Ἀρχεῖο γιὰ τὴν κατηγορία ‘Ειδήσεις’

Πήγαν για μαλλί…

Posted: 1 Ὀκτώβριος, 2013 in Ειδήσεις, Πολιτική
Ἐτικέττες:

Θα πέσει πολύ γέλιο εάν αθωωθεί ο Μιχαλολιάκος και η Χρυσή Αυγή.

Γιατί;

Γιατί εδώ και 10 ημέρες έχει ξεφτιλιστεί όλον το σύστημα, έχει ανοίξει την άμυνα του. Κάθε παρατρεχάμενος, κάθε ξεχασμένος από την μάνα του, κάθε ολιγότερον ή περισσότερον αποτυχημένος δημοσιογράφος ξαφνικά απέκτησε άποψιν.

Ξεχάστηκε και το τεκμήριον της αθωότητος και τα προσωπικά δεδομένα και τα απόρρητα τε εμπιστευτικά έγγραφα, χάθηκε η αξιοπρέπεια, χάθηκε το μέτρο στον λόγο.

Ο κάθε κακομοίρης και κάθε χρυσοπληρωμένος βλάξ (όποιος νοιώθει ότι προσβάλλεται να σηκώσει το χέρι) που βρέθηκε μπροστά σε ένα μικρόφωνο είπε και από μία (τουλάχιστον) παράνομη εξυπνάδα.

Εάν λοιπόν αθωωθεί ο Μιχαλολιάκος…εάν λέμε…θα κλάψει και το παρδαλό κατσίκι.

Θα ζητήσει αποζημιώσεις από κανάλια, δημοσιογράφους, πολιτικούς, αναλυτές, ιστολόγους …

(Και) Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ΔΕΝ θα αθωωθεί. Η αθώωσις του Μιχαλολιάκου θα κοστίσει πάρα πολλά στο σύστημα.
Κοινώς, θα τους πάρει τα σώβρακα.

Θα είναι ακριβώς αυτό που λέμε: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.

Μέχρι και έφοδο στα γραφεία της Χ.Α. στην βουλή έκαναν. Παραβίασε το Δενδιολόι ό,τι μπορεί να παραβιασθεί.

Και τι νομίζουμε δηλαδή;
Ότι ο έψαχναν μόνον ενοχοποιητικά στοιχεία;
Προφανώς ξεσκόνισαν την Χ.Α., βρήκαν τις διασυνδέσεις της, τις επαφές της, ονόματα και τηλέφωνα απλών υποστηρικτών της, βρήκαν τα πάντα.

Τα πάντα όμως από τι; Από ένα κόμμα με 18 βουλευτές. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί και φαντάζομαι πως έχει μυστικά έγγραφα και μυστικά γενικότερα. Μπορεί να είχε ακόμη και τον πολιτικό σχεδιασμό, προγραμματισμένες συναντήσεις, ακόμη και ότι μπορεί ή δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Εάν βεβαίως είναι πράκτορες οι χρυσαυγήτες καλά έκαναν και έμαθαν τα μυστικά της.
Τι γίνεται όμως εάν δεν είναι πράκτορες αλλά διερευνήθηκαν εξονυχιστικά από πραγματικούς πράκτορες;
Μια φορά δεν είναι η Χ.Α. που πήγε στην Αμερική (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), δεν είναι η Χ.Α. που μίλησε εγκωμιαστικά για την γερμανική λογική (ΣΥΡΙΖΑ), συνεπώς μάλλον άλλοι είναι οι πράκτορες και όχι η Χ.Α.

Σε κάθε περίπτωσι θα πέσει πολύ γέλιο μετά την αθώωσιν του Μιχαλολιάκου…

…Εκτός εάν…

Εκτός εάν οι πράκτορες βρήκαν και απόρρητα στοιχεία για να τον εκβιάσουν.

Εάν δεν το έκαναν ούτε αυτό, τότε καλά θα κάνουν να αγοράσουν τσίγκινα σωβρακάκια γιατί μετά τους περιμένει πολύ γ…μίσι.

Στον αντίποδαν, εάν ο Μιχαλολιάκος καταδικασθεί και αποδειχθεί επιτυχημένον το σχέδιον Δένδια,
θα πέσει πολύ κλάμα από το έτερον άκρον.
Θα πάρουν φωτιά οι καταστροφείς εγγράφων, θα εξαφανιστούν κουκούλες, καλάσνικωφ, επιταγές, λίστες με ονόματα ΜΚΟτζήδων…

…Εκτός εάν…

Εκτός εάν το έτερον άκρον δεν ενοχλεί την Παγκόσμιο Διακυβέρνησιν της ανεθνικής Νέας Τάξεως Πραγμάτων

Αν δηλαδή το άλλο άκρον δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η Ν.Τ.Π. διά του ΣΥΡΙΖΑ .

Κανείς επομένως δεν έχει συμφέρον από την αθώωσιν της Χρυσής Αυγής.
Αν αθωωθεί ο Μιχαλολιάκος και πάρει τα σώβρακα από ΝΔ και ΜΑΣΟΚ, ποίος θα πληρώσει τα δάνεια των κομμάτων;
Με την ΝΔ στο 10% και το ΜΑΣΟΚ ανύπαρκτον, με ποίες επιχορηγήσεις θα εξοφληθούν τα δανεικά;

Εξάλλου τι να έγιναν οι δανειακές υποχρεώσεις του ΜΑΣΟΚ μετά τον καταποντισμό του;
Μήπως ενσωματώθηκαν σε αυτές της ΝΔ λόγω συγκυβερνήσεως;

Έχουμε ένωσιν των δανεικών ή έχουμε ένωσιν των δανειζομένων κατόπιν εντολών του δανειστού;

Μήπως δηλαδή δέν έχουμε συγκυβέρνησιν κομμάτων αλλά συνδιαχείρισιν κομματικών χρεών και συνεπώς «πολιτικών» υποχρεώσεων;

Την ίδια στιγμή υποψιάζομαι πως άλλα κόμματα (ονόματα δεν λέμε) δεν έχουν δανειακές υποχρεώσεις διότι αντλούν ρευστότητα και εξάρτησι απευθείας από την πηγή, με κάποιες ΜΚΟ λόγου χάριν…λέμε τώρα…ίσως.
Όχι δηλαδή από τις Νεοταξικές σιωνιστικές τράπεζες αλλά απευθείας νεοταξική χρηματοδότηση, κασεράτη με ανθρωπιστικό πρόσωπο.

Όπως και να έχει, η αθώωσις της Χ.Α. κοστίζει πολύ, είναι πολύ ακριβή για να συμβεί και δεν πρόκειται να συμβεί.

Εκτός εάν αθωωθεί ο Μιχαλολιάκος και μετά … πάψει να είναι ο Μιχαλολιάκος.

Μας έχουν πρήξει τα ούμπαλα εδώ και μερικά χρόνια με τον «γενετήσιο προσανατολισμό». Βρε από εδώ το γυρνάνε, βρε από εκεί το στρέφουν, όλο νέους όρους μας παρουσιάζουν. Μας το ξεκίνησαν ως «γενετήσιον προσανατολισμόν», τον έκαναν «σεξουαλικό», τώρα μας εμφάνισαν μια νέα λέξι : «διεμφυλικοί» λέγονται οι κίναιδοι (τρανς), μετά την κατάχρησι της «φιλίας» (ομοφυλοφιλία) και την καπήλευση της νήσου Λέσβου (λεσβία | απορώ γιατί η Λέσβος δεν τους έχει πάει στα δικαστήρια τους τύπους που ταυτίζουν το νησί τους με την ανωμαλία).

Γιατί ψάχνουν νέους όρους;
Μα γιατί δεν τους αφήνει η Ελληνική γλώσσα να λένε μαλακίες. Έτσι ψάχνουν, ψάχνουν αλλά στο τέλος πάλι στο αρχαίον «κίναιδος» θα φθάσουν γιατί αυτή είναι η μόνη σωστή λέξις.

Καταρχήν ο όρος γεν- (γίγνομαι) έχει να κάνει με την αναπαραγωγική διαδικασία.
Ως γνωστόν για να αναπαραχθεί ο άνθρωπος απαιτείται η συνεύρεσις των δύο φύλων (δεν υπάρχει τρίτο) και μετά από την ολοκλήρωσιν της ερωτικής πράξεως, τον γάμο δηλαδή, ενχέεται το σπέρμα στον κόλπο, όπου τα σπερματοζωάρια αναζητούν το ωάριον και τελικώς μόνον ένα, μόνον το ικανότερον φθάνει στον στόχο της διεισδύσεως εντός του ωαρίου, σχηματίζοντας μαζί με το ωάριον το ζυγωτόν κύτταρον το οποίον αποτελείται από τα χρωμοσώματα των δύο γαμετών. Δεν μπορεί οι γαμέτες να ανήκουν στο ίδιο φύλο, οι γαμέτες είναι πάντοτε διαφορετικού φύλου.

Αυτά… Δηλαδή γάμος, γένος, γίγνομαι, ζεύγος κλπ είναι λέξεις που αφορούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνον την αναπαραγωγική διαδικασία. Οι ομο…τέτοιοι δεν γαμιούνται, δεν κάνουν γάμους, δεν γεννούν, δεν κάνουν οικο-γένειες, δεν έχουν τέκνα (από τόκο | ο άνδρας γεννά, η γυναίκα τίκτει) και όσο και εάν επιμένουν, γάμος ομο..τέτοιων δεν μπορεί να γίνει γιατί ο γάμος δεν είναι συμβολαιογραφική πράξις αλλά ιεροτελεστία που αφορά μόνον δύο μέλη διαφορετικών φύλων και όχι του ιδίου.

Γαμηλιών ήταν ο έβδομος μήν του Αττικού ημερολογίου, μήνας κατά τον οποίον γινόντουσαν πολλοί γάμοι αλλά και εορτάζοντο ο γάμος του Διός με την Ήρα.

Από  όλα αυτά συνεπάγεται ότι διάκρισις βάσει του «γενετησίου προσανατολισμού» δεν μπορεί να γίνει, είναι γλωσσικό άτοπον γιατί ο «γενετήσιος» είναι ένας συγκεκριμένος προσανατολισμός, αυτός που δυνητικά οδηγεί στην αναπαραγωγή. Τα παράπονα των ενδιαφερομένων όχι στον δήμαρχο αλλά στον θεό που έκανε έτσι τα πράγματα. Προφανώς λοιπόν δεν εννοούν τον γενετήσιο προσανατολισμό αλλά τον «ηδονιστικό προσανατολισμό». Όμως ηδονιστικό προσανατολισμό έχει και ο μαλάκας. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα ποινικοποιήσουμε και την λέξι «μαλάκας» που είναι ψωμοτύρι μεταξύ των Ελλήνων, για να μην πούμε σε όλον τον κόσμο μια που είναι πλέον διεθνής λέξις;
Τέλος πάντων και ο μαλάκας έχει ψυχή και ηδονιστικές προτιμήσεις.
Ζητούμε από τους δύο δημάρχους Αθηνών και Θεσσαλονίκης να ορίσουν ημερομηνίες παρελάσεων «μαλακιακής υπερηφανείας» καθώς και μια επιστολή από το ΣΥΡΙΖΑ* αντίστοιχη της κάτωθεν όπου να καυτηριάζει τον αποκλεισμό του μαλάκα από τα κοινωνικά τεκταινόμενα. «Μαλάκας pride» αμέσως παρακαλώ για να μην θεωρηθεί ότι η Ελλάδα καταπιέζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Όσο για σημαιοφόρους της παρελάσεως, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.

__________________________

* http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%81-%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-athens-gay-pride?fb_action_ids=10201441082968912&fb_action_types=og.likes&fb_ref=.UbNCZ0FJdfo.send&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582

Δίκαιον είχε σήμερον ο κος Δραγασάκης που θεώρησε υβριστική την λέξι «σούπα».  Εδώ το βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=pbnxvMAnb6Q

Αἴφνης ἐφούντωσεν μέσα του ὁ γλωσσικός ἐθνικισμός (γνωστή γάρ ἡ εύαισθησία  τῆς ἀριστερῆς καὶ τῆς παρόδου σὲ γλωσσικά ζητήματα)  καὶ θυμήθηκε ὅτι ἡ σοῦπα δέν εἶναι ἑλληνική λέξις. Δέν θὰ ὑπῆρχε κανένα ἀπολύτως πρόβλημα ἐάν ὁ βουλευτής τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἐχαρακτήρισεν τὴν ἐρώτησιν τοῦ κ. Τσίπρα ὡς «ἐρώτησιν ἔτνος».

Ὀρθῶς λοιπόν ἐθίγῃ ο κ. Δραγασάκης, ἡ ἐρώτησις τοῦ κ. Τσίπρα δέν ἦτο σοῦπα, ἦτο ἔτνος.

Ἀς μελετήσωμε ἐν τάχει τὸ βιογραφικόν τοῦ κυρίου Δραγασάκη μὲ τὰς δημοκρατικάς εὐαισθησίας.

Ο Γιάννης Δραγασάκης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών. Είναι αντιπρόεδρος της Βουλής.

Είναι μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβούλίου της Ευρώπης και Πρόεδρος της υποεπιτροπής Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. (1)

Είναι μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου “Ν. Πουλατζάς” (2).

Γεννήθηκε στην Ανατολή Λασιθίου Κρήτης το 1947 (5)

Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. ΄Εχει εργασθεί ως οικονομολόγος – μελετητής και Σύμβουλος επιχειρήσεων.

Στα μαθητικά του χρόνια, ανέπτυξε δραστηριότητα ως μέλος της νεολαίας “Γρηγόρης Λαμπράκης”. Ως φοιτητής συμμετείχε στην αντιδικτατορική δράση (6). Διετέλεσε Γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Λονδίνου (3).
Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ μέχρι το 1991 και του Συνασπισμού από την ίδρυσή του. (4)

Στις εκλογές του Ιουνίου 1989, εξελέγη βουλευτής Χανίων με τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Συμμετείχε, ως Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στην Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα (Νοέμβριος 1989 – Απρίλιος 1990). Επανεξελέγη βουλευτής Β΄Αθήνας στις εκλογές 1996, 2004, 2007 και 6ης Μαΐου 2012. 

Υπήρξε και στο παρελθόν Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, και επί πολλά έτη μέλος της διαρκούς Επιτροπής της Βουλής για την οικονομία και τον προϋπολογισμό.

Συμμετείχε επίσης ως μέλος στην αντιπροσωπεία του ελληνικού κοινοβουλίου στον Ο.Α.Σ.Ε..

Πηγή

3.   Φτωχαδάκι δηλαδή. Έτσι εξηγείται το πώς τον καταλαβαίνει έτσι αυτόν τον ταλαιπωρημένο λαό. Από το Λονδίνο συντονιζόταν με το λαϊκό αίσθημα και την εργατική τάξη. Ο Δραγασάκης και η εργατική τάξις…πώς να το πούμε…ταιριάζουν τα χνώτα τους. Ξέρει ο άνθρωπος πώς βγαίνει το ψωμί.

4.  Ηγετικό παρακαλώ. Δηλαδή αρχικομμουνιστής. Έτσι εξηγείται και το (3), γνωστή γαρ η λαϊκή και ταπεινή καταγωγή των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ και ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο αφουγκράζονται τον λαό. Τι Ιησούς Χριστός και πράσινα άλογα. Αν ο Χριστός κουβάλησε έναν σταυρό, οι κομμουνιστές κουβαλάνε από καμία δεκαριά ο καθένας.
Τόσο καλοί άνθρωποι!
Άγιοι ῥε παιδί μου.

5,6.  Γεννήθηκε το 1947 άρα στο πανεπιστήμιο μπήκε στα 18-19 ήτοι ’65-66, συν 4 τουλάχιστον έτη = 1969-1970.
Είχε μεν αντιδικτατορική δράσι αλλά δεν τον «μπουντρούμιασε» η χούντα ούτε τον έστειλε στο νησί προς παραθέρισιν παρά τον άφησε να πάει για σπουδές στο Λονδίνο.
Μπορεί…τις έκανε κάτι τέτοιες μαλκίες η χούντα, εδώ άφησε ελεύθερο τον Ανδρέα Παπανδρέου.

1. Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη.
Αν διάβασα καλά, δεν ήταν στέλεχος (ηγετικό) του ΚΚΕ-εσ. αλλά του ΚΚΕ. Δηλαδή ήταν αντιευρωπαϊστής.
Τώρα το πώς ένας αντιευρωπαϊστής γίνεται πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, είναι ένα θέμα. Από υπερορθόδοξος ηγετικός σκληροπυρηνικός κομμουνιστής (ηγετικό στέλεχος γαρ) μας βγήκε σοσιαλδημοκράτης λάιτ.

Συμβαίνουν αυτά στους κόκκινους. Εδώ συμμετέχει το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, εδώ η άλλοτε κομμουνίστρια, μετέπειτα σοσιαλίστρια και εν συνεχεία νεοταξική Δαμανάκη είναι χρυσοπληρομώνη επίτροπος στην Ε.Ε., το πώς μας έγινε ένας κομμουνιστής ευρωπαϊστής μάς πείραξε;

Σημ. Ἰσως πάλι όλα αυτά να συμβαίνουν γιατί ο Πουλατζάς ήταν υποστηρικτής του ευρωκομμουνισμού και της μη επαναστατικής επιβολής του κομμουνισμού αλλά της ριζικής μεταλλαγής του συστήματος (εκ των ένδον) δηλαδή η εμφύτευσις (ερμηνεύω) παρασίτων μέσα στο κράτος ώστε αυτό να λειτουργήσει ως ξενιστής. Και επειδή εδώ εμείς δεν είμαστε ένας απλός λαός αλλά ένας πανάρχαιος λαός, το «έθνος» ενοχλεί και πρέπει να αλλάξει η σύστασις του εκλογικού σώματος ώστε η μεταλλαγή του κράτους να μην γίνει από Έλληνες αλλά από … «αντιρατσιστές» και λαθρομετανάστες πολιτογραφημένους με παράνομες διαδικασίες.
Σάμπως έχουν σημασία οι διαδικασίες; Είχε σημασία εάν ο Ολυμπιακός πήρε το κύπελο με στημένη διαιτησία; Το αποτέλεσμα μετράει. Αν πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ με λαθροψήφους δεν θα έχει σημασία η διαδρομή, η μέθοδος αλλά το αποτέλεσμα. Σκοπός η εξουσία με κάθε κόστος, ακόμη και την εθνική σύσταση της Ελλάδος ώστε να εκκινηθεί και να εγκαθιδρυθεί η αριστερή ιδεολογοθρησκεία.
Γιαυτό και παρόλο που η κυβέρνησις κάθε άλλο παρά δεξιά είναι, κατηγορείται ως ακροδεξιά ώστε να μετατοπίζεται η εκλογική βάση ολοένα και αριστερότερα, να συνηθίζει δηλαδή, να ψήνεται ο εγκέφαλος ώστε κάθε κακό να φαίνεται ως δεξιό, ενώ στην ουσία είναι αριστερό και κρυπτοκομμουνιστικό.
Ακόμη δηλαδή και εάν ο Δένδιας φέρει τον αντιρατσιστικό νόμο όπως ακριβώς τον θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι ακροδεξιός θα χαρακτηριστεί ώστε να φαντάζει η αριστερά ως η Αγία Παρθένος που θα φέρει τις καλλίτερες ημέρες.

Υπό αυτήν την ερμηνεία, οι Έλληνες είναι παγιδευμένοι καθώς διχάζονται μεταξύ της σκληροπυρηνικής Χ.Α. και της αριστεροδουλικής ψευδοδεξιάς της ΝΔ (ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι με την τακτική του προμοτάρει την Χ.Α. αλλά ακριβώς αυτό θέλει, να μοιράσει και να διχάσει όσο περισσότερο μπορεί τους Έλληνες με έντονο το πατριωτικό αισθητήριο) κατά τα πρότυπα της προεπαναστατικής Κρήτης όπου τα χριστιανικά κόμματα ήταν δύο, ο χριστιανικός κόσμος διαιρεμένος, ενώ το Τουρκικό κόμμα ήταν ένα. Μόλις πάρει την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα μάθουμε τι πάει να πει πραγματικός φασισμός.

2. Νίκος Πουλατζάς

Ο Νίκος Πουλαντζάς γεννήθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1936. Σπούδασε νομικά και κοινωνικές επιστήμες στην Αθήνα, την Χαϊδελβέργη και το Παρίσι, στο οποίο εγκαταστάθηκε από το 1961. Μέχρι την αυτοκτονία του τον Οκτώβριο του 1979, ήταν Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο 8ο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και Διευθυντής Σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη θεωρητική συνεισφορά του στην ανάλυση του καπιταλιστικού κράτους, του κράτους εκτάκτου ανάγκης (φασισμός, φασιστικές δικτατορίες), των κοινωνικών τάξεων, των σχέσεων εξουσίας και της σοσιαλιστικής στρατηγικής. Κατά τον γνωστό κοινωνιολόγο και πολιτικό επιστήμονα Μπομπ Τζέσοπ, ο Πουλαντζάς υπήρξε ο σημαντικότερος μαρξιστής θεωρητικός του κράτους της μεταπολεμικής περιόδου.
Πέρα από το έργο του, το οποίο γνώρισε μεγάλη διάδοση σε πολλές χώρες και ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική, ο Πουλαντζάς είχε ενεργό ανάμειξη στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα της Γαλλίας και της Ελλάδας (μέλος του ΚΚΕ και, μετά το 1968*, του ΚΚΕ εσωτερικού), αποτελώντας με την στάση του ένα λαμπρό παράδειγμα οργανικού αριστερού διανοουμένου.**
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα βιβλία του: Οι κοινωνικές τάξεις στον σύγχρονο καπιταλισμό, Πολιτική εξουσία και κοινωνικές τάξεις, Για τον Γκράμσι: Μεταξύ Σαρτρ και Αλτουσέρ, Το κράτος, η εξουσία, ο σοσιαλισμός, Φασισμός και δικτατορία, Προβλήματα του σύγχρονου κράτους και του φασιστικού φαινομένου (μαζί με τους Ρ. Μίλιμπαντ και Ζ.-Π. Φάυ), Η κρίση των δικτατοριών: Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία.
________________

* Το κόμμα δεν είναι παύλα. Κατάχρησι στο κόμμα αλλοιώνει την αισθητική του κειμένου.
** Μπά; Μετακινούν τον τόνο οι της αριστερής; Διανοούμενου περίμενα να διαβάσω. Μάλλον θα τους ξέφυγε.

Ενδιαφέρων σύνδεσμος. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά ονόματα που συλλογίζονται και διαλογίζονται για εμάς.

Πέρα από ανανεωτές, ριζοσπάστες, οικολόγοι (θαρρείς και εμείς είμαστε αντιοικολόγοι) μάς βγήκαν και αρχαιοελληνιστές. Γενικώς βρίσκονται παντού αυτοί οι άγιοι άνθρωποι, μέχρι και θρησκευόμενοι θα εμφανιστούν στο τέλος, εάν δεν έχουν ήδη εμφανιστεί.

Τι καλοί άνθρωποι!

Ω! Τι καλοί άνθρωποι!

Και πάνω από όλα ειδικοί στο ἔτνος. Σούπα όλα, σούπα η Ελλάδα, σούπα τα έθνη, σούπα οι φυλές, οι πολιτισμοί, σούπα τα πάντα αλλά…

… έχουν μια ιδιοτροπία. Δεν θέλουν να ακούνε για σούπες.

Χαλιούνται. 

Αλήθεια πώς γίνεται κάποιος δημοσιογράφος;
Δηλώνει μήπως σε κάποια αρμόδια υπηρεσία ότι είναι παντελώς άσχετος με κάθε αντικείμενον;

Μάς έχουν ζαλίσει τα ούμπαλα τις τελευταίες ημέρες για την δήθεν μαφία της φράουλας, για τις δήθεν ματωμένες φράουλες, την τάχα μου δουλείαν στην Ελλάδα και γενικότερα με ότι μπορεί να κάνει ηχηρά εντύπωσιν.
Μάλιστα μόλις προ ολίγου ένας δημοσιογράφος από τους πολύ μεγάλους άφησε υπονοούμενα μήπως δεν υπάρχει μόνον μαφία στην φράουλα αλλά και στα καρπούζια και στα πεπόνια, στα κεράσια, τα μανταρίνια κλπ. Ονόματα δεν λέμε αλλά είναι αυτός ο δημοσιογράφος με τα περίφημα αμερικανοεγγλέζικα μπλουζάκια, που μοστράρει σε κάθε εκπομπή και από ένα έμβλημα ή μία σημαία μιας ξένης χώρας. Είναι τόσο ελληνόφρων που δεν τον είδα μια φορά να φοράει κάποια ελληνική φίρμα. Ή την νορβηγική σημαία θα φοράει ή την αμερικάνικη ή την αγγλική, κατά τα άλλα είναι δεξιός και πατριώτης.

Με τα αστυνομικά της υποθέσεως της Μανωλάδος δεν θα ασχοληθώ όμως για να ρίξουμε μια ματιά στο αποτέλεσμα.

Εκστρατεία για μποϊκοτάζ στις ελληνικές φράουλες

Δημητρα Μανιφαβα

Προβληματισμός επικρατεί στον κλάδο των εξαγωγέων φράουλας και συνολικά νωπών φρούτων για το ενδεχόμενο τα γεγονότα στη Μανωλάδα να επηρεάσουν αρνητικά τη συγκεκριμένη αγορά, ειδικά μάλιστα καθώς σε αρκετές ξένες ιστοσελίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει ξεκινήσει εκστρατεία για μποϊκοτάζ στις ελληνικές φράουλες.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια στιγμή που οι εξαγωγές φράουλας σημειώνουν ραγδαία αύξηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων, ενώ το 2007 οι ελληνικές εξαγωγές φράουλας ήταν μόλις 4.044 τόνοι με αξία 5,7 εκατ. ευρώ, το 2012 οι εξαγωγές ανήλθαν σε 26.111 τόνους και η αξία των συγκεκριμένων εξαγωγών αγγίζει πλέον τα 40 εκατ. ευρώ. Το 2012 οι φράουλες εισήλθαν στη λίστα των 100 πιο εξαγώγιμων προϊόντων της Ελλάδας και αποτελούν το 1,09% των εξαγωγών τροφίμων.

Το 43% της ελληνικής φράουλας που εξάγεται κατευθύνεται στη ρωσική αγορά, εξαγωγές που το 2011 έφτασαν τα 15,2 εκατ. ευρώ. Ακολουθεί η ιταλική αγορά, η οποία απορρόφησε το 16,5% των εξαγωγών φράουλας (5,8 εκατ. ευρώ σε αξία) και η Μολδαβία, όπου η αξία των εξαγωγών φράουλας διαμορφώθηκε το 2011 σε 2,9 εκατ. ευρώ.

Αλλες χώρες στις οποίες εξάγονται οι ελληνικές φράουλες είναι η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Γερμανία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τσεχία, η ΠΓΔΜ, η Κροατία, η Ουκρανία, η Σερβία, η Σλοβενία και η Εσθονία.

Το 95% των καλλιεργειών βρίσκεται στους Νομούς Ηλείας και Αχαΐας, σε έκταση που συνολικά υπερβαίνει τα 12.000 στρέμματα (δεκαπλάσια σε σχέση με το 2003-2004) και ο ετήσιος κύκλος εργασιών υπολογίζεται σε περίπου 95 εκατ. ευρώ. (πηγή: Καθημερινή)

Το αποτέλεσμα της δημοσιοκαφρίλας είναι ότι κινδυνεύουν οι εξαγωγές μας στις φράουλες και ίσως σε όλα τα αγροτικά προϊόντα. Ήταν δηλαδή που ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος.

Είδαμε μήπως στην παγκόσμια αγορά να γίνεται κάποιου είδους εμπορικός αποκλεισμός (βρβ. μποϊκοτάζ) για τα λεγόμενα ματωμένα διαμάντια; Μια χαρά κάνουν όλες σαν τρελές για τα διαμάντια της νοτίου Αφρικής.
Φυσικά και οι φράουλες της Ελλάδος δεν είναι ματωμένες – όπως και κανένα άλλο αγαθό – αλλά εάν υποθέσουμε ότι είναι. Ποία η διαφορά των διαμαντιών από τις φράουλες;
Οι αδάμαντες δεν σαπίζουν. Οι φράουλες όμως έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο ζωής. Είναι ίσως το πλέον ευαίσθητο φρούτο μαζί ίσως με τα κεράσια. Μετά την συγκομιδή η φράουλα πρέπει να τρέξει για να πάει στην αγορά και στην κατανάλωσι. Μετά από μερικές ημέρες οι φράουλες κάνουν φτερά και αν καταστραφούν κάνουν φτερά και τα λεφτάκια που φέρνουν.

Έστω λοιπόν ότι πράγματι οι λαθρεργάτες ήταν απλήρωτοι για 6 μήνες.
Τον προηγούμενο μήνα τι ήταν;
Πληρωμένοι;
Δεν ήταν πάλι απλήρωτοι για 5 μήνες;
Δεν ήταν απλήρωτοι τον Φεβρουάριο για 4 μήνες;
Γιατί αλήθεια ξέσπασε το θέμα μόλις εξεκκίνησε η συγκομιδή της φράουλας; Δηλαδή σε εκείνη την περίοδο που τα όμορφα λεφτουδάκια έρχονται στον παραγωγό;
Γιατί τώρα;
Γιατί στους 6 μήνες και πάνω στην συγκομιδή και όχι στους 5;
Γιατί τώρα πήγε το καραβάνι με τους ροπαλοφόρους λαθρομετανάστες εργάτες γης* να ζητήσει τα δεδουλευμένα; Δεν πεινούσαν δηλαδή στο 5μηνο;

Τα αγροτικά προϊόντα έχουν ένα κακό κουσούρι.
Δεν είναι παπούτσια να βγαίνουν από κάποιο εργοστάσιο καθημερινώς. Είναι τα δώρα της Θεάς Δήμητρος. Καθ’ όλην την διάρκειαν του έτους γίνονται δεήσεις προς την Θεά, προσφορές, θυσίες προκειμένου η Θεά Δήμητρα (η μάνα Γη δηλαδή) να εξευμενιστεί και να δώσει μια καλή παραγωγή. Εκατοντάδες έθιμα και παραδόσεις που ζούνε μέχρι και στις ημέρες μας είχαν αυτό το ερέθισμα. Το γεγονός δηλαδή ότι η η γη παράγει ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ. Πριν από 1 μήνα ο εργάτης έσκαβε. Πριν από δύο φύτευε, πριν από τρεις έκανε κάτι άλλο. Λεφτά όμως ο εργοδότης-αγρότης δεν εισέπραττε γιατί δεν πουλάει ούτε σκάψιμο ούτε φύτεμα ούτε χώμα. Ο αγρότης παράγει ό,τι του δώσει η Γαία, την στιγμή που θα του το δώσει. Συνεπώς, τώρα είναι η εποχή που θα πληρωνόντουσαν οι εργάτες.

Και τι κατάφεραν οι δημοσιοκάφροι με αυτήν την διάστασι που έδωσαν στο θέμα; Να ακυρώσουν τις πωλήσεις φράουλας, να καταδικάσουν τις φράουλες ώστε αντί να καταλήξουν σε κάποιο στομάχι και τα λεφτά να στις τσέπες του γεωργού με τα οποία θα πλήρωνε και τους εργάτες, κατάφεραν να οδηγήσουν τις φράουλες στην αποσύνθεσιν και τους εργάτες να μείνουν απλήρωτοι, διότι ένας παραγωγός που δε εισπράττει, δεν πληρώνει. Απλά πράγματα.

Μήπως λοιπόν το ζήτημα δεν είναι τόσο αθώο και ανθρωπιστικό όσο φαίνεται αλλά υπάρχουν άλλα σκοτεινά συμφέροντα πίσω από αυτό;

Δεν αποκλείεται βεβαίως να είναι ζήτημα βλακείας καθώς αυτή είναι το μοναδικό προϊόν της δημοσιοκαφρίλας. Το μέλημα τω δημοσιογράφων δεν είναι να προσφέρουν έργο αλλά να πουλήσουν ειδήσεις με οποιοδήποτε τίμημα. Θα έχουμε ακούσει την περίφημη ατάκα: «το γύρω του κόσμου έκανε η τάδε είδησις…» .  Αυτό τους ενδιαφέρει τους δημοσιοβλάκες. Να κάνει τον γύρω του κόσμου η είδησις τους. Γιαυτό μας πρήζουν σε κάθε δελτίο με το τί είπε το ΣιΕνΕν, τι μετέδωσε το Ασοσιέτεντ Πρες, τι είπαν στο ΜπιΜπιΣι, τι στο Τουρκ Σιχτίρ κλπ.

Χέστηκαν οι δημοσιομπούφοι για της επιπτώσεις μιας ειδήσεως, πόσο δε μάλλον όταν οι εργοδότες των είναι καταχρεωμένοι. Χρωστάει το ΤΑΔΕ-ΤΙΒΙ μερικές δεκάδες εκατομμυρίων και πρέπει να πουλήσει μία είδησι μπας και βγάλει κανένα φράγκο. Γιαυτό εξάλλου άφησαν τους τηλεσταθμούς να δουλεύουν χωρίς άδειες και επιτρέπουν την λειτουργία των σταθμών παρόλα τα υπέρογκα χρέη. Γιατί οι σταθμοί ανήκουν στα ΜΜΜΕ και επομένως όσα περισσότερα χρωστάει ένας σταθμός τόσο πιο προδοτικός γίνεται, δηλαδή τόσο πιο ισχυρός γίνεται ο δεσμός του με την παγκοσμιοποίηση και το Σιωνιστικό κεφάλαιο.

Δούλοι είναι και οι δημοσιογράφοι αλλά ή δεν το ξέρουν ή δεν το λένε. Αν δεν πουλήσει φρέσκια είδησι ένας σταθμός τότε αυτή θα σαπίσει, δεν θα πληρωθεί ο καναλάρχης, δεν θα πληρωθεί και ο δημοσιογράφος. Άρα όσο περισσοτέρους παραγωγούς «σκοτώσει» το ΤΑΔΕ-ΤΙΒΙ τόσο πιο εξασφαλισμένο είναι το μεροκάματο του δημοσιομπούφου.

Είτε όμως από βλακεία είτε από σκοπιμότητα, εκτιμώ πως πίσω από το θέμα υπάρχουν συμφέροντα.

25 ευρώ λέει το ημεροκάματο λέει των εθελοντών δούλων.
Γιατί εθελοντές;
Γιατί; Τι περίμεναν δηλαδή; Ότι μόλις πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα θα τους διορίσουμε στο δημόσιο ή μήπως περίμενε ο Μπαγκλαντέσιος ότι θα τον εκπαιδεύσουμε με το καλωσόρισες σε κάποιο Ελληνικό πανεπιστήμιο;
Μήπως περίμενε να του στρώσουμε κάποιο κόκκινο χαλί για να μην κρυώσουν τα ποδαράκια του;
Ή μήπως πάλι περνούσε καλύτερα στην πατρίδα του;
Σαφώς και δεν περιμένει τέτοιες τιμές και τέτοια περιποίησι ο λαθρομετανάστης. Ερχόμενος εδώ και με παράνομο τρόπο ο οποιοσδήποτε είναι έτοιμος για όλα. Οι εδώ ινστρούκτορες είναι αυτοί που μόλις δούνε λαθρομετανάστη θεριεύει μέσα τους η κομμουνιστική ονείρωξις του αριστερού διεθνισμού και τον πιάνουν για να τον μυήσουν στην αταξική και ανεθνική μηδενιστική ιδεολογιοθρησκεία, του παρέχουν συμβουλάτορες, δικηγοράτορες, παρλαπιπάτορες και τα σχετικά. Ο κακόμοιρος ο λαθρομετανάστης και 3€ να πάρει μεροκάματο, και ένα πανί να έχει πάνω από το κεφάλι του για να μην βρέχεται, πάλι θα περνάει 5000 φορές καλλίτερα από ότι περνούσε στην πατρίδα του.

Γιατί σκοτώνονται μεταξύ των οι λαθρομετανάστες; Για τα λεφτά. Γιατί τα λεφτά τους θολώνουν τα μάτια.
Δηλαδή τα πολλά λεφτά που τους δίνουμε τους κάνουν κακό. Ξυπνάει μέσα τους το κτήνος και θέλουν όλο και περισσότερα. Γιαυτό και μόλις δούνε κάποιον να έχει μερικά χρήματα τον χτυπάνε και τον κλέβουν. Το ζήσαμε και με τους Αλβανούς το ’90. Γεμάτα από πτώματα Αλβανών τα βουνά μας γιατί σκοτωνόντουσαν μεταξύ τους κλέβοντας ο ένας τον άλλον.
Ουσιαστικά δηλαδή οι υψηλές αμοιβές των λαθρομεταναστών τους ωθούν στο έγκλημα. Και αναφερόμενος σε υψηλές αμοιβές δεν έχω κατά νου τα 25 ευρώπουλα. Αυτά είναι υπερβολικά πολλά.
Ξέρουμε τι είναι 25€;
Φαγητό (άσε που είναι εξασφαλισμένο  αυτό από τον εργοδότη αλλά έστω ότι δεν είναι) το πολύ να κοστίζει 5€.
Τι νομίζουμε πώς τρώνε; Σπαράγκια με σάλτσα σοτέ αλά κρεμ και συκωτάκια πουλιών; Αυτοί με 5€ τρώνε για 2 ημέρες.
Χώρια που κλέβουν. Ας τολμήσει κάποιος σε ένα χωριό να αφήσει μερικές κότες στην αυλή του, να φυτέψει μία ντομάτα ή ένα σκόρδο στον κήπο. Αν τα δει την επομένη ημέρα θα είναι θαύμα. Τσάμπα τους βγαίνει το φαγητό.
Μερικές φιάλες ζύθου. Παίζουν το χαρτάκι τους, καπνίζει και από κανένα τσιγαράκι ο πιο χουβαρντάς.
Από τα 25€ βάζουν και στην άκρη, για αυτό και μετά σκοτώνονται.

Οι δε Αλβανοί (μην ξεχνάμε, λαθρομετανάστες είναι και αυτοί, δεν τους έκανε ο χρόνος Έλληνες, δεν έχει τέτοιες ικανότητες ο χρόνος) που μας έμαθαν καλά πόσο μπουνταλάδες είμαστε, κάνουν μετά το μεροκάματο επιδρομή στα δάση, μαζεύουν κάστανα, βατόμουρα, βότανα, ξύλα, καρύδια και ότι άλλο βρούν μπροστά τους, τα οποία μετά τα πουλάνε σε εμάς τα μεγάλα κορόιδα.
Η χαρά του λαθρομετανάστη είναι η Ελλάς.
Τάχα μου και δήθεν μου φεύγουν οι λαθρομετανάστες από μόνοι τους. Μα μαλάκες είναι να φύγουν; Τώρα είναι το καλύτερο για αυτούς. Πού θα βρουν πιο μαλάκα λαό να εκμεταλλευτούν; Πού θα βρουν αρχαία να κλέψουν, χρυσάφι να αγοράσουν με ΓερμανοΕβραικά κεφάλαια, πού θα βρουν εκκλησάκια με αγιογραφίες να πουλήσουν σε συλλέκτες;

Και φτάνουμε στο ψαχνό!!!
Ρατσιστής ο Έλλην, φασίστας ο Έλλην, τεμπέλης ο Έλλην κλπ κλπ , η γνωστή προπαγάνδα των δούλων των ΜΜΜΕ.
Αλήθεια έχουν αναρωτηθεί ποτέ οι δημοσιοβλάκες γιατί σε μία περιοχή έχει μόνον Αλβανούς εργάτες, στην άλλη μόνον Πακιστανούς, μόνον Νιγηριανούς κλπ;
Μήπως είναι ρατσιστές οι εργάτες και δεν θέλουν αλλοεθνείς στα πόδια τους;

Μα δεν καταλάβαμε τι γίνεται; Οι Αλβανοί κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. Από τα χωράφια μέχρι και την πιο απομακρυσμένη στάνη. Εκεί όπου δουλεύουν οι Αλβανοί δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να δουλέψει. Για να πάει, για να τολμήσει ένας Πακιστανός να πάει να σπάσει τα μεροκάματα εκεί όπου έχουν εποικίσει οι Αλβανοί! Οι Αλβανοί δεν είναι μαλάκες σαν εμάς. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να σπάσει το μονοπώλιο τους. Νύχτα και οριζοντίως θα φύγει ο Πακιστανός, ο Νιγηριανός, ο Αφγανός (τι συζητάμε Θέε μου, που έφτασε η Ελλάς) αν τολμήσει να ζητήσει δουλειά σε μέρος όπου δουλεύουν Αλβανοί. Το πιθανότερον λοιπόν είναι εκεί όπου εργάζονται οι Μπαγκλαντεσιανοί να υπάρχει Αλβανός νταβατζής που να κάνει υπεργολαβίες.

Πώς γινόταν η δουλειά μέχρι τώρα; Χωρίς ξένους.
α. Καλλιεργώ εγώ πορτοκάλια, δεν έχω δουλειά το καλοκαίρι και κάνω μεροκάματο σε εσένα που έχεις φράουλες.
β. Έχω μεγάλη οικογένεια, στην συγκομιδή μαζεύεται όλο το σόι και το γλεντάμε το πράγμα. Η συγκομιδή είναι γιορτή.
γ. ο Συγχωριανός με μικρότερη παραγωγή, τελειώνει ενωρίτερα και συμπληρώνει το εισόδημα του με εργασία σε εμένα. Έτσι μειώνεται το χάσμα μεταξύ περιουσιών καθώς αυτός με μικρή περιουσία εργάζεται και σε άλλους.

Γιατί δεν πάνε οι Έλληνες να εργαστούν στα χωράφια;
Είναι μικρά λέει τα μεροκάματα.

ΛΑΘΟΣ. Δεν είναι τα λεφτά το ζητούμενον. Είναι το εργασιακό κλίμα.

Άλλο πράγμα να δουλεύουμε σε ένα χωράφι 10 Έλληνες, να ακούμε τον Καζαντζίδη μας στο ραδιόφωνο, να λέμε κανένα ανέκδοτο, να ρίχνει και κανένα τραγουδάκι ο πιο καλλίφωνος και άλλο πράγμα να δουλεύει ένας Αλβανός, ένας Πακιστανός, δύο Γεωργιανοί και ένας Έλλην. Στην τελευταία περίπτωσι η δουλειά δε είναι γιορτή, είναι βάσανο αλλά και πολιτιστικός θάνατος.
Να το πας στο παιδί στο χωράφι για να ακούσει τι; Αλβανικά ή Αφρικάνικα; Παλαιότερα πήγαινε το παιδί στο χωράφι, έβλεπε τους μεγάλους, έκανε και καμία βοηθητική εργασία, εγκλιματιζόταν.  Άκουγε κανένα παραδοσιακό τραγούδι, έκανε καλαμπούρια με κάποια εργάτρια. Ωραία πράγματα. Μύησις είναι η αγροτική ζωή. Χωρίς μύηση δεν έχει διαδοχή. Τώρα να πάει στο χωράφι για να κάνει τι; Να διακινδυνέψει ακόμη και την ζωή του;

Όχι, δεν είναι οικονομικό το θέμα της αποχής των Ελλήνων από τις γεωργικές εργασίες. Είναι ζήτημα κλίματος. Δεν γουστάρουμε αυτό το κλίμα γιαυτό και πρέπει να φύγουν όλοι και να επιστρέψει η Ελληνίς Γαία στα χέρια των Ελλήνων. Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάστασις τόσο θα μικραίνει η Ελλάς, θα μικραίνουν οι οικογένειες, θα τελειώσουν οι μουσικές και οι χοροί μας. Όλα μαζί πάνε. Και το κλαρίνο μαζί πάει και η λύρα και η φλογέρα. Την πατροπαράδοτη μουσική δεν την γέννησαν τα αστικά κέντρα. Η Γη την γέννησε. Ο καθαρός αέρας την γέννησε. Οι ήχοι της φύσεως την γέννησαν. Το ποτάμι που τρέχει, τα πουλάκι, τα άνθη, οι μέλισσες κλπ.

Βεβαίως οι άλλοι μαλάκες (τι έπαθα και βρίζω σήμερα;) οι δήθεν δεξιοί, δεν βλέπουν την ώρα με αφορμή το θέμα της Μανωλάδος να μιλήσουν για ανασφάλιστη εργασία, για λεφτά που χάνονται από τα ταμεία κλπ. Χρήμα βλέπουν, το δέντρο και όχι το δάσος. Ο καημός τους τα ταμεία.

Βρε πανηλίθιοι, τι να το κάνετε το χρήμα στα ταμεία; Για να το φάτε και αυτό; Να το κάνετε ενυπόθηκο ομόλογο και να το πουλήσετε σε κάποια τράπεζα (Εβραϊκή βεβαίως-βεβαίως); Αν το χρήμα είναι το πρόβλημα σας, ας αυτοασφαλιστεί ο κάθε λαθρομετανάστης. Πώς πληρώνει δηλαδή νταβατσιλίκι ο Ελ.Επ. το ΤΕΒΕ; Πώς πληρώνει ο αγρότης τον ΟΓΑ; Ας πληρώσει και ο λαθρομετανάστης την ασφάλεια του από τα 25 που παίρνει.
Τι; Λίγα είναι τα 25€;
Σαφώς και δεν είναι λίγα αλλά υπάρχουν και Ελ.Επ. που παίρνουν πολύ ολιγότερα, όμως δεν σας βλέπω να πολυκόπτεστε ούτε εσείς ούτε η αριστερή (απλοποιημένη «αριστερά», μην ξεχνιώμαστε) για την ανθρωπιστική διάσταση του θέματος, κάποιος δηλαδή με χαμηλό τζίρο να πρέπει να πληρώνει στο κωλοΤΕΒΕ σας 300 και 400 κάθε μήνα, ανεξαρτήτως εάν τα βγάζει ή όχι.
Και να τα πληρώσει γιατί; Για να τα κουρέψετε ή να τα κλέψετε. Βρε ούστ.
Τον αγρότη ποιος θα τον ασφαλίσει εάν καταστραφεί η παραγωγή του;
Ποίος θα τον προστατέψει από κάθε δημοσοπανίβλακα που θα καταστρέψει τις εξαγωγές;

Τα πράγματα είναι απλά. Όποιος θέλει ασφάλεια, πληρώνει ασφάλεια από την τσέπη του.
20€ διαθέτουμε για τους λαθρομετανάστες (και πολλά είπα).  Αν δεν γουστάρουν, η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα. Όπως την άνοιξαν για να μπούν, ας την ανοίξουν για να βγουν. Τους ανοίξαμε τα μάτια, τους κάναμε ανθρώπους, τους μάθαμε τον κόσμο, τους διδάξαμε τέχνες.
Φτάνει τόσο φροντιστήριον. Ώρα καλήν εις την πρύμνη των και αέραν είς τα πανία των.

________________________
* Άλλος νεοβαρβαρισμός και τούτος. «Εργάτης γης» σοι λέει.
Μα ο γεωργός ξέρουμε πώς ετυμολογείται; Γαία+έργον. Ο «εργάτης γης» είναι ο «γεωργός».
Δεν θα χαλάσουμε και την γλώσσα μας για να χωρέσουμε μέσα κάθε καρύου κάρυον.

Ἡ εἲδησις τῆς ἡμέρας εἶναι ἡ ἀνακοίνωσις τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα.

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ἐδήλωσεν ἐπί τῇ ἀνακοινώσει τῆς παραιτήσεως τοῦ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ΄τὰ ἀκόλουθα:

Μέ λύπην ἐπληροφορήθημεν τήν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Βενεδίκτου νά παραιτηθῇ τοῦ Θρόνου του, διότι μέ τήν σοφίαν καί τήν πεῖραν του θά ἠμποροῦσε νά προσφέρῃ ἀκόμη πολλά εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί εἰς τόν κόσμον.

Ὁ Πάπας Βενέδικτος ἔβαλεν ἀνεξίτηλον τήν σφραγῖδα του εἰς τήν ζωήν καί τήν ἱστορίαν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνον μέ τήν σύντομον παπωσύνην του ἀλλά καί μέ τήν ὅλην μακράν προσφοράν του ὡς θεολόγου καί Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας του, καί μέ τό πανθομολογούμενον κῦρος του.

Τά συγγράμματά του θά ὁμιλοῦν ἐπί μακρόν διὰ τήν βαθεῖαν θεολογικήν του κατάρτισιν, διὰ τήν γνῶσιν τῶν Πατέρων τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, διὰ τήν ἐπαφήν του μέ τήν σύγχρονον πραγματικότητα, διὰ τό ζωηρόν ἐνδιαφέρον του διὰ τά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡμεῖς οἱ Ὁρθόδοξοι θὰ τόν τιμῶμεν πάντοτε ὡς φίλον τῆς Ἐκκλησίας μας καί πιστόν ὑπηρέτην τῆς ἱερᾶς ὑποθέσεως τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως καί θά χαίρωμεν πληροφορούμενοι διὰ τήν καλήν του ὑγείαν καὶ τήν παραγωγικήν θεολογικήν του ἐργασίαν.

Προσωπικῶς θά ἐνθυμούμεθα μέ συγκίνησιν τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τήν ἕδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρό ἑξαετίας καί πλέον, καθώς καί τάς πολλάς συναντήσεις καί τήν καλήν συνεργασίαν πού εἴχομεν κατά τήν διάρκειαν τῆς πρωθιεραρχικῆς του διακονίας.

Εὐχόμεθα ἀπό τοῦ Φαναρίου ὁ Κύριος νά ἀναδείξῃ ἄξιον διάδοχόν του ἐπί κεφαλῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης καί νά συνεχισθῇ καί μετ’ αὐτοῦ ή κοινή πορεία μας πρὸς τήν τῶν πάντων ἕνωσιν εἰς δόξαν Θεοῦ.

Στὸ σημεῖον αὐτό ἀς κάμουμε μὶα μικράν παρένθεσιν. Τὶ εἶναι αὐτή ἡ εἰκόνα στὴν εἰσαγωγικήν σελίδαν τοῦ Πατριαρχείου;
Ἂκου ἐκεί Apostle Andrew και Apostle Stachys !
Ἒτσι διεδόθη ὁ Χριστιανισμός; Μὲ αὐτήν τὴν γραφή; Ποῦ πῆγε τὸ Ἀπόστολος Ἀνδρέας – Ἀπόστολος Στάχυς;
Μήπως ἐντρέπεται τὸ Πατριαρχεῖον γιὰ τὴν Ἑλληνικήν γραφήν ἀφοῦ πλέον ὁ κόσμος δὲν εἶναι Ἑλληνόφωνος ἐν τῷ συνόλῳ;

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, τὸ θέμα μας δέν εἶναι οὒτε ὁ Πατριάρχης οὒτε ὁ Πάπας ἀλλά τὸ τελικόν ‘ν’.
Παρακολουθούσα τὸ σημερινόν δελτίον εἰδήσεων τοῦ ΣΚΑΪ ὂταν αἲφνης ὁ δημοσιογράφος ἀνέγνωσε τὴν δήλωσιν τοῦ Πατριάρχου. Τρόμαξα.
Ὁ καημένος ὁ δημοσιογράφος, ἒχων ουδεμίαν σχὲσιν μὲ τὸ τελικόν -ν, θύμα γάρ τῆς περί τοῦ ἀνυπάρκτου χάσματος γενεῶν προπαγάνδας  – γιὰ τὸ ὁποῖον θὰ συγγράψω προσεχῶς – διάβαζε τὴν δήλωσιν ὡσάν Κινέζος, κάνοντας παύσιν σὲ κάθε ‘ν’ γιατί προφανῶς δὲν κατάλαβε ὃτι τὸ τελικόν -ν δὲν εἶναι τελεία οὒτε κόμμα.

Τὸ ν προφέρεται ἐπάνω στὴν ῥοή τοῦ λόγου καὶ δὲν εἶναι σημεῖον στίξεως.

Ἐπικολλῶ σχετικόν σχόλιον ποῦ ἐποίησα σὲ ἐτερον ἱστολόγιον μὲ θέμα τὸ τελικόν -ν:

Ὃλον τὸ μυστικόν κρύβεται σ’ αὐτήν τὴν φράσιν: «Κανένας Ἡρώδης δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ διατάξει τὲτοια γενοκτονία τοῦ τελικοῦ -ν · ἐκτὸς ἄν τοῦ᾿λειπε ἡ ὀπτικὴ τοῦ ἤχου.»

Ἐπιτρέψατὲ μοι ὡς πόντιος νὰ ἒχω ἀκόμη τὴν ἀκουστικήν τοῦ τελικοῦ -ν τὸ ὁποῖον ὃμως δὲν εἶναι ἀπλῶς τελικόν ἀλλά καὶ ἀρχικόν συντοχρόνως, ὣσπερ κάθε κόψιμον τοῦ τόξου (ἢ τοξάριου ἢ δοξάριου) ἐπ’ἂνω στὰς χορδάς λύρας εἶναι μία ἀνάσα, μία μικρὰ διακοπή (μικρά ὃμως) χρωματίζουσα τὴν ἐπομένην τοξαρέαν. Δίχως αὐτὴν τὴν ἀπειροελαχίστης διαρκείας παύσιν δὲν ὑπάρχει καν μουσική.

Δὲν πρέπει ὃμως ὁ ὁμιλητής νὰ ἐστιάζει πολύ στὸ τελικόν -ν ἀλλά αὐτό νὰ τὸ προφέρει ἀνεπαισθήτως ἐντός τῆς φυσιολογικής ῥοῆς τοῦ λόγου. Ὃταν τίς ἐπιμένει στὸν ὑπερτονισμόν τοῦ -ν, ὁμοιάζει μ’ ἀρχάριον μουσικόν τοῦ ὁποῖου οἱ δάκτυλοι δὲν ὑπακοῦν λόγω ἀκαμψίας ἢ μὲ ἀτάλαντον χορευτήν τοῦ ὃποῖου τὰ πέλματα ἐφάπτονται ἐξ ὁλοκλήρου μὲ τὸ δάπεδον, μὲ τελικόν αποτέλεσμα τὴν ἒλλειψιν ἐλαστικότητος καὶ χάρης, αὐτό δηλαδή ποὺ περιπαικτικῶς ὁνομάζουμε πάτημαν ἂρκτου. Δὲν εἶναι ἐφικτόν νὰ μείνει ὁ χορευτής στὸν ἀέρα, δὲν εἶναι ὃμως καὶ χορός ἐάν κολλήσῃ εἰς τὸ πάτωμα.

Συνεπῶς δὲν γίνεται νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ τελικόν -ν χωρίς ἐλαστικότηταν εἰς τὸν λόγον, χωρίς μακρότηταν τὲ βραχύτηταν εἰς τὰ φωνήεντα, χωρίς ὀξύτηταν ἢ βαρύτηταν εἰς τὸν τονισμόν. Διότι τὶ εἶναι ἡ ὁμιλία ἐάν δὲν εἶναι ἓνας χορός τῶν φωνητικῶν χορδῶν, ἐάν δὲν εἶναι μία τοξοτή λύρα; Δὲν ἀναφερόμαστε γάρ τυχαίως εἰς φωνητικήν ἂρθρωσιν διότι αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ φωνή, ἓνας τεράστιος μηχάνισμός μὲ πολλάς ἀρθρώσεις, λειτουργουσῶν ἀρμονικῶς παραγουσῶν δ’ ἒργον μέτ’ ἐλαχίστων δυνατῶν ἀπωλειῶν.

Τ’ ἡμέτερον πρόβλημα ἐπομένως δὲν εἶναι πρόβλημα ὁμιλίας, εἶναι πρόβλημα μουσικῆς και χοροῦ ἢ ἀκόμη καὶ πρόβλημα ἁρμονίας τὸ ὁποῖο ἀντανακλά καὶ εις τὴν ὁμιλίαν. Ἑάν δηλαδή ἡμεῖς οἱ πόντιοι διετηρήσαμεν τὸ τελικόν -ν οὗτο δὲν ἒγινε ἐπειδή τὸ μιλούσαμε ἀλλά ἐπειδή τὸ τραγωδήσαμε (καὶ τὸ τραγωδοῦμε). Μουσικοσυνθετῶν τὲ στιχουργῶν γαρ χρήζουμε κοὐχί φιλολόγων.

Περιττόν βεβαίως να ἀναφέρουμε ὃτι τὴν γενική «τοῦ Βενεδίκτου» τὴν ἐξέσχισαν ὡς συνήθως οἱ ἀγράμματοι, οἱ ὁποῖοι ὡς γνησίως ἀγράμματοι που εἶναι, λατρεύουν τὰς γλωσσικάς ἀπλοποιήσεις, ὃπως καὶ ὁ ἀνίκανος στὸν πολλαπλασιασμόν μαθητής, τὸν ἀπλοποιεῖ κάνοντας ὑπολογισμούς μὲ τὴν μέτρησιν τῶν χειροδακτύλων.
Τοῦ ΒενΈδικτου κλίνουν οἱ δημοσιοάγραφοι (ἀφοῦ εἶναι ἀπό τὰ ἂγραφα). Πάλι καλῶς που διατηροῦν άκόμη τῆν γενικήν πτώσιν καὶ δὲν λένε «τοῦ Βενέδικτος». Ἀυτό βεβαίως εἶναι ἂλλο τεράστιον θέμα.

Επειδή τα επαγγέλματα στον τομέα των μεταφορών ήταν τόσο κλειστά στην Ελλάδα, κοστίζει λιγότερο να εισάγεις ντομάτες από την Ολλανδία παρά να την αγοράσεις από έναν Έλληνα αγρότη. Υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό, καθώς σε αντίθεση με το ψυχρό και υγρό κλίμα του βορρά, η Ελλάδα έχει φανταστικό κλίμα για την καλλιέργεια νοστιμότατης ντομάτας

Τάδε έφη: Κριστίν Λαγκάρντ – Πηγή: enikos.gr

Τι μας λες;
Η Ελλάς δηλαδή δεν έχει φοβερό κλίμα για αγελάδες, για γάλα, για βαμβάκι, για  ζάχαρη (τι καλοί που είστε, ανοίγετε την αγορά ζαχάρεως μετά το 2016, όταν θα έχετε γίνει μονοπώλιο, άνοιγμα εκ του ασφαλούς).
Είναι ανοιχτό στην Ελλάδα το επάγγελμα του τσοπάνη;

Τι λέτε ωρέ υποκριτές;
Μας έχετε επιβάλει ποσοστώσεις παντού και επικαλείστε την ελευθερία της αγοράς κατά το δοκούν.

Είναι ανοιχτή η αγορά των δανείων ή μας την έχετε κλείσει με το μνημόνιο;
Μπορούμε να δανειστούμε από όπου γουστάρουμε ή μας έχετε επιβάλει να δανειζόμαστε ΜΟΝΟΝ από εσάς;

Ναι λοιπόν, υποκριτές, έχουμε υπέροχο κλίμα για ντομάτες όμως…
τις καλές ντομάτες θα τις τρώμε εμείς, να γουστάρουμε. Ντομάτες σαλάτα, ντομάτες λιαστές, ντομάτες γεμιστές.

Εσείς τις μόνες ελληνικές ντομάτες που θα φάτε, θα είναι οι ντομάτες οι ιπτάμενες, γνωστές και ως Σιχτίρ Ντομάτες. 

Το συντομότερο ανέκδοτον υλοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα στο MEGA. Ο Μανώλης Καψής πήρε συνέντευξι από τον Βασίλειον Μαρκεζίνη.

Σε αυτήν την ανεκδοτικής φύσεως εκπομπή, εσυναντήθησαν δύο κόσμοι, ο κόσμος της αξίας με τον κόσμο του ρουσφετιού, η πραγματική ακαδημαϊκή μόρφωσις με την γιαλαντζί μόρφωσι του ΠΑΣΟΚικού κράτους, θύματα της οποίου είμαστε σχεδόν όλοι μας, το ελεύθερο πνεύμα με το κομματοκρατούμενο. Αλλά αυτά που κυρίως βρέθηκαν αντιμέτωπα σε αυτό το «ΤΕΤ Α ΤΕΤ» όπως είναι ο πρωτότυπος (!!!) τίτλος της εκπομπής, ήταν η ευφυΐα με το αντιδιαμετρικό της αντίθετο (μου διαφεύγει η λέξις).

Καθ’ όλην την διάρκειαν της συνεντεύξεως, ήταν έκδηλος η απορία εις τους οφθαλμούς του συνεντευξιαζομένου Β.Μαρκεζίνη και μπορώ να μαντέψω μετά βεβαιότητος τις σκέψεις του, τις εξής δύο:

1. Μα είναι τόσο βλαξ; Και γιατί δεν διεκδικεί αλήθεια μια θέση στο βιβλίο Γκίνες;

2. Ποίοι άραγε έχουν βάλει αυτό το αντικείμενο να κάνει επίδειξιν αρνητικής ευφυΐας και ποίος ο σκοπός των.

Βεβαίως ο Μαρκεζίνης είναι κύριος και δεν θα μπορούσε να εκθέσῃ ή να προσβάλῃ τον οικοδεσπότη της εκπομπής. Παρόλα αυτά όμως για όποιον έχει την σπάνια ικανότητα να μπορεί να υπολογίσει το άθροισμα του ένα με το ένα (1+1), ο κ. Μαρκεζίνης το έκανε δια της διακριτικής πλαγίου ατραπού, σε κάθε σχεδόν ερώτησιν του τρεμάμενου υπό το άγχος της μειονεξίας (μόνο;) Καψή.

«Μου κάνετε πολλές ερωτήσεις μαζί» έλεγε ο Μαρκεζίνης, που προσπαθούσε εν συνεχείᾳ να κάνει τον διαχωρισμό των ερωτήσεων, απαντώντας σε όλες ανεξαιρέτως. Ακόμη και τις υπονοούμενες ερωτήσεις, εάν βεβαίως δεχθούμε ότι ο Καψής είναι ικανός να υπονοήσει κάτι όταν καλά καλά δεν μπορεί καν να το εννοήσει.

«Αν και το κάνετε για την ζωντάνια της συζητήσεως» είπε ο Μαρκεζίνης, δηλαδή δεν είσαστε τόσο βλαξ, αποκλείεται, αυτό είναι ανθρωπίνως αδύνατον (δεν ξέρω κομματοσκυλικώς), απλώς κάνετε επίδειξιν υπερβλακείας προς χάριν της τηλεθεάσεως.

Βεβαίως το τρεμάμενο ύφος του Καψή δεν ήταν μόνον λόγω μειονεκτικού άγχους. Δεν τον έχω καν ικανό να έχει τέτοιο. Περισσότερο άγχος είχε για να κάνει τις ερωτήσεις που του είπαν να κάνει, γι’αυτό και ήταν ως συνήθως ασυνάρτητος, συχνά μονολογών και ψιθυρίζων διάφορες Καψίες. Αποκορύφωμα αγχωτικής ασυναρτησίας ήταν η στιγμή κατά την οποία, αφού πρώτα εψέλλισεν μερικά Μανωλοκαψολογήματα, έφτασε – ως ιστορικός που είναι (κατά δήλωσιν του ίδιου) – στο απολύτως επιστημονικό συμπέρασμα. «Δεν υπήρχε κρυφό σχολειό» για να λάβει την δέουσα απάντησιν.

Ωπ, τόση μανία πια τῳ 2011 με την ακύρωσι του κρυφού σχολειού!

Αφού πήρε την κατάλληλη απάντησιν από τον καλεσμένο του, ο κατ’ ευφημισμόν πανέξυπνος  δημοσιογράφος έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει τον καλεσμένο του ως «Τουρκοφάγο». Το αξιοπερίεργον όμως δεν είναι ότι το είπε. Το αξιοπερίεργον είναι το πῶς το είπε, ο τρόπος.

Ο Καψής χαρακτήρισε Τουρκοφάγο τον Σερ Βασίλειο Μαρκεζίνη, όταν ο άνθρωπος έλεγε ότι οι Τούρκοι ήρθαν στην περιοχή μας μετά την μάχη του Μάτζικερτ, δηλαδή μετά τον 10-11 αιώνα μΧ. Το είπε όμως με τόσο εμβόλιμο και άκομψο τρόπο, που έγινε αμέσως αντιληπτό ότι το Τουρκοφάγος ήταν χαρακτηρισμός προπαρασκευασμένος για να μην πω διατεταγμένος, σε μία προσπάθεια να εντάξει τον καλεσμένο του στον ακροδεξιό χώρο, ταυτίζοντας μάλιστα τις θέσεις του με τα περί αρίας φυλής του Χίτλερ.

Αυτά λοιπόν και άλλα πολλά είδαμε σήμερα στο MEGA και ανυπομονώ να δω την εκπομπή σε επανάληψιν, γιατί ομολογώ ότι ήταν ιδιαιτέρως διασκεδαστική. Δεν βλέπεις κάθε ημέρα τέτοιον συνδυασμό μυαλών. Δεν συναντώνται κάθε ημέρα το μαύρο με το άσπρο, το πλήρες με το κενόν, και μάλιστα ως φαινομενικώς ισότιμοι συνομιληταί.

____________________________

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 06/12/2011

Ευρέθη ολόκληρος η συνέντευξις:

Σχετικά δημοσιεύματα:

http://www.antibaro.gr/node/3537

Έφυγε ο Νεοκλής Σαρρής, ο απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής.

Χωρίς λόγια, ένα βίντεο του κυρίου Σαρρή:

http://www.livemedia.gr/default.aspx?action=showMedia&albumid=78&content=videos&id=2400

Περισσότερα βίντεο εδώ

Σε ευχαριστούμε Νεοκλή Σάρρη. Αφήνεις κενό δυσαναπλήρωτο.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται κωλοτούμπα της κας Παπανδρέο και υπερψήφισις της κυβερνήσεως.

Δεν πέρασαν παρά μονάχα λίγες ημέρες από την τελευταία παράστασι της Βάσως. Πολλοί αναφέρθηκαν σε θεατρική παράστασι όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Η Βάσω δεν είναι ένα απλό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα ιστορικό στέλεχος, μια πρώην επίδοξος δελφίνα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι βουτηγμένη στον κόπρο του ΠΑΣΟΚ μέχρι τα μπούνια. Η Βάσω Παπανδρέου δεν είναι καθόλου τυχαία ΠΑΣΟΚική προσωπικότης, ήταν ένα εκ των τριών πασοκικών στελεχών (μαζί με Πάγκαλο και Σημίτη) που οδήγησαν στην μετά Ανδρέα εποχή. Είναι αυτή που μας φόρτωσε τον Σημίτη με ότι μπορεί αυτό συνεπάγεται.

Μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνησις Σημήτου ήτο αυτή που στράγγισε τα Ελληνικά νοικοκυριά με το σκάνδαλο-ληστεία του ΧΑΑ αλλά και καταχρέωσε το Ελληνικό δημόσιο με την δημιουργική λογιστική δια χειρός Goldman Shacks, κατέστρεψε τα ταμεία με την συμμετοχή των διαθεσίμων των στο ΧΑΑ, νόθευσε (λένε) τις εκλογές του 2000, κατέστρεψε το πεδίον μάχης του Μαραθώνος και έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ με ληστρική ισοτιμία και μάλιστα μετά από υποτίμησι της δραχμής.

Σε αυτά τα ωραία ήταν συμμέτοχος τόσο η Βάσω όσο και ο κοινωνιολόγος Γιωργάκης, τότε ΥΠΕΞ και ΥΠΕΠΘ και σήμερα πρωθυπουργός.

Η παράστασις επομένως τις Βάσως ήταν και κάτι άλλο πέρα από μια απλή παράστασις. Η Βάσω ανέλαβε τον ρόλο του Ιησού εντός ΠΑΣΟΚ, φορτώθηκε  τις αμαρτίες και πήγε μέχρι την σταύρωσι.

Τι έκανε; Τρομοκράτησε τον απλό δουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Το παιχνίδι είναι συγκεκριμένο. Αρχικώς υποδύεται τον ρόλο του θύματος, του ομήρου, του στριμωγμένου, αγανακτισμένου κλπ δηλαδή ενσαρκώνεται τον ρόλο του απλού και προβληματισμένου δειλού απλού δουλευτή.

Όταν αυτός ο δουλευτής νοιώσει επιτέλους ότι υπάρχει ένα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (η Β.Π.) που τον καταλαβαίνει, τότε έρχεται η στιγμή της κωλοτούμπας.

Τι μας είπε προχθές η Βάσω;

«Δεν μπορώ να αναλάβω αυτήν την ευθύνη, να μην πάρουμε την έκτη δόση». Ας την απολαύσουμε.

Ποία λοιπόν είναι η πρώτη σκέψις που έρχεται στον νου του ταπεινού δουλευτή, όταν ακούει την Β.Π. να λέει «δεν μπορώ»; Σκέφτεται: «αφού δεν μπορεί κοτζάμ Βάσω, πῶς να μπορέσω εγώ;»

Η τακτική είναι, αναλαμβάνω την εκπροσώπηση όλων των παθών των δουλευτών, τους κάνω να ελπίζουν ότι εγώ θα τους βγάλω ασπροπροσώπους και την τελευταία στιγμή..τσάκ…τους κρεμάω όλους. Σοκάρω με την αδυναμία μου την οποία και υπερπροβάλω, και τελικώς αναγκάζω και τους αδύναμους δουλευτές να με ακολουθήσουν.

Αυτή λοιπόν ήταν η στημένη θεατρική παράστασις της Βάσως, την οποία αναμένω να επαναληφθεί προσεχώς, διότι εάν ολόκληρη Βάσω ήθελε να κάνει πίσω θα είχε κάνει μέχρι τώρα. Μην ξεχνάμε επίσης ότι η Βάσω γνωρίζει τον Γιωργάκη εδώ και δεκαετίες, ξέρει ποιος είναι και βρίσκεται στο πλευρό του έχοντας πλήρη επίγνωση της (μη) προσωπικότητος του.

Η Βάσω εκτελεί εντολές και παίζει τον ρόλο της προσωποποιημένης θιγομένης συνειδήσεως, του Ρομπέν των δουλευτών, του Ιησού του ΠΑΣΟΚ.

Βρισκόμαστε εν αναμονή της αυριανής νέας κωλοτούμπας.

Τι ωραία! Τι καλά!
Αγόρασε ο Ρότσιλντ το Μεγανήσι, χαρά μεγάλη στα κανάλια, χαρά μεγάλη και για τους Λευκαδίους που θα δουν τουριστική ανάπτυξη στον τόπο τους.

Κούνια που τους κούναγε!

Είναι δυνατόν να δούνε έστω και ένα ευρώ από τους Ρότσιλντ; Μαντρωμένους θα τους έχει τους επισκέπτες του ο κροίσος, αυτό βέβαια ισχύει γενικότερα με τον τουρισμό, με τον οποίον τόσο χαιρόμαστε. Τα μεγάλα συγκροτήματα που δέχονται τον μεγαλύτερο όγκο των τουριστών, είναι ξένων συμφερόντων και μέσα στα ξενοδοχεία πουλάνε μέχρι και τσιγάρα, καπότες, τρόφιμα. Δραχμή δεν αφήνουν στην Ελλάδα πολλοί από τους τουρίστες. Έρχονται, μαντρώνονται μέσα στα συγκροτήματα και φεύγουν.

Η περίπτωση του Μεγανησίου όμως είναι λίγο διαφορετική. 3000 στρέμματα κατέχει ο Ρότσιλντ στο Μεγανήσι, τα καλύτερα του νησιού. Θα χτίσει τεράστια συγκροτήματα και τα βγάζει χρήμα με την σέσουλα από τους επισκέπτες του, οι οποίοι θα αφήνουν και μερικά ψιλά στους ντόπιους, τους οποίους και θα βλέπουν ως ατραξιόν, ως ιθαγενείς, έτσι για να έχουν να χαίρονται. Ακόμη και το γάλα, το βούτυρο, τα αυγά από την φάρμα του Ρότσιλντ θα είναι. Οι Έλληνες το πολύ πολύ να είναι σταβλήτες ή να μαζεύουν τα ωβά του ορνιθώνος του Ρότσιλντ.

Χαρείτε Έλληνες για την τουριστική ανάπτυξη, όμως η αλήθεια είναι ότι εμείς βγάζουμε τα ψίχουλα και άλλοι βγάζουν τους θησαυρούς.

Η νήσος βέβαια δεν είναι τυχαία, είναι η αρχαία Τάφιος Τάφος, η νήσος του υιού του Ποσειδώνος, σιγά μην αγόραζε τυχαία έκταση ο τοκογλύφος. Ποιος ξέρει τι έχει κατά νου σχετικά με την μυθολογία της νήσου.

Ίσως κάποτε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε στην Ελλάδα το τί θεωρούμε ανάπτυξη. Εάν το να γίνουμε πόρνες και να εισπράττουμε τα γαμ…σιάτικα σημαίνει ανάπτυξη, συγνώμη αλλά δεν θα πάρω.