Έχουμε μεγαλώσει με δεξιά, αριστερά και κεντρώα κόμματα. Αυτή όμως η χαρτογράφηση είναι ένα τεράστιο ψέμα. Τεράστιο ψέμα βεβαίως είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα. Το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα, το τί είναι θα το δούμε παρακάτω. Πριν αναλύσουμε, ας κάνουμε έναν μικρό και βαθύ πρόλογο.
(Το άρθρο είναι σημαντικό αλλά σχετικά δύσκολο, παρακαλώ κάντε υπομονή)
Η πάνσοφη ελληνική γλώσσα γέννησε την λέξι “μαθηματικά”. Αυτή η λέξις, όπως και όλες οι ελληνικές λέξεις, δεν είναι μια λέξη Τοτέμ. Στην Ελληνική δεν υπάρχουν λέξεις τοτέμ. Κάτι σημαίνει.
Τα μαθηματικά ετυμολογούνται από την μάθηση, το μανθάνω, και ‘μαθηματικός’ δεν είναι ο ‘νουμερολόγος’ αλλά αυτός που του αρέσει η μάθησις.
Έγραψα επίτηδες “νουμερολόγος” γιατί εάν έγραφα “αριθμολόγος” θα έπρεπε να κάνω μια επιπλέον ανάλυση για την λέξι “αριθμός” που έχει ρίζα το ‘αραρίσκω’ δηλαδή ομαδοποιώ, ενώνω, προσαρμόζω δηλαδή πάλι χρησιμοποιώ το μυαλό μου, δηλαδή μαθαίνω να διακρίνω τα όμοια και να τα διαχωρίζω από τα ανόμοια.
Τα μαθηματικά λοιπόν δεν είναι μια επιστήμη για την επιστήμη μερικών τρελαμένων, όπως νομίζει ο περισσότερος κόσμος, αλλά είναι η επιστήμη που επιτρέπει την βαθιά ματιά στην γνώση ΟΛΩΝ των τομέων. Χωρίς μαθηματικά δεν μπορεί να υπάρξει γνώσις και μάθησις δηλαδή κατανόησης του κόσμου. Τα μαθηματικά εκείνο το υπερβατικό εργαλείο με το οποίο μπορούν να γίνουν αντιληπτά μεγέθη που δεν είναι αντιληπτά από τις αισθήσεις.
Είναι γνωστή στους φίλους αναγνώστες η (όχι ακριβώς λατρεία)…(χμ)…η πίστη θα έλεγα που έχω στους διανυσματικούς χώρους. και το πολιτικό σύστημα λοιπόν είναι ένας τέτοιος.
Μάθαμε να χωρίζουμε το πολιτικό σύστημα σε αριστερά και δεξιά. Ξέρουμε σε πόσες διαστάσεις συμπυκνώνουμε τον πολιτικό χώρο με αυτήν μας την κατανομή; ΣΕ ΜΙΑ.
Με τον διαχωρισμό αριστερά και δεξιά τοποθετούμε όλα τα κόμματα σε έναν άξονα και αγνοούμε ένα κάρο ακόμη διαστάσεις.
Ποια είναι η επικρατούσα κατανομή κατά την κοινή άποψη (και αντίληψη…το ίδιο είναι);
Από αριστερά προς τα δεξιά έχουμε:
<———————————————————-0————————————————————->
ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ ΔΗΜΑΡ ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΑΝΕΞ.ΕΛΛ ΛΑΟΣ Χ.Α.
Αυτό λοιπόν είναι πλάνη. Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά. Τα πράγματα είναι αρκετά πιο σύνθετα. Δεν θα κάνουμε εδώ μάθημα για το τί είναι ένας διανυσματικός χώρος, αυτό το έχουμε αναλύσει απλουστευτικά εδώ. Θα συμπληρώσουμε μόνον μερικά παραδείγματα:
Η Αλεξανδρούπολη είναι δεξιά της Κερκύρης. Αριστερά δηλαδή η Κέρκυρα, δεξιά η Αλεξανδρούπολη.
Ξεκινώντας από την Κέρκυρα με κατεύθυνση προς τα δεξιά, όσο και εάν προχωρήσουμε, ακόμη και εάν περπατάμε αιώνες, και εάν ακόμη κάνουμε 5 εκ. φορές τον κύκλο της γης, εις τας Αθήνας δεν θα φτάσουμε ΠΟΤΕ.
Γιατί; Γιατί ο άξων Κέρκυρα-Αλεξανδρούπολή ορίζει την διάσταση του πλάτους αλλά δεν μπορεί να περιγράψει το μήκος. Για να φτάσουμε δηλαδή από την Κέρκυρα στην Αθήνα χρειαζόμαστε και λίγο πλάτος και λίγο μήκος. Με μία μόνον διάστασι δεν μπορούμε να φτάσουμε στην Αθήνα. Χρειαζόμαστε δύο, και την διάστασι του πλάτους αλλά και την διάστασι του μήκους.
Τρισδιάστατο σύστημα συντεταγμένων;
Όχι. Είναι δισδιάστατη απεικόνιση τρισδιαστάτου συστήματος συντεταγμένων.
Δοκεί τρισδιάστατον αλλά είναι δισδιάστατον.
Προσοχή στις ψευδαισθήσεις.
Καθώς περπατάμε στις δύο διαστάσεις με το κεφάλι μονίμως ίσιο, χωρίς δηλαδή να κοιτάμε πάνω, θα δούμε στο δρόμο μας μερικές σκιές. Έστω λ.χ. ότι πετάει από επάνω μας ένα ελικόπτερο. Εάν δεν κοιτάξουμε προς τα πάνω, δεν θα μπορέσουμε να δούμε το ελικόπτερο αυτό. Το μόνον που θα δούμε θα είναι το ίχνος την σκιά δηλαδή του ελικοπτέρου πάνω στις δύο διαστάσεις του δρόμου μας. Για να δούμε το ελικόπτερο χρειαζόμαστε τρεις διαστάσεις, πρέπει δηλαδή να κοιτάξουμε προς τα πάνω, να ενεργοποιήσουμε την διάστασι του ύψους.
Πέρα όμως από τις διαστάσεις του γεωμετρικού χώρου, υπάρχουν άλλοι χώροι με περισσότερες διαστάσεις, με 4,5,6,…,ν διαστάσεις. Μα υπάρχουν περισσότερες από 3; Σαφώς και υπάρχουν. Η πιο απλή 4η διάσταση που μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα είναι η διάσταση του χρόνου.
Αυτό που θα διερευνήσουμε είναι οι διαστάσεις του πολιτικού χώρου, άρα της οπτικής των πολιτών άρα των ιδεολογιών των πολιτών δηλαδή των ειδών (μορφών) της πραγματικότητας.
Ταξική διάστασις
Η ταξική και η αντιταξική οπτική βρίσκονται στον ίδιο άξονα. Αυτό σημαίνει ότι μια ταξική ιδεολογία πολλαπλασιαζομένη με αρνητικό αριθμό γίνεται αντιταξική. Το αντίθετο δηλαδή από την αντιταξική οπτική είναι η οπτική της ταξικής αριστοκρατίας. Η ταξική δηλαδή διάσταση δεν είναι διαφορετική από την αντιταξική. Είναι η ίδια με διαφορετικό συντελεστή (πολλαπλασιαστή). Η αντιταξική οπτική δεν είναι η αταξική οπτική. Η δεύτερη είναι το ταξικό βασικό διάνυσμα πολλαπλασιαζόμενο με συντελεστή ΜΗΔΕΝ. Παρόλα αυτά και η αταξική οπτική βρίσκεται στον ίδιο ταξικό άξονα.
Εθνική διάστασις.
Ο άξων της εθνικής διαστάσεως είναι γραμμικώς ανεξάρτητος με αυτόν της ταξικής. Κοινώς, δεν έχουν καμία σχέσι. Στην μία μεριά του ιδίου άξονος έχουμε την εθνικιστική ιδεολογία (δηλαδή μορφολογία) και στην άλλη έχουμε την αντεθνική οπτική. Ομοίως με παραπάνω, η ανεθνική οπτική είναι ο πολλαπλασιασμός του βασικού διανύσματος του έθνους με το ΜΗΔΕΝ. Άλλο πράγμα ο αντεθνικός και άλλο ο ανεθνικός.
Μπορούμε να συνδυάσουμε τους δύο άξονες, τον ταξικό και τον εθνικό και να προκύψουν αταξικά εθνικιστικά κόμματα, ταξικά αντεθνικιστικά, αντιταξικά αντεθνικιστικά κλπ. Διάφοροι συνδυασμοί.
Θρησκευτική διάστασις
Μας έχουνε πείσει ότι τα κόμματα που έχουν στενή σχέση με την θρησκεία είναι δεξιά. Σφάλμα και αυτό. Η θρησκευτική διάστασις είναι ανεξάρτητη της εθνικής. Υπάρχουν εθνικές θρησκείες (όπως η Ιουδαϊκή, η Ελληνική πολυθεϊστική και όχι 12θεϊστική, η αρχαία Αιγυπτιακή) αλλά και ανεθνικές θρησκείες (λ.χ. Ισλάμ). Ο χριστιανισμός είναι επίσης μια ανεθνική θρησκεία. Τα δόγματα του όμως όχι. Η σημερινή μορφή της Ορθοδοξίας είναι συνδυασμένη με τον Ελληνισμό, είναι όμως και αταξική, καμιά φορά ταξική, είναι και υπερεθνική είναι και εθνικιστική κοκ.
Η θρησκευτική επομένως διάστασις είναι γραμμικώς ανεξάρτητος της ταξικής και της εθνικής.
Μπορεί να παράξει εθνοθρησκευτικά διανύσματα, ταξικοθρησκευτικά, εθνοταξικοθρησκευτικά με διάφορους συνδυασμούς αλλά δεν είναι είναι εξαρτούμενη από την εθνική ή την ταξική διάσταση.
Πόσο εθνικός είναι ο θρησκευτικός οικουμενισμός; Καθόλου.
Πόσο ταξική είναι η ορθόδοξη ιεραρχία; Λίγο, αφού στην ορθοδοξία οι αρχιερείς της ΔΙΣ είναι ίσοι μεταξύ ίσων απεναντίας στον καθολικισμό ο Πάπας είναι κορυφαίος της ιεραρχίας, ο έχων το αλάθητον.
Η θρησκυτικότητα και η αντιθρησκευτικότητα ανήκουν στον ίδιο άξονα. Το ίδιο όμως και η αθρησκευτικότητα η οποία προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του βασικού διανύσματος με τον συντελεστή ΜΗΔΕΝ.
Όταν λοιπόν αναφερόμαστε σε δεξιά και αριστερά λέμε ψέματα. Δεν υπάρχει τέτοια. Είναι σαν να λέμε ότι ο φέγγος είναι αριστερά μας, ενώ βρίσκεται πάνω μας και αριστερά κάποιες φορές, κάποιες άλλες δεξιά.
Ίσως να υπάρχουν και άλλες διαστάσεις στον πολιτικό χώρο, δεν είναι τις ώρας να τις αναζητήσουμε (λ.χ. κρατισμός). Αυτή όμως η διάστασις που μεταμορφώνει την πολιτική από οπτική σε δράσι δηλαδή σε πολιτική είναι η διάστασις του χρόνου. Και ο άνθρωπος είναι εξαρτημένος από τον χρόνο.
Πώς; Γεννιέται και παθαίνει. Ο χρόνος είναι συναρτημένος με όλες τις διαστάσεις μέσα από την εξίσωση που λέγεται ζωή, ταξική ζωή, θρησκευτική ζωή, εθνική ζωή.
Ο μόνος τρόπος λ.χ. να αναπαραχθεί η εθνική διάστασις μέσα στον χρόνο είναι η αναπαραγωγή, είτε πνευματικά (παιδεία) είτε βιολογικά (γεννήσεις) κ.α.
Ο χρόνος μπορεί να εξισώσει το αντεθνικό με το ανεθνικό, δηλαδή να μηδενίσει την εθνική διάσταση, αφού μπορεί να σπάσει την αλυσίδα της διαδοχής των επιμέρους ανθρωπίνων εθνικών ζωών, δηλαδή την αναπαραγωγή μας.
Έστω λοιπόν ότι έχουμε μόνον τρισδιάστατο πολιτικό χώρο (έθνος, θρησκεία, τάξις) τότε ανάλογα με τους συντελεστές που θα χρησιμοποιήσουμε, έστω (κ,λ,μ) παράγουμε και ένα διαφορετικό πολιτικό διάνυσμα.
Όλος ο πολιτικός διανυσματικός χώρος είναι ο:
κ* έθνος + λ*θρησκεία + μ*τάξις |τα κ,λ,μ να μπορούν να πάρουν πραγματικές οποιεσδήποτε τιμές. (1)
Καταλάβαμε; Δεν είναι δύσκολο, ελπίζω να τα παρουσίασα πολύ απλά και κατανοητά.
Σε αυτόν λοιπόν τον χώρο υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο λέγεται (0,0,0) το οποίο προκύπτει από τα διανύσματα (1,0,0), (0,1, 0), (0,0,1) | δηλαδή (έθνος, θρησκεία, τάξη) αν πολλαπλασιαστεί με το μηδενικό διάνυσμα του διανυσματικού χώρου των πραγματικών αριθμών, δηλαδή όταν τα (κ,λ,μ)=(0,0,0) το οποίο λέγεται απορροφητικό στοιχείο στους πραγματικούς. .
Αυτό λοιπόν το διάνυσμα, το (κ,λ,μ)=(0,0,0) είναι το διάνυσμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν ανήκει στον πολιτικό χώρο αλλά στον διανυσματικό χώρο των συντελεστών.
Αυτός είναι ο ορισμός του ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ. Το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα λοιπόν, είναι μηδενιστικό κόμμα. Επιβιώνει μηδενίζοντας κάθε διάσταση του πολιτικού χώρου, είναι δηλαδή εθνομηδενιστικό, θρησκειομηδενιστικό και ταξικομηδενιστικό, είναι δηλαδή ανεθνικό, άθρησκο και αταξικό κόμμα.
Θα μπορούσα φιλοσοφικά να πω ότι είναι ουσιαστικά ένας ιός του πολιτικού συστήματος αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που ίσως δεν θα κάνουμε ποτέ.
Ποίο είναι λοιπόν το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε σήμερα;
Αναλύθηκε το πολιτικό σύστημα στις βασικές του συνιστώσες. Έχουμε διάλυση των πολυσυλλεκτικών κομμάτων δηλαδή των κομμάτων που προέκυπταν από την συνάρτηση (1) και προέκυψαν μόνον κόμματα της μορφής:
(έθνος,0,0), (ο, θρησκεία,0), (0,0,τάξις).
Τα πολυσυλλεκτικά κόμματα έπαιζαν τον ρόλο του αμορτισέρ του πολιτικού συστήματος. Βοηθούσαν στην απόσβεση των κραδασμών μεταξύ των ακάμπτων μονοδιασατάτων κομμάτων. Ουσιαστικά τα πολυσυλλεκτικά κόμματα παρήγαγαν έργο και κάθε “μεταλλικός” συμπαγής πολιτικός φορέας ήταν ένα γρανάζι του πολυσυλλεκτικού μηχανήματος. Αυτό που έγινε σήμερα είναι ότι αυτό το μηχάνημα (σύστημα) έμεινε χωρίς αμορτισέρ, χωρίς λίπανση, χωρίς φλάντζες. Οι άξονες ακουμπάνε σίδερο με σίδερο.
Ξέρουμε τι παθαίνει ένα τέτοιο μηχάνημα; Βαράει μπιέλα.
Δεν θα καταλάβουμε επομένως ποτέ το τι συμβαίνει εάν μείνουμε κολλημένοι στην μανία να προσπαθούμε να περιγράψουμε το σύστημα με μοναδικό μετρίδι το αριστερά-δεξιά. Ακόμη και αυτή η μονοδιαστατικοποίηση της οπτικής μας έγινε εκ του πονηρού. Δεν υπάρχει αριστερά-δεξιά. Τα πράγματα είναι πολύ περιπλοκότερα.
Ο ρόλος λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ τόσον καιρό ήταν ακριβώς αυτός, η ανάλυσις του πολιτικού συστήματος στις συνιστώσες του ώστε να μπορέσει να μηδενίσει κάθε διάσταση ξεχωριστά. Αυτό πρέπει να το καταλάβει τόσο η εκκλησία, όσο η Χρυσή Αυγή όσο και το ΚΚΕ.
Το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αγαθό κακό όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ κατά άλλους. Κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει όχι την διάλυση του πολιτικού συστήματος αλλά την διάλυση της πολιτικής άρα της πόλεως δηλαδή της πολιτείας. Δεν είναι τυχαία ούτε η σημειολογία του ονόματος βεβαίως. ΣΥΡΙΖΑ θα πει από την ρίζα. Όχι από την επιφάνεια, όχι κούρεμα αλλά ξερίζωμα των πάντων.
Το κατά πόσον ο μηδενισμός είναι από μόνος του μια θρησκεία είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα στο οποίο ας απαντήσει ο καθένας μόνος του.
Στράβων Αμασεύς 
Εφόσον ένας δεξιός (ή ένας αριστερός) μπορεί να είναι ορθόδοξος ή εβραίος ή μουσουλμάνος ή άθρησκος διατηρώντας την πολιτική του ταυτότητα, δεν βλέπω τον λόγο να προσθέσεις στο σύστημα τη θρησκεία.
Κατά τα άλλα, θα ήθελα να δω και τα υπόλοιπα κόμματα στο σύστημά σου. Δεν σκαμπάζω πολλά απ’ αυτά, αλλά με ποιά κριτήρια μπορείς να μετρήσεις το πόσο αντεθνική είναι η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ; Είναι κάπως υποκειμενικά όλα αυτά, μάλλον…
Η θρησκεία είναι στο σύστημα. Το εάν ενεργοποιείται από κάποιο πολιτικό κόμμα είναι άλλο θέμα.
Τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα λ.χ. έχουν μεγάλο πολλαπλασιαστή στην θρησκεία άλλα κόμματα πάλι όχι. Εξάλλου μίλησα για θρησκευτικότητα και όχι για χριστιανικότητα. στο ισραηλινό πολιτικό σύστημα φαντάζομαι θα υπάρχουν κόμματα αμιγώς θρησκευτικά.
Δεν περιγράφω δηλαδή μόνον τα Ελληνικά κόμματα αλλά το πολιτικό φάσμα, που δεν είναι δισδιάστατο (αριστερά-δεξιά) αλλά πολυδιάστατο.
Η ΝΔ λ.χ. είναι (αναφέρομαι στην ιδεολογία) μετρίως ορθόδοξο (θρησκευτικά), πολύ ταξικό, ελάχιστα κρατικιστικό, αρκετά εθνικιστικό κ.α. (αναλόγως το πλήθος των διαστάσεων που θα εντάξουμε).
Το ΛΑΟΣ μάλλον είναι ότι και η ΝΔ αλλά πιο ορθόδοξο και πιο εθνικιστικό.
Υποκειμενική είναι η αντίληψη μου έχουμε για αυτά, τόσο ως ψηφοφόροι όσο και ως στελέχη (όσοι είναι). Ωστόσο πέρα από την όποια αντίληψη, υπάρχει ο χάρτης κάθε κόμματος και η ιστορία του. Υπάρχουν δηλαδή δύο υπόχωροι του πολιτικού χώρου για κάθε κόμμα,
Ο ένας Α είναι ο θεωρητικός (ιδρυτική διακήρυξη, πνεύμα των ιδρυτών και ψηφοφόρων) και ο άλλος Β υπόχωρος είναι η μεταλλαγή, ο χώρος δηλαδή που κινείται ένα κόμμα στην πράξη.
Όταν οι δύο χώροι Α και Β ταυτίζονται (μεταλλαγή=0) θα λέγαμε ότι το κόμμα είναι ορθόδοξο (φιλοσοφικώς) δηλαδή δοκεί ορθώς, ότι φαίνεται αυτό και είναι.
Τα κόμματα που είναι κολλημένα στον άξονα των διαστάσεων θα έλεγα ότι είναι τα δογματικά, είναι τα μονοδιάστατα κόμματα.
Και με την ευκαιρία να σου πω τι θεωρώ φασισμό (ίσως να υπάρχει καλύτερος όρος, δεν το έψαξα). Φασισμός είναι όταν προσπαθείς να συμπυκνώσεις όλον τον πολιτικό χώρο στον δικό σου άξονα. Όταν δηλαδή ως δογματικό κόμμα δεν βλέπεις όλον τον χώρο αλλά μόνον τα ίχνη των πολιτικών διανυσμάτων στον άξονα σου και θέλεις να ασκήσεις εξουσία όχι στον χώρο αλλά στον άξονα.
Όσες οι διαστάσεις τόσοι και οι φασισμοί. Ο ταξικός φασισμός με τον αντιταξικό φασισμό είναι ιδίας φύσεως.
Υπάρχει και θρησκευτικός φασισμός και εθνικός φασισμός και κρατικιστικός φασισμός κλπ. Ο αντιθρησκευτικός φασισμός με τον θρησκευτικό ανήκουν στον ίδιο άξονα, είναι της ιδίας φύσεως. Το ίδιο και με τον εθνικιστικό.
Ο φασισμός είναι στην φύση των δογματικών κομμάτων. Αν όμως σκοτώσεις τα δογματικά κόμματα επειδή είναι φύσει φασιστικά, τότε συρρικνώνεις τον πολιτικό χώρο αφού του μικραίνεις το πλήθος των διαστάσεων. Δηλαδή ο φασισμός δεν είναι εχθρός του πολιτικού χώρου αλλά είναι δομικό του στοιχείο. Εάν σβήσεις τους φορείς του θρησκευτικού, ταξικού, εθνικιστικού φασισμού τότε μηδενίζεις όλον τον χώρο.
Αυτός λοιπόν είναι ο μηδενισμός χωρίς μαθηματικούς τύπους. Ο αντιφασισμός είναι μηδενισμός γιατί ο αντιφασισμός είναι η κατάργηση των διαστάσεων, άρα η διαγραφή όλου του χώρου.
Ο αντιφασισμός επομένως είναι ο φασισμός του μηδενός.
(Δεν νομίζω να έχει κάνει άλλος μαθηματική ανάλυση της πολιτικής ε;;;) 🙂 🙂 🙂
Στην ουσία ανακάλυψες από την αρχή τα διαγράμματα Nolan.
Όμως, προχωράς ένα βήμα παραπέρα γιατί ο Nolan δεν έδωσε βαρύτητα έξω από τις δύο διαστάσεις. Αντί περισσοτέρων διαστάσεων έφτιαξε επί πλέον διαγράμματα, δλδ κι άλλους δισδιάστατους “κόσμους” ανάλογα διάφορους εξεταζόμενους παράγοντες.
Προτείνω να μελετήσεις και να εισηγηθείς μια συμπαντική σφαίρα προσδιορισμού όπου οι διαστάσεις θα είναι 4 (τέσσερις), δλδ οι γνωστές 3+-, συν 1+- που θα αντιπροσωπεύει την απόσταση από το κέντρο.
Η 4η διάσταση/απόσταση από το κέντρο μπορεί να είναι ο χρόνος, πχ η γραμμική εξέλιξη συγγενών συστημάτων, όπου ανάλογα την εξωτερική επιρροή που δέχεται το καθένα από το υπόλοιπο σύμπαν της σφαίρας η γραμμή-εξέλιξη να μην είναι ακριβώς ευθεία στο χρόνο αλλά ταλάντωση κλπ. Ή μπορείς να την αφιερώσεις ως διάσταση σε κάποιο άλλο παράγοντα κατάταξης/καταγραφής.
Η σκέψη της σφαίρας μου ήρθε διαβάζοντας το άρθρο σου, και, για την ανάγκη ταυτόχρονης εξέτασης περισσότερων από δύο διαστάσεων θυμήθηκα το περίπου σύστημα που χρησιμοποιείται στην κωδικοποίηση χρώματος κατά NCS.
Ο χώρος της σφαίρας σύμπαντος, λογικά, θα μπορεί να περιλαμβάνει και ηλιακά συστήματα, με υποσύνολα ή μονωμένα.
Ίσως, θα μπορούσε να μελετηθεί και ένας κεντρογενής κύβος, με “περιοχές”.
Σκέψεις κάνω.
Μπράβο.
Πολλές είναι οι θεωρητικές διαστάσεις όμως προκύπτει ένα θεματάκι με τις επικαλυπτόμενες. Λ.χ. η θρησκευτική διάστασις μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τις άλλες όμως στην εφαρμογή της αποκτάει και εθνικά στοιχεία και οικονομικά κ.α. Όταν επομένως ένας σχηματισμός βρίσκεται λ.χ. μόνον στην θρησκευτική διάσταση, στην πράξι είναι και λίγο από εθνικιστικός ή αντεθνικιστικός, αναλόγως της θρησκείας.
Ακόμη δηλαδή και η ίδια η εκκλησία έχει πολιτικές διαστάσεις (δεν είναι βασικό διάνυσμα) και επομένως ο ορισμός των διαστάσεων πρέπει να γίνει επί των θεωριών των δογμάτων και όχι επί των εκκοσμικευμένων μορφών των. Ορθοδοξία λ.χ η Ελληνική, ορθοδοξία και η Βουλγάρικη όμως εμπεριέχουν και το έθνος όπως επίσης και οικονομικά στοιχεία, αφού έχουν ανεξάρτητη οικονομική διαχείρισι.
Ακόμη και στον κομμουνισμό υπάρχουν εθνικές παράμετροι, άλλος λ.χ. ο κομμουνισμός της ΕΣΣΔ και άλλος της Κίνας. Ένας ενδοκομμουνιστικός ανεθνικιστικός εθνικισμός σε νέες βάσεις.
Γενικότερα είναι ένα υπερπολύπλοκο σύστημα και όπως πολύ σωστά είπες είναι ένα σύμπαν στο οποίο υπάρχουν δυνάμεις αλληλεπιδράσεως των οντοτήτων.
Επειδή τέλος πιστεύω ότι όχι μόνον ο κομμουνισμός αλλά και κάθε ιδεολογία είναι κατά κάποιον τρόπο μια θρησκεία, το σύστημα γίνεται ακόμη πολυπλοκότερο και ίσως θα πρέπει να το συνδυάσουμε με αυτόν τον διανυσματικό χώρο τον οποίον ορίζουν οι πολλοί θεοί των αρχαίων θρησκειών, αυτό που έχω ονομάσει θεολογικό χώρο.
Γιατί τα μπερδεύω τόσο πολύ; Γιατί πιστεύω ότι κάθε εξουσία χρειάζεται ή προκύπτει μέσα από μια θεολογία. Ο κομμουνισμός λ.χ. είναι μια θεοκρατία της υλιστικής αθεϊστικής θρησκείας με βασικές μοναρχικές δομές. Δηλαδή στην ουσία ο Στάλιν λ.χ. ήταν ένας μονάρχης, όπως μονάρχης ήταν και ο Κάστρο και ο Μάο και όλοι οι ηγέτες των Κ.Κ. Γιατί; Γιατί ουσιαστικά έχουμε θεοκρατία η οποία μόνον σε μοναρχία μπορεί να οδηγήσει ή το αντίστροφο, ο μονάρχης δηλαδή να ορίζει την θεοκρατία.
Συνεπώς ο πολιτικός χώρος αυτού του άρθρου με τον θεολογικό χώρο του άλλου δεν είναι ανεξάρτητοι. Και στον δεύτερο, ειδικά στην Ελληνική θρησκεία υπάρχει και η θεολογική διάστασις του χρόνου (βλ. λ.χ Κρόνος) που είναι το ζητούμενο του σχολίου σου.
Με την διαδρομή που ακολούθησες, στην ουσία περιφερόμενος στο συνοθύλεμα φωναχτά, αναρωτήθηκα αν υπάρχει ένα κοινό στοιχείο σε όλα αυτά, άρα αν υπάρχει θα μας περιορίσει τις πολλές συνιστώσες αγόμενοι σε κάποιες συνισταμένες μικρότερου αριθμού. Νομίζω κοινός παράγοντας είναι μια λέξη, η “εξουσία”, η με κάθε έννοια. Εξουσία θρησκευτική, πολιτική. Εξουσία στην αντίληψη ή επί ανάγκης. Δλδ κάθε μορφής και ποιότητας. Με άλλα λόγια τι εξουσιάζει τι.
Άρα ας πάμε αντίστροφα τώρα. Εξετάζουμε ας πούμε την διάσταση “φιλελεύθερη αγορά”. Στο τάδε σύστημα, παράδειγμα, αυτή ενισχύεται 20% από την πολιτική εξουσία και 15% (ή -15%) από την θρησκευτική εξουσία και 3% από την χ εξουσία, άρα συνισταμένη υπέρ/κατά της “φιλελεύθερης αγοράς” τόσο. Αναφέρομαι σε συνισταμένη που υπολογίζεται με ανυσματική σύνθεση, δλδ πλήρη γωνιώδη ανύσματα όχι απλά από τον ΜΟ. Και ούτω καθεξής εξετάζουμε τις εξουσίες/επιρροές στις υπόλοιπες διαστάσεις στις οποίες έχουμε καθορίσει να αποτυπώνεται ένα σύστημα. Δλδ έτσι τιθασεύουμε ομαδοποιούμε τις πολλές επιμέρους εξουσίες/επιρροές πχ σε 4 δέσμες, ή τέλοσπαντων όσες είναι οι διαστάσεις που αποφασίσαμε.
Είναι πολύ σύνθετος ο υπολογισμός που προτείνω, και προαπαιτεί κωδικοποίηση υπολογισμού. Απλώς σκιαγράφησα μια πρόταση για την επίτευξη περιορισμένου αριθμού διαστάσεων στις οποίες θα γίνεται η τελική αποτύπωση του συστήματος.