόπιση της αρχής στην ημέρα των γενεθλίων του Ιησού ή την ημέρα της βάπτισης Του, καθώς η περιτομή, από τα χρόνια ακόμη του Απ.Παύλου ακόμη δεν ήταν απαραίτητη στους χριστιανούς και δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να την εορτάζουμε ως αρχή του έτους.
Αυτόν λοιπόν τον ρόλο εξυπηρετεί η αλλαγή του συστήματος χρονολόγησης καθώς είπαμε ότι το Εβραϊκό σύστημα είπαμε ότι κάνει ακριβώς αυτό, ζει και αναπνέει από την διχόνοια και το μίσος. Μόλις διέγνωσε στον Χριστιανικό κόσμο έναν σκεπτικισμό απέναντι στον Ιησού αμέσως προσπάθησε να τον καταργήσει από την μνήμη των ανθρώπων εκμεταλλευόμενο το κενό. Όπου λοιπόν υπάρχει κάποιο μικρό κενό, μπαίνει μέσα “κάποιος δάκτυλος” και το μεγαλώνει.
ΟΜΟΛΟΓΩ ότι αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό τόσο τον Ιησού Χριστό όσο και τον Απόστολο Παύλο, ΟΜΩΣ τουλάχιστον εγώ (καθώς είναι προσωπικό θέμα του καθενός) δεν πρόκειται να τους κάνω το χατήρι και να μισήσω τον Χριστιανισμό, ούτε να τον πολεμήσω. Εάν ποτέ φθάσω σε σημείο να τον αποκλείσω εντελώς αυτό θα γίνει ΜΟΝΟΝ προς το Ελληνικότερον, δηλαδή προς την κατεύθυνση της ιστορικής αναζήτησης, της αναζήτησης της ορθής σκέψης, του ορθού λόγου, της αλήθειας, της αρετής, της σωφροσύνης. Εξάλλου ουδέποτε ο Ελληνισμός ήταν ταυτισμένος με το μίσος αλλά με την δόξα, την τιμή, την σοφία, την δικαιοσύνη, την φιλοσοφία, τις επιστήμες.Δεν θα κάνω επομένως την χάρη στους Εβραίους να μισήσω των Ιησού διότι τότε θα έχω φτάσει στην έσχατη κατάντια να γίνω Εβραίος και να βάλω το μίσος στην καρδιά μου. Μέχρι λοιπόν να απορρίψω τον Χριστιανισμό, όποτε και ΕΑΝ αυτό γίνει, θα παραμένω Ορθόδοξος Χριστιανός χωρίς να με ενδιαφέρει η Δευτέρα Παρουσία και η μετά θάνατον ζωήν, αν γίνει καλώς, εάν δεν γίνει πάλι καλώς. Εξάλλου εμείς οι Έλληνες κρινόμαστε από τις πράξεις μας ούτως ή άλλως. Το αγαθόν ανταμείβεται με δόξα επί της γης και δεν υπάρχει ανάγκη να μπαίνουμε σε διλήμματα για την μετά θάνατον ζωήν. Εάν αυτή υπάρξει, ούτως η άλλως θα τιμήσει και τους αγαθούς ανθρώπους. Με λίγα λόγια η εσχατολογία είναι εντελώς πλεονασματική στην Ελληνική σκέψη και τρόπο ζωής.
Εν κατακλείδι, αυτά τα … δεν τα μισώ μεταξύ άλλων και γιατί ο Ιησούς είπε «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Μπορεί τον Ιησού να τον δούμε ως ήρωα, ως επαναστάτη, ως φιλόσοφο, ως Θεό ή ως Υιό του Θεού. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν μια πολύ αξιόλογη προσωπικότητα. Ίσως η μοναδική αξιόλογη προσωπικότητα στην “ιστορία” των Εβραίων.
Καλή Ανάσταση.
Στράβων Αμασεύς 
Αγαπητέ Στράβωνα,
ακολουθώντας τον σύνδεσμο που άφησες στου κου Σαραντάκου, οδηγήθηκα στην ανάρτηση αυτή. Κάπου προς το τέλος, λοιπόν, ανέφερες τα εξής:
«Μέχρι λοιπόν να απορρίψω τον Χριστιανισμό, όποτε και ΕΑΝ αυτό γίνει, θα παραμένω Ορθόδοξος Χριστιανός χωρίς να με ενδιαφέρει η Δευτέρα Παρουσία και η μετά θάνατον ζωήν, αν γίνει καλώς, εάν δεν γίνει πάλι καλώς.»
Tο ερώτημά μου, λοιπόν, είναι το εξής: Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ προσωπικά τον όρο «χριστιανός ορθόδοξος»; Με τη συμβατική έννοια όπως αυτή ορίζεται από την ορθόδοξη Εκκλησία (ξέρω την απάντηση: όχι) ή με αμιγώς προσωπικά κριτήρια; Κι επίσης, τι αισθάνεσαι να σε ωθεί περισσότερο προς την Ορθοδοξία: η όποια πίστη μπορεί να έχεις ή οι γενικότερες αντιλήψεις σου για τους Εβραίους; Ρωτώ, γιατί από τη συζήτησή που έγινε στου κου Σαραντάκου, αυτό που εγώ κατάλαβα είναι ότι είσαι άθεος-άθρησκος. Οπότε τι νόημα έχει να θες να λέγεσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μόνο και μόνο για τους Εβραίους;
Τέλος, να παρατηρήσω επίσης ότι όποιος δέχεται τον Χριστό ως το ενσαρκωμένο 2ο πρόσωπο τής Τριαδικής θεότητας, δεν δικαιούται να τον αποσυνδέει από τον Ηθικό Κώδικα τής Π. Διαθήκης, αφού οτιδήποτε αποδίδεται στον Γιαχβέ, αυτομάτως πιάνει και τον Χριστό. Αν πάλι, κάποιος απορρίπτει την Π.Δ. ή δεν πιστεύει στην Τριαδική Θεότητα, τότε σίγουρα δεν είναι χριστιανός.
Δεν μπορώ αγαπητέ Κώστα να μην παραδεχτώ ότι υπάρχει παράδοξο και στην περίπτωση που σωστά εντόπισες. Τον χριστιανισμό τον βλέπω κυρίως φιλοσοφικά και ιστορικά, όσο μου επιτρέπεται από την παράδοση που δεν είναι καθαρή ιστορία αλλά αναμεμειγμένη με δοξασίες, μύθους κ.α. αλλά και εθνικά, αφού είμαι μέλος μιας κοινωνίας της οποίας η παράδοση έχει πλέον ισχυρούς δεσμούς με τον Χριστιανισμό, σε βαθμό τέτοιο που να είναι πολύ δύσκολος ο διαχωρισμός.
Όμως, δεν θέλω να κάνω έναν επιπόλαιο και ανορθόδοξο αφορισμό της Χριστιανικής πίστης, καθώς αυτή ενσωματώνει δεκάδες μεταξύ άλλων και πολιτικές προεκτάσεις. Ούτε είμαι διατεθειμένος να δώσω λαβή στους 12θεϊστές να κατηγορήσουν τον χριστιανισμό, γιατί δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος για το αγαθό των προθέσεων του. Με λίγα λόγια νοιώθω ότι πολιορκούμαστε και δεν υπάρχει λόγος για βιαστικές κινήσεις. Δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι επιβιώσαμε με τον χριστιανισμό, παρά τις αρχικές σφαγές που διέπραξε η πρωτοχριστιανική εκκλησία στους Έλληνες εθνικούς. Δεν είμαι ενάντια στον 12θεϊσμό, αλλά αυτός έτσι όπως τον βλέπουμε και με τους ανθρώπους που τον εκπροσωπούν, μάλλον δεν είναι γνήσιος αλλά κατασκευασμένος. Στην ουσία αυτοί που τον επικαλούνται είναι τόσο γραφικοί που τελικά τον απαξιώνουν.
Ομολογώ ότι είμαι πολύ μικρός να αντιμετωπίσω το θέμα, που όμως δεν είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί μέσα σε μερικά χρόνια. Είναι ζήτημα αιώνων και πρέπει να το μελετήσουμε από όλες τις πλευρές. Μέχρι τότε, καλά είμαστε.
Δηλαδή πιστεύω ότι κάποιοι καλλιεργούν τον αντιχριστιανισμό, κάτι που μπορεί να έχει βάση, αλλά διογκώνεται προπαγανδιστικά σε βαθμό τέτοιο που να με ανησυχεί.
Κυρίως λοιπόν εστιάζω στον Χριστό ως ιστορικό πρόσωπο κάνοντας μια ανάλυση της Εβραϊκής πίστης και της κατάστασης που είχε αυτός να αντιμετωπίσει σε ένα τόσο εχθρικό κλίμα. Πέρα λοιπόν από το θεϊκό ή μη στοιχείο του Ιησού, ως ιστορικό πρόσωπο νομίζω ότι έριξε μια γροθιά στον πυρήνα του Ιουδαϊσμού και φυσικά δεν γνώριζε την εξέλιξη της ιστορία του μετά τον θάνατο του.
Είμαι λοιπόν χριστιανός ορθόδοξος, γιατί είναι το μοναδικό περιβάλλον που μπορεί να επιβιώσει αλλά και μου επιτρέπει να βλέπω τα πράγματα με μια σχετική ελευθερία, χωρίς να βάζω και πολύ βαθιά το κεφάλι μου στην Π.Δ. γιατί εκεί σίγουρα θα χαζέψω, καθώς, συγνώμη για την έκφραση, δεν μπορώ να διαβάζω τέτοιες μαλακίες.
Κλείνοντας θα σου πω ότι το κλειδί της υπόθεσης δεν είναι ο Ιησούς, που σαφώς ήταν ένας επαναστατικός χαρακτήρας, αλλά ο Απ.Παύλος, του οποίου πρέπει να κάνουμε την ψυχολογική ανάλυση με βάση πάντα τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες της εποχής. Ή λοιπόν θα δούμε το οικοδόμημα του Παύλου ως ένα ακόμη Εβραϊκό παρακλάδι και άρα Εβραϊκό ιμπεριαλισμό, ή θα τον δούμε ως Εβραιοσκεπτιστή που έσπασε τα δεσμά (ακολουθώντας την τακτική του Μωυσή) με ένα άρρωστο σύστημα. Γιατί όμως ο Παύλος να δημιουργήσει μια θρησκεία αντιεβραϊκή με εβραίο Θεό;
Τέλος πάντων, σε μπέρδεψα. Η επιλογή μου είναι συνειδητή για λόγους κυρίως εθνικής επιβίωσης και εναντίων τόσο του Ανατολικού όσο και του Δυτικού δεσποτισμού που μας απειλεί. Γιατί και ο δυτικός, δεσποτισμός είναι, έστω και συγκεκαλυμμένος. Πάντα όμως εμμένοντας στη θέση μου να μην εμβαθύνω πολύ και πέσω στην τρύπα της θρησκοληψίας. Επιφανειακά, ιστορικά, λογικά, φιλοσοφικά. Όχι θρησκειοληπτικά. Δεν έχω πεί ακόμη ναι στον μπόγια.
Να συμπληρώσω επίσης την φράση του Αρριανού: “Ὅστις δὲ κακίζει Ἀλέξανδρον͵ μὴ μόνον ὅσα ἄξιακακίζεσθαί ἐστι προφερόμενος κακιζέτω͵ ἀλλὰ ξύμπαντα τὰ Ἀλεξάνδρου εἰς ἓν χωρίον ξυναγαγὼν οὕτωδὴ ἐκλογιζέσθω ὅστις τε ὢν αὐτὸς καὶ ὁποίᾳ τύχῃκεχρημένος ὅντινα γενόμενον ἐκεῖνον καὶ ἐς ὅσονεὐτυχίας τῆς ἀνθρωπίνης ἐλθόντα βασιλέα τε ἀμφοῖντοῖν ἠπείροιν ἀναμφιλογώτατα γενόμενον καὶ ἐπὶ πᾶνἐξικόμενον τῷ αὑτοῦ ὀνόματι κακίζει͵ σμικρότερός τεὢν αὐτὸς καὶ ἐπὶ σμικροῖς πονούμενος καὶ οὐδὲ ταῦτα ἐν κόσμῳ τιθέμενος. ὡς ἔγωγε δοκῶ ὅτι οὔτε τιἔθνος ἀνθρώπων οὔτε τις πόλις ἐν τῷ τότε ἦν οὔτετις εἷς ἄνθρωπος εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει τὸ Ἀλεξάνδρουὄνομα. οὔκουν οὐδὲ ἐμοὶ ἔξω τοῦ θείου φῦναι ἂνδοκεῖ ἀνὴρ οὐδενὶ ἄλλῳ ἀνθρώπων ἐοικώς”.
Για εμένα δηλαδή είτε ως Θεός είτε ως ισόθεος είναι το ίδιο αξιομνημόνευτα. Αυτό που λες στην τελευταία σου φράση δεν έρχεται σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό αλλά με την ορθοδοξία. Όντως λοιπόν εγώ την Π.Δ. δεν την δέχομαι, την θεωρώ ένα κακέκτυπο και ένα (μπιπ) της ανθρώπινης ιστορίας. Πιστεύεις όμως ότι ο Χριστός μπορούσε εκείνη την εποχή να τα βάλει ακόμη και με την ΠΔ; Ίσως ούτε ο Χριστός δεν πίστευε σε αυτήν αλλά τι να έκανε; Μέχρι και ένας Θεός δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, διαφορετικά θα μας έκανε όλους αναμάρτητους.
ΟΚ, προς το παρόν ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.
Και εγώ ευχαριστώ για τα σχόλια. Παρεμπιπτόντως πολύ ενδιαφέρον το ιστολόγιο σου και σχετικό με το θέμα μας, το οποίο βλέπω ότι σε απασχολεί πολύ.
Για την ακρίβεια με απασχολούσε. Τώρα πια όλο και λιγότερο (αν πω καθόλου, ξέρω πως θ’ ακουστεί αντιφατικό, γι’ αυτό και δεν το λέω!). Πού και πού, όμως, αν τύχει όπως καλή ώρα τώρα, δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό να εκφέρω την άποψή μου… 🙂
Και ποια είναι τελικά αυτή;
Εννοώ την άποψή μου για το εκάστοτε θέμα που συζητείται. Διότι αν μιλάμε για τη γενικότερη κοσμοθεωρία μου, μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με τη θρησκεία και αυτοενδοσκόπησης, μόνο στο τι δ ε ν πιστεύω έχω καταλήξει. Σίγουρα, λοιπόν, αυτά που δ ε ν πιστεύω είναι αρκετά για να με κατατάξουν στον έναν ή τον άλλον ισμό. 🙂
διάβασα: “Τέλος, να παρατηρήσω επίσης ότι όποιος δέχεται τον Χριστό ως το ενσαρκωμένο 2ο πρόσωπο τής Τριαδικής θεότητας, δεν δικαιούται να τον αποσυνδέει από τον Ηθικό Κώδικα τής Π. Διαθήκης, αφού οτιδήποτε αποδίδεται στον Γιαχβέ, αυτομάτως πιάνει και τον Χριστό. Αν πάλι, κάποιος απορρίπτει την Π.Δ. ή δεν πιστεύει στην Τριαδική Θεότητα, τότε σίγουρα δεν είναι χριστιανός.”
φίλε Κώστα, είσαι εντελώς λάθος, σε βαθμό απίστευτο. ο Θεός της ΠΔ σαφώς και ΔΕΝ είναι ο Θεός της ΚΔ. Εχει τρομερό ενδιαφέρον το πως εισηχθη η ΠΔ (που ειναι η θεολογία της Ιουδαϊκής “πίστεως”-αν πιστευουν σε τιποτε αυτοί- ) στο μήνυμα του Χριστού με το οποίο δεν έχει καμια μα καμία σχέση. Μην ξεχνάς οτι οι υπέρμαχοι και πιστοι των “ηθικων κανονων” (ο Θεός να τους κάνει) της ΠΔ ειναι αυτοι που σταύρωσαν το Χριστό, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη την αγνόησε και την Παλαιά Διαθήκια και το Μωσαϊκο Νόμο, και χέρια δεν έπλενε, και με πόρνες συνέτρωγε και ληστές, και δεν τηρουσε ουτε Σάββατα ουτε τίποτα.. το πιο χαρακτηρηστικο εδάφιο νομίσω οτι βρίσκεται στην επιστολή προς Γαλάτας 3:24 : “ωστε ο Νομος (εννοεί το Νόμο, την πεντάτευχο ή torah) παιδαγωγος ημων γεγονεν εις Χριστον ινα εκ πιστεως δικαιωθωμεν. ελθουσης δε της πιστεως OYKETI υπο παιδαγωγον εσμεν”. δηλαδή αν πιστευεις Χριστό και έχεις την αγάπη του Χριστού τοτε πανε περίπατο όλες οι τυπολατρίες..
Καλή Ανάσταση στη σκλαβωμένη μας Πατρίδα. Καλή Ανάσταση Στράβωνα.
Στράβωνα, έχουμε ξαναμιλήσει.
“Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τή εορτή. Ούτοι ούν προσήλθον Φιλίππω τώ από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και ηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. Έρχεται Φίλιππος και λέγει τώ Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τώ Ιησού· Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου” (Ιω. 12, 20-23)
Είθε ο Χριστός να αναστηθεί στις καρδιές.
Αγαπητέ Γ.,
το σκεπτικό μου το εξήγησα πιο πάνω. Μόνο αν θεωρείς την Π.Δ. μυθοπλασία ή αμφισβητείς το τριαδικό δόγμα, μπορώ να καταλάβω τη διαφωνία σου.
Κώστα,
θα χρειαστεί να διαβάσεις την πεντάτευχο και τα λόγια του Χριστού με γνώμονα πάντοτε την Αριστοτελική λογική για να ξεφύγεις απο αφορισμους του τυπου: “οτι αναφερεται στι γιαχβε πιανει το Χριστο”. Αν το έχεις ήδη κάνει, καταλαβαίνεις αμέσως το λογικό σφάλμα της υπόθεσής σου.
Στράβων, καλό είναι όταν προβάλλεις τις απόψεις σου να μην τις στηρίζεις σε ανακριβείς ισχυρισμούς περί τα πράγματα.
Όσο κι αν σου φανεί απίστευτο, μαύροι Εβραίοι υπάρχουν. Υπήρχε ολόκληρη κοινότητα – οι Φαλάσα – στην Αιθιοπία, οι οποίοι ανήγαν την καταγωγή τους στη Βασίλισσα του Σαβά και μετανάστευσαν μαζικά στο Ισραήλ κατά το μεγάλο λιμό του 1984.
Επίσης, η ρητορική σου ερώτηση “Υπάρχει πχ έστω και ένας Εβραίος που να μην πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών;” είναι υπεραπλουστευτική. Ναι, στο βαθμό που υπάρχει εβραϊκό “δόγμα” (δοκίμασε να το κωδικοποιήσει ο Μαϊμωνίδης στον καιρό του, συντάσσοντας κι ένα είδος “πιστεύω”), περιλαμβάνει και την πίστη στην ανάσταση των νεκρών. Αποτελεί όμως τελείως περιθωριακό στοιχείο του ιουδαϊσμού, όπως έχει διαμορφωθεί ιστορικά – και κυρίως, κυριότατα, οι περισσότεροι σημερινοί Εβραίοι δεν είναι θρήσκοι! Σέβονται βεβαίως τη θρησκεία των προγόνων τους, αλλά ούτε το Σάββατο τηρούν, ούτε τους διατροφικούς κανόνες, ούτε πιστεύουν σε συγκεκριμένες θεολογικές λεπτομέρειες.
Ακόμη, ο Χριστός των Ευαγγελίων διαρκώς παραθέτει χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, τονίζει ότι “ουκ ήλθε καταλύσαι, αλλά πληρώσαι” [το Νόμο και τους Προφήτες] και ότι “κεραία ή ιώτα” του Νόμου δεν πρόκειται να καταργηθεί όσο υπάρχει ο κόσμος. Και πάρα πολλά απ’ όσα διδάσκει εντάσσονται στις έριδες των διάφορων σχολών ερμηνείας του Νόμου. Ό,τι κι αν λέει ο Παύλος, δεν νομίζω ότι μπορούμε να χωρίσουμε το Χριστό των Ευαγγελίων από τον Ιουδαϊσμό της εποχής του.
Τέλος, το γνωστό από τα σχολικά μας βιβλία χωρίο που παραθέτει ο Γ. είναι παραπλανητικό όπως παρατίθεται. Πρώτον, οι “Έλληνες” είναι “εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τή εορτή” [του Πάσχα], και επομένως όχι Έλληνες δωδεκαθεϊστές αλλά μάλλον ελληνιστές Ιουδαίοι, και δεύτερον, η φράση “Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός τού ανθρώπου” είναι η αρχή μιας ολόκληρης παραγράφου όπου ο Χριστός προλέγει τα πάθη και την ανάστασή του.
Άγγελε, οι Έλληνες είναι Έλληνες και όχι Ιουδαίοι όπως άστοχα προσπαθείς να υποβάλλεις. Για ποιό ακριβώς λόγο το είπε και τι ακριβώς σκέφθηκε, δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να Τον ρωτήσουμε, πάντως η ιστορική καταγραφή μας λέγει οτι ο Χριστός όταν έμαθε οτι Τον ζητούν οι Έλληνες, εκείνο που βρήκε σκόπιμο να εκστομίσει ήταν αυτό, σε αντίθεση με τους Ιουδαίους και τους γραμματείς και Φαρισαίους που έχει αποκαλέσει απο “γεννήματα εχιδνών” μέχρι “παιδιά του διαβόλου”.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Ιουδαϊκός “πολιτισμός” είναι στη διάθεσή μας για να σκεφθούμε και να κρίνουμε.
Σχετικά με τον Μωσαϊκό Νόμο και το τι ισχύει σήμερα, σχετικά με το “καταλυσαι-πληρώσαι” βάλε τη σκέψη σου κάτω και δες τι ισχύει στην ανθρωπότητα, η Χριστιανική διδασκαλία η η Ιουδαϊκή ΤΡΕΛΑ που έχει μολύνει τους πάντες και έχει διαβάλλει και αυτη την Εκκλησία του Χριστού; Η Αποκάλυψη του Ιωάννη που ειναι και το τελευταίο βιβλίο της ΚΔ ξεκινά με λόγους ΚΑΤΑ των εκκλησιών, αυτό όμως σε τίποτε δεν επηρρεάζει και δεν αλλοιώνει το Χριστιανικό μήνυμα της αγάπης όπως επιχειρείται με πονηριά χιλιάδων ετών να επιιβληθεί.
Άγγελε, ήσουν σαφέστατος όσον αφορά το άτοπο τού διαχωρισμού τής Αδιαίρετης Τριαδικής θεότητας. Το θέμα είναι απόλυτα αποσαφηνισμένο εντός τής ορθόδοξης πίστης και οποιαδήποτε διαφορετική ερμηνεία θέτει αυτόν που την επιχειρεί, αυτομάτως εκτός. Το ξαναλέω: σύμφωνα με την Ορθόδοξη πίστη, όπως αυτή διατρανώθηκε κι από τις πατερικές ερμηνείες των πρώτων αιώνων, ο Θεός τής Παλαιάς Διαθήκης και ο Θεός τής Καινής είναι ο ίδιος! Δεν υπάρχει τίποτα που να ειπώθηκε από τον Γιαχβέ και να μη συμμετείχε σ’ αυτό ισότιμα και ισόκυρα κι ο Χριστός.
Επίσης να συμφωνήσω μαζί σου και για το Κατά Ιωάννην, ΙΒ΄, 20. Στο βιβλίο του «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;», σ. 231-36 ο π. Μεταλληνός ασχολείται επισταμένα με το θέμα κάνοντας λόγο για βάναυση κακοποίηση τού χωρίου. (Ήθελα να το σχολιάσω εξ αρχής, αλλά προτίμησα να το προσπεράσω μην τυχόν κι άνοιγε νέο θέμα συζήτησης.)
Συμπερασματικά -και γι αυτό έθεσα τα ερωτήματα που έθεσα στον οικοδεσπότη- όποιος θέλει να λέγεται χριστιανός ορθόδοξος δεν είναι δυνατόν να μιλά για δύο διαφορετικούς Θεούς στην Αγία Γραφή ούτε δικαιούται να ερμηνεύει χωρία κατά το δοκούν. Αν παρ’ όλα αυτά εκείνος το κάνει, κανένα πρόβλημα. Όμως θα πρέπει να γνωρίζει ότι με τον τρόπο αυτό χωρίς να το καταλαβαίνει αντιμάχεται την ορθοδοξία.
Κώστα, όπως αντιλαμβάνεσαι το θέμα που προκύπτει πλέον είναι αν η πίστη έχει μετατεθεί σταδιακά από το Χριστό στους “πατέρες”. τα εισαγωγικά διότι ο ίδιος ο Χριστός είπε “πατέρα μη καλεσητε υμων επι της γης εις γαρ εστιν ο πατηρ υμων ο εν τοις ουρανοίς” (κατα Ματθαίον 23/ 9)
νομίζω οτι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή σε αυτά τα θέματα. ειναι πολύ βολικό να φτιάνουμε και να ονομάζουμε αγίους (ιδίως αν ειναι της εποχής μας), να τους λατρεύουμε,και να τους πιστεύουμε, να ακολουθουμε τυπικά και να ασχολουμαστε με αυτα που εμεις οριζουμε και μπορουμε να ελέγξουμε και να εξετασουμε και να αυτοεπιβεβαιωθουμε. ειναι πράγματι πολυ βολικό. αλλα δεν είναι Χριστιανικό.
Από την απάντησή σου, αγαπητέ/τή Γ., συνάγεται ότι δ ε ν ασπάζεσαι το ορθόδοξο δόγμα. Αν το γνώριζα από την αρχή, ασφαλώς δεν θα είχα επικαλεστεί τις πατερικές ερμηνείες. Ωστόσο, επίτρεψέ μου να επιμείνω σε ένα άλλο πολύ συγκεκριμένο ερώτημα που σού απηύθυνα: πιστεύεις στο δόγμα τής ομοούσιας και αδιαίρετης Τριαδικής θεότητας; Αν ναι, τότε είπαμε: η πίστη σου αυτή δεν συμβιβάζεται με τον διαχωρισμό που κάνεις μεταξύ Θεού Π.Δ. και Θεού Κ.Δ.! Αν όχι, τότε πάω πάσο.
Κώστα, δεν με ενδιαφέρει να ασπαστώ κανένα δόγμα, ούτε και το που θα με κατατάξεις. Με ενδιαφέρει να ασπαστώ το Χριστό γιατί πιστεύω οτι θα ήταν καλύτερο για όλο τον κόσμο. Νομίζω δε οτι η συζήτηση εκτρέπεται σφοδρά απο κάθε περιεχόμενο όταν μιλάμε για ζητήματα που δεν ειναι δυνατόν να κατέχουμε (σε αυτή τη ζωή)σαν να τα ξέρουμε απο πρώτο χέρι… Για το δε διαχωρισμό που αναφέρεσαι μου προκαλει μεγάλη εντύπωση η επιμονή σου. Οι φαρισαίοι έλεγξαν το Χριστό επειδή δεν τήρησε την αργία του Σαββάτου (τυπικο της Ιουδαϊκής πίστεως) και έκανε θαύμα. Ο άνθρωπος αγνόησε καθε τύπο και κάθε κανόνα που πρότεινε το ιερατείο της εποχής του κιαι εσυ μου λές οτι ο Θεός που επικαλούνταν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι ( η αυτοεπιβεβαίωση της τυπολατρίας τους δηλαδή) είναι ο ίδιος με τον Θεό που έστειλε τον Χριστό για να μας δείξει τι είναι η ανιδιοτελής αγάπη;
Καταρχάς, για να μπουν στα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, πρόθεση μου σε καμία περίπτωση δεν ήταν να σου βάλω ταμπέλες. Μην ξεχνάς, όμως, ότι στο κείμενό του ο οικοδεσπότης δήλωσε ρητά χριστιανός ορθόδοξος, έτσι δεν είναι; Οπότε κι εγώ, λογικό ήταν να σχολιάσω αυτά που σχολίασα. Στην πορεία, τώρα, όταν μπήκες κι εσύ στην ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση, εξέφρασες την άποψη ότι έχω πέσει σε οικτρή πλάνη όταν πιστεύω ότι ο Θεός τής Κ.Δ. κι εκείνος τής Π.Δ. ταυτίζονται. Οπότε λογικό δεν είναι κι εγώ να προσπαθώ τώρα με κάποια διερευνητικά ερωτήματα να καταλάβω σε τι βάση και με τι προϋποθέσεις συζητάμε; Δεν νομίζω να ‘ναι παράλογο αυτό που λέω. Το αντίθετο, μάλιστα: το θεωρώ πολύ σημαντικό. Τις προάλλες, φερ’ ειπείν, είχαμε ανοίξει συζήτηση ατέλειωτη σε μια παρέα περί θρησκείας, μέχρι που κάποια στιγμή σοκαρισμένος διαπίστωσα ότι το άτομο με το οποίο δεν μπορούσα να συμφωνήσω σε τίποτα, ενώ δήλωνε χριστιανός ορθόδοξος, τόσα χρόνια πίστευε ότι η Ανάσταση δεν ήταν ιστορικό γεγονός, αλλά είχε μόνο… συμβολικό χαρακτήρα!! Δηλαδή υπάρχει αυτό;; Ένας άλλος φίλος μου πάλι, χριστιανός ορθόδοξος κι αυτός όπως αρέσκεται να αυταπατάται, δεν πιστεύει πως… υπάρχει συνέχεια μετά τον θάνατο!! Χώμα και σκουλήκια, λέει – έλεος! Γι αυτό, λοιπόν, ρωτώ κι εγώ, αγαπητέ Γ. Για να ξέρω που περίπου βρίσκομαι.
χαίρομαι που αναζητάς και πασχίζεις να βγάλεις άκρη μέσα απο τον κυκεώνα της παραπληροφόρησης που υπάρχει σχετικά με το Χριστιανισμό.το ίδιο κάνω και εγώ, και επειδή πολλά στραβα βλέπω και ακούω απο λαϊκούς που (δηλωνουν-με Χριστιανοί με μεγάλη ευκολία) αλλα και απο κληρικούς που -υποτίθεται πως- ειναι ποιμένες, κρατάω μικρό καλάθι. δεν νομίζω οτι μπορώ να εξηγήσω τα πάντα μέσα στην Καινή Διαθήκη, ουτε καν την έχω διαβάσει ολόκληρη, απλώς παραθέτω ορισμένες σκέψεις βλέποντας αντιθέσεις που νομίζω οτι είναι κραυγαλέες. ο οικοδεσπότης δήλωσε χριστιανός ορθόδοξος και προφανως είναι βαπτισμένος έτσι όπως και το 90-95% των Ελλήνων, έτσι το αντιλαμβάνομαι. το κατα πόσο έιναι -ή είμαστε αν θέλεις- χριστιανικα οι σκέψεις και τα έργα μας θα κριθεί εν τέλει απο τον Πανάγαθο και θα λάβουμε όλοι το μισθό μας. αν θέλουμε να είμαστε άξιοι να λεγόμαστε χριστιανοί έχουμε υποχρέωση να προσπαθούμε και για το λόγο αυτό χαίρομαι που συνομιλώ μαζί σου.
Καλή Ανάσταση.
Να ‘σαι καλά, ευχαριστώ!
Κώστα, το να ανήκει κάποιος σε μια εκκλησία δεν τον καθιστά γνώστη των θεολογικών παραμέτρων του δόγματος σε βαθμό λεπτομέρειας. Ένας αγράμματος σε ένα βουνό μπορεί να δηλώνει χριστιανός ορθόδοξος, χωρίς καν να γνωρίζει αν υπήρχε Γιαχβε στην παλαιά διαθήκη, χωρίς ακόμη να γνωρίζει ποιος ήταν ο Αβραάμ.
Η θρησκεία είναι πρωτίστως κοινωνιολογικό φαινόμενο και έχει να κάνει με παραδόσεις, συνήθειες και λιγότερο με την ίδια την γνώση. Σε γενικές γραμμές οι περισσότεροι πιστοί είναι θρησκειολογικά αγράμματοι, αλλά ακολουθούν τις γενικές κατευθύνσεις της κάθε πίστης, Ο Χριστιανός στον θάνατο και την ανάσταση, ο Εβραίος πάλι σε γενικές γραμμές ότι κάποτε τα έθνη θα αναγνωρίσουν τα λάθη που έκαναν απέναντι στο Ισραήλ.
Μια θρησκεία της οποίας όλα τα μέλη είναι θεολογικά μορφωμένα είναι μάλλον ουτοπία. Ούτε καν οι Αρχαίοι γνώριζαν την Θεογονία ή το πάνθεον. Ζούσαν όμως μέσα σε μια τέτοια κοινωνία με τον τρόπο που όριζαν οι ιερείς της εποχής. Αυτό όμως που δίνει στον Χριστιανισμό μια επιπλέον ανοχή στην θεολογική αγραμματοσιά των πιστών είναι το “μακάριοι οι πτωχοί…” όπως επίσης ότι μπορείς να μετανοήσεις μέχρι και την τελευταία σου στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εκκλησία δεν δέχεται αμαρτωλούς στα σπλάχνα της, τους δέχεται, τους περιμένει να μετανοήσουν και να κριθούν μετά θάνατο.
Επομένως ο κάθε χριστιανός ορθόδοξος μπορεί να έχει μια εσφαλμένη άποψη για το δόγμα που ανήκει. Απεναντίας σε μια στοά δεν έχεις δικαίωμα να είναι ανενημέρωτος και η θεολογική πειθαρχία είναι υποχρεωτική. Με λίγα λόγια, μπορώ να πιστεύω ότι θέλω για τον θεό και τον Γιαχβέ ως ελεύθερος χριστιανός. Αυτό είναι κάτι που δεν μου απαγορεύεται από την εκκλησία καθώς αυτή δεν κρίνει αλλά καθοδηγεί.
Συνοψίζοντας, είμαι χριστιανός ορθόδοξος αφού συμμετέχω στην κοινωνία των Χ.Ο. και όλες μου οι εικόνες, αναμνήσεις, ήχους, μουσικές, οσμές, ήθη και έθιμα είναι Χ.Ο. Αν διαφωνώ σε θεωρητικό επίπεδο, αυτό θα δοκιμαστεί μέσα στο χρόνο. Εγώ μπορεί ακόμη και να εντάξω και τον Χριστό στο Ελληνικό πάνθεον ως 13ο Θεό ή ακόμη και ως υιό του Διός, αλλά και αυτό προσωπικό θα είναι, θα λειτουργήσει συμπληρωματικά. Πέρα όμως από τις όποιες ανησυχίες μου, είμαι Χ.Ο.
Όμως ΆΓΓΕΛΕ, ακόμη και το άπιστο μέλος μιας θρησκείας, έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τουλάχιστον τον βασικό άξονα της. Και ο βασικός άξονας του Ιουδαϊσμου είναι η αδικία των άλλων έναντι των Εβραίων.
Πέρα όμως από τις όποιες ανησυχίες μου, είμαι Χ.Ο.
Αρκεί, αγαπητέ Στράβωνα, οι ανησυχίες σου αυτές να μην έρχονται σε σύγκρουση με κεντρικές διδασκαλίες τής Ορθοδοξίας. Εν προκειμένω, αν έβαζες και τον Χριστό μέσα στο Δωδεκάθεο, τότε όχι: για την επίσημη ορθόδοξη Εκκλησία δ ε ν θα δικαιούσουν να λέγεσαι Χ.Ο.!. Το ίδιο αν αμφισβητούσες (ή αμφισβητείς) το Τριαδικό δόγμα. Και σαφώς οι περισσότεροι πιστοί είναι θεολογικά αναλφάβητοι, κι επίσης σαφώς η Εκκλησία παρεμβαίνει και κατηχεί, καθοδηγεί, ελέγχει κ.λπ., αλλά αν κάποιος εξακολουθεί να μην συντάσσεται μ’ αυτά που του έχουν υποδειχθεί και πεφωτισμένως ερμηνευθεί, τότε υπάρχει πρόβλημα…
Έχω την αίσθηση αγαπητέ Κώστα ότι καταλαβαινόμαστε απόλυτα. Όμως η εκκλησία δεν νομίζω να ασχολείται με τις απόψεις του ενός και του αλλουνού, παρά μονάχα όταν αυτές την απειλούν, δηλαδή όταν αυτές εκφράζονται ομαδικά μέσα από κάποια οργανωμένη κοινότητα πιστών ή από άτομα που μπορούν να επηρεάσουν τα πλήθη. Εάν εγώ πω ότι ο Ιησούς ήταν υιός του Δία, ούτε καν που θα ασχοληθεί η εκκλησία.
Εξάλλου μάλλον όλοι είμαστε αιρετικοί σε σχέση με την διδασκαλεία της εκκλησίας καθώς όλοι έχουμε και μερικές δεκάδες Εθνικών καταλοίπων, όπως πχ το φίδι=προστάτης του σπιτιού (φαντάζομαι θα το έχεις ακούσει από παππούδες σε χωριά). Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που επέτρεψε την ορθοδοξία να μεγαλώσει, η ανοχή που επέδειξε σε παγανιστικές παραδόσεις. Το ανησυχητικό είναι ότι ο σημερινός αστικός πληθυσμός έχει χάσει κάθε επαφή με τις παραδόσεις αυτές.
Το φίδι που ανέφερες όχι μόνο το έχω ακουστά, αγαπητέ Στράβωνα, αλλά μέχρι πέρυσι είχαμε κι εμείς ένα! Το βλέπαμε για καιρό εκστασιασμένοι να βγαίνει από την κρυψώνα του κάτω από ένα γιασεμί που ‘χουμε δίπλα στη βεράντα και το κάναμε χάζι. Κάποια στιγμή, όμως, κλείσαμε τελικά την τρύπα με τούβλα κι έτσι έφυγε.
Είχα δει και εγώ ένα, το οποίο ήταν κυριολεκτικά τεράστιο. Από τι να προστάτευε αλήθεια;
Είναι εντυπωσιακό ότι ορισμένα στοιχεία έμειναν ζωντανά επί χιλιάδων ετών και χάνονται στις ημέρες μας με ταχύτατους ρυθμούς. Άλλο στοιχείο: η θυσία ενός κόκορα στα θεμέλια ενός κτίσματος.
Ο μοντέρνος αστός είναι στην ουσία ένας άθεος άνθρωπος, αλλά έχω την αίσθηση ότι εάν έμενε για μια εβδομάδα μέσα στη φύση, θα ανέστενε ξανά τα ξωτικά και τις νεράιδες. Ο φόβος μπορεί να ζωντανέψει θεούς και θεότητες. Απλά σήμερα δεν θα αναβίωναν οι αρχαίες θεότητες αλλά αυτές που προβάλει το χόλιγουντ.
Αυτά τα φίδια είναι αβλαβή και κρατούν το μέρος καθαρό από τρωκτικά. Γλυτώνεις και τα έξοδα μυοκτονίας! 🙂 Τώρα, βέβαια, μπορεί κανείς να πάει και πιο πέρα επιχειρώντας αναγωγή σε πανάρχαιες λατρείες και δοξασίες (οφιολατρεία). Πιθανόν και να ισχύει αυτό, δεν ξέρω. Σίγουρα παγανιστικό απομεινάρι, πάντως, είναι η θυσία τού κόκορα (την πρόλαβα κι εγώ ως παιδί). Στο βιβλίο του «Παγανιστικά Έθιμα στον Χριστιανισμό, σ. 116-26, 152-56, ο Χρήστος Λάζος δίνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το θέμα.