Ψευδαισθήσεων τελευτή

Θα μπω κατευθείαν στο ψαχνό, γιατί πλέον η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό επικινδυνότητας που δεν σηκώνει πολλές περιστροφές.

Ένας ανεπάγγελτος ή μακροχρόνια άνεργος νέος δεν έχει καμία δουλειά να περιμένει την τύχη του στις μεγάλες πόλεις. Έχουμε επικεντρωθεί τα τελευταία χρόνια στους οικονομικούς δείκτες ξεχνώντας κάτι πολύ σημαντικό. Η Ελλάς δεν είναι μόνον χρήμα, είναι και άνθρωποι. Η Ελλάς είναι η μητέρα γη των Ελλήνων. Όμως μέχρι να διαβαστεί το συγκεκριμένο άρθρο από έναν Έλληνα ήδη θα έχουν πεθάνει καμιά δεκαριά άλλοι και θα έχουν πολιτογραφηθεί μερικές δεκάδες ελληνοποιημένοι. Δεν υπάρχει καθόλου μα καθόλου καιρός για πολύπλοκες σκέψεις.

Καθώς γράφω αυτό το κείμενο, στην εκκλησία του χωριού μου, όπου ήρθα επίσκεψη, εργάζονται μουσουλμάνοι Αλβανοί πετράδες, θαρρείς και δεν υπάρχει Έλληνας που να μπορεί να βάλει την μία πέτρα πάνω στην άλλη. Σκηνικό που το βλέπω τα τελευταία 15 χρόνια στα χωράφια, τα μερεμέτια, τα χτισίματα, τις επισκευές.

Στους δρόμους του χωριού, που κάποτε έπαιζα μικρός,  κυκλοφορούν πλέον κυρίως Αλβανοί, κουβαλώντας μαζί τους και αυτήν την απαίσια γλώσσα τους που διαταράσσει την αισθητική αρμονία του τοπίου.  Χάθηκαν οι ποντιακές ομιλίες των γιαγιάδων και των παππούδων που διηγώντουσαν ιστορίες από την πατρίδα, χάθηκε ο ήχος από το τάβλι στα καφενεία, όπου κάποτε οι κουρασμένοι αγρότες περνούσαν κάποιες ώρες μέχρι να πέσει λίγο ο ήλιος ώστε να ξαναγυρίσουν στα χωράφια τους. Χάθηκαν τα παιδιά που αναστάτωναν τον κόσμο με τα παιχνίδια και τις φωνές του, χάθηκαν οι φωνές των μαμάδων που μάλωναν τα παιδιά γιατί πάνω στο παιχνίδι ξέχασαν να φάνε το φαγητό τους.

Πλέον όσα λίγα παιδιά έμειναν στο χωριό είναι κλεισμένα στα σπίτια τους, παίζουν με τους υπολογιστές τους. Κανένας δεν παίζει κρυφτείον (το κρυφτό στα ποντιακά), κυνηγητό, μηλάκια, λάστιχο, τζαμί. Πάει ο καιρός που φλέρταραν οι μικροί έφηβοι με τα κοριτσάκια παίζοντας “πόλεμος και ειρήνη”. Τώρα προτιμούν την εικονική πραγματικότητα του ηλεκτρονικού ηδονοβλεψία ενώ τα λίγα μικρά παιδάκια παίζουν με τα παιχνιδάκια τους, δεχόμενα την πλύση εγκεφάλου από εισαγόμενες και κακόγουστες μελωδίες. Δεν είναι καθόλου αθώα τα κινέζικα παιχνιδάκια με ενσωματωμένες αμερικάνικες μελωδίες. Αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα καθώς δεχόμαστε από βρέφη ακόμη καταιγισμό βαρβάρων ήχων και μουσικών και χάνοντας την αίσθηση των Ελληνικών μουσικών απλώς αφελληνιζόμαστε, χάνουμε την επαφή με το δεκαπεντασύλλαβο, την πεντατονία και τους Ελληνικούς μουσικούς δρόμους. Πάνε όλα λοιπόν, για να επιστρέψουμε στο θέμα, έμειναν άδειοι από παιδιά οι δρόμοι και έχουν γεμίσει από αλβανούς.

Πάντα είχε ξένους το χωριό. Στις περιόδους που υπήρχε έλλειψη από εργατικά χέρια πλημμύριζε ο τόπος από κοντοχωριανούς, από ξένους φοιτητές που έψαχναν ένα βοήθημα για τις σπουδές τους, από γιουγκοσλάβους, μαύρους κίτρινους, κόκκινους εργάτες. Ποτέ δεν ήταν ξενοφοβικό το χωριό. Όμως εδώ κρύβεται μια παγίδα που διαφεύγει από τους περισσότερους. Όταν ήρθαν οι Αλβανοί ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ως δια μαγείας όλοι οι υπόλοιποι. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τα φθηνά μεροκάματα, αυτό είναι ψέμα,  οι αλβανοί εάν εξαιρέσουμε τα 1-2 πρώτα χρόνια της ελεύσεως τους στην Ελλάδα, αμείβονται κανονικότατα, οι άλλοι εργάτες εξαφανίστηκαν από τον φόβο, έναν φόβο που δεν δείχνουμε εμείς οι “μεγαλόψυχοι”, όχι όμως από κάποιου είδους σωφροσύνη αλλά από καθαρή ηλιθιότητα. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιου είδους εισαγόμενη εργατική τάξη αλλά με εισβολείς. Που και που λίγη ξενοφοβία χρειάζεται.

Πλέον οι αλβανοί στα χωριά δεν είναι μόνοι τους. Έχουν κουβαλήσει τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους και πλέον και τις μάνες τους. Κανονικός εποικισμός. Και εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Νομίζουμε ότι προσφέρουμε στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών της Βαλκανικής αλλά αυτό είναι εγκληματικό σφάλμα. Οι αλβανοί δεν είναι καθόλου απλοί εργάτες. Είναι οι μελλοντικοί μας δήμιοι.

Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, πώς μπορεί να κυριευτεί ένα χωριό, μια μικρή πόλις, μια κωμόπολις; Νομίζουμε ότι είναι ζήτημα ποσοστού πληθυσμού; Νομίζουμε δηλαδή ότι επειδή είμαστε ακόμη περισσότεροι, ήμαστε και ασφαλείς; Μέγα σφάλμα. Μια οργανωμένη μειοψηφία είναι πολύ πιο αποτελεσματική από μια ανοργάνωτη πλειοψηφία. Και οι καιροί αλλάζουν, το βιώσαμε προσφάτως με την κρίση, τίποτα δεν παραμένει για πάντα όπως είναι. Κάποτε λοιπόν θα έρθει αυτή η αναταραχή, Βαλκάνια είναι εδώ, δεν είναι παίξε γέλασε. Η αναταραχή θα έρθει και όταν αυτό γίνει εμείς θα είμαστε ένα κάρο μαλθακών απέναντι σε μια οργανωμένη ομάδα αλβανών που εκτός των άλλων θα γνωρίζουν την περιοχή καλύτερα από εμάς.

Αυτό το σκηνικό δεν είναι η εξαίρεση, είναι ο κανόνας σε όλη την βόρειο τουλάχιστον Ελλάδα. Γίνεται οργανωμένος εποικισμός, ο οποίος μάλιστα επιταχύνθηκε μετά την αλλαγή της μεθόδου ελληνοποιήσεων (βλέπε κώδικας ιθαγενείας) που ψήφισε η κυβέρνηση. Η αλλαγή του δικαίου του αίματος σε δίκαιο του εδάφους έχει φέρει στην Ελλάδα κάθε γκαστρωμένη της βαλκανικής που θέλει να πολιτογραφήσει Έλληνες τα παιδιά της, δηλαδή μερισματούχους της γης των Ελλήνων.

Την ίδια στιγμή, έχοντας φάει τον πρόλογο του λάιφ στάιλ και του πουλ μούρ, οι νέοι μας κλαίνε την άνεργη μοίρα τους στις μεγαλουπόλεις, απολαμβάνοντας οι τυχερότεροι από αυτούς το συγκλονιστικώς υψηλό ποσό του επιδόματος ανεργίας,  ψάχνοντας να βρουν δουλειά σε κάποια εταιρία και περιμένουν και περιμένουν και να οι καφέδες και να τα τσιγάρα. Την στιγμή δηλαδή που κάποιοι μας κλέβουν την πατρίδα μέσα από τα χέρια μας, εμείς κλαίμε την μοίρα μας πνίγοντας τον καημό μας στις καφετέριες και στα τεμπελάδικα.

Μήπως όμως και στις μεγαλουπόλεις το ίδιο δεν γίνεται; Ας ρίξει ο αναγνώστης μια ματιά στον ανεφοδιασμό του ψιλικατζίδικου της γειτονιάς του. Τι είναι αυτός που ξεφορτώνει τα αναψυκτικά από τα φορτηγά διανομών; Αλβανός δεν είναι; Τι είναι αυτός που καθαρίζει τις σκάλες της οικοδομής; Αυτή που κάνει τις δουλειές του σπιτιού στα οικονομικώς άνετα νοικοκυριά; Ο βοηθός του κλειδαρά; Ο βοηθός στην λαχαναγορά; Ο πλακατζής, ο ελαιοχρωματιστής, ο υδραυλικός; Τι είναι όλοι αυτοί; Πολλοί από αυτούς είναι Αλβανοί.

Λοιπόν ας το πάρουμε απόφαση. Ή διεκδικούμε την πατρίδα μας πίσω ή παραιτούμαστε ως έθνος. Δεν σηκώνει στρουθοκαμηλισμούς η υπόθεση. Και την πατρίδα μας δεν θα την πάρουμε με φωνές και διαμαρτυρίες ή με ναζιστικές οργανώσεις, την πατρίδα μας θα την πάρουμε πίσω όταν αποφασίσουμε να την δουλέψουμε. Τα ψέματα τελείωσαν, η εργαζόμαστε ή χανόμαστε. 

Είναι παραμύθι ότι οι Αλβανοί αμείβονται με ψίχουλα, είναι ψέμα. Κανένας ανειδίκευτος αλβανός δεν παίρνει λιγότερα από 30€ την ημέρα. Αυτό σημαίνει 900€ τον μήνα, τα οποία φυσικά κατά ένα μεγάλο ποσοστό βγαίνουν από την χώρα. Να μην μιλήσουμε για αυτούς που ξέρουν κάποια τέχνη γιατί εκεί τα λεφτά είναι πολύ περισσότερα. Δυστυχώς ή ευτυχώς η εποχή της δουλείας τελείωσε. Δεν μπορούμε να έχουμε δούλους. Επομένως εμείς θα δουλεύουμε, εμείς θα σκεφτόμαστε, εμείς θα φιλοσοφούμε, εμείς θα ερευνούμε διανοούμαστε, εμείς θα σπουδάζουμε, όλα εμείς εάν θέλουμε εθνική ανεξαρτησία. Εάν θέλουμε να έχουμε δηλαδή εθνική συνέχεια, εάν δεν θέλουμε να εξαλειφτούμε ως έθνος. Εάν περιμένουμε στα τεμπελάδικα πότε θα βρούμε μια “καθαρή” ξεκούραστη δουλειά που να μας κάνει κέφι, ας την ξεχάσουμε και την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική μας ύπαρξη και συνέχεια. Στα χέρια μας θα πεθάνει η Ελλάς. Την κουβάλησε η ιστορία από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα για να πεθάνει στα χέρια μας. Αυτό θέλουμε; Εμείς δεν είμαστε αγγλοσάξονες να έχουμε αγκαζέ τους Αμερικάνους και τους Αυστραλούς. Δεν είμαστε Γερμανοί να μας υποστηρίζουν Ελβετοί, Αυστριακοί, δεν είμαστε Σλάβοι. Είμαστε μόνοι μας και δεν θα επιβιώσουμε με τις αμερικάνικες και γερμανικές μεθόδους.

Το θέμα λοιπόν δεν σηκώνει αναβολή. Σηκώνουμε τα μανίκια, ταξιδεύουμε σε όλην την Ελλάδα και παίρνουμε πίσω την γή μας. Δεν υπάρχουν ντροπές. Το θέμα δεν είναι μόνο της βορείου Ελλάδος. Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε το πως η Ελλάς ανέκαμψε μετά την χρεωκοπία Τρικούπη και τον πόλεμο του 1897 και πως πήρε τα πάνω της οικονομικά μετά τους βαλκανικούς πολέμους. Η τύχη της Μακεδονίας και της Θράκης δεν είναι υπόθεση μόνο των Μακεδόνων και των Θρακών. Θα πεινάσει όλη η Ελλάς εάν χαθεί τμήμα της Β.Ελλάδος. Η βόρειος Ελλάς αποτελεί θεμέλιο λίθο της Ελληνικής οικονομίας.

Όμως εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να κυνηγάμε τους λαθρομετανάστες, ο ναζισμός δεν ταιριάζει στην Ελλάδα. Απλά πρέπει να τους πάρουμε τις δουλειές. Αν παίρνει 30€ ημεροκάματο ο Αλβανός εμείς πρέπει να ζητήσουμε 29€. Πλέον η κατάσταση έχει γίνει επικίνδυνη. Δεν νοείται να υπάρχουν Έλληνες άνεργοι που να πεινάνε και Αλβανοί με καινούργια αυτοκίνητα.

Πισωγύρισμα; Υπάρχουν πισωγυρίσματα όταν τίθεται θέμα εθνικού κινδύνου; Ποιο θα είναι μεγαλύτερο πισωγύρισμα; Ένας συμβιβασμός ή το να γίνουμε κάποτε δούλοι μέσα στην ίδια μας την πατρίδα; Γιατί εκεί πάει η δουλειά, μπορούμε να κοιτάμε το δέντρο (ότι δηλαδή υπάρχουν κάποιοι αλβανοί που δουλεύουν στην Ελλάδα), ή το δάσος που είναι η δυναμική των πραγμάτων. Και η δυναμική λέει ότι την Ελλάδα μας την χάνουμε.

Μην ξεχνάμε ένα τεράστιο παράδειγμα από τα βάθη των αιώνων. Ο μέγιστος Αγησίλαος, βασιλέας της Σπάρτης, έγινε μισθοφόρος σε ηλικία 85 περίπου ετών για να συνεισφέρει στην πατρίδα του. Δεν υπάρχουν ντροπές, υπάρχει μόνον ένα στόχος. Η γή των Ελλήνων να μείνει στους Έλληνες. Η περιοχή μας δεν είναι παίξε γέλασε. Την κατέχει ο πιο υποψιασμένος και όχι ο πιο ρομαντικός. Εάν λοιπόν θέλουμε να γίνουμε δούλοι των Βουλγάρων και των Αλβανών ένας είναι ο σίγουρος τρόπος να το καταφέρουμε. Να μην κάνουμε τίποτα.

Εάν μεγαλούργησε ο Ελληνισμός, αυτό έγινε χάρη στην περιπετειώδη φύση του πριν από εμάς τους συμβιβασμένους Έλληνες, του Έλληνος δηλαδή που δεν το είχε σε τίποτα να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να ψάξει την τύχη του. Εμείς πώς καταντήσαμε έτσι να περιμένουμε μοιρολατρικά την “ευκαιρία”; Η ευκαιρία είναι γένους θηλυκού και πηγαίνει σε όποιον την κηνυγάει, σε όποιον την επιθυμεί. Η ευκαιρία δεν είναι λαχείο, είναι η πιθανότητα που νομοτελειακώς γεννιέται στο δρόμο του κυνηγού  της ζωής. Ενόσω λοιπόν είμαστε μαμάκιδες και μαμόθρευτα, όχι μόνον δεν θα δούμε την ευκαιρία, όχι μόνον δεν θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις γενέσεως της αλλά δεν θα δικαιούμαστε καν να λεγόμαστε Έλληνες, πόσο δε μάλλον όταν δεν θα υπάρχει Ελλάς γιατί θα μας την έχουν πάρει μέσα από τα χέρια. Ακόμη και στην οικονομικώς υπόδουλη Ελλάδα, αυτήν δηλαδή που θα έχει πουλήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στους “συμμάχους” και δανειστές μας (άραγε θα ήταν σύμμαχοι εάν δεν ήταν και δανειστές;) ακόμη δηλαδή και σ΄αυτήν την πουλημένη Ελλάδα, θα εργάζονται λαθρομετανάστες και όχι Έλληνες.

Τα πράγματα λοιπόν είναι πολύ απλά, ψευδαισθήσεις τέλος. Η δουλειά κάνει τους άνδρες, το γιαπί και το μυστρί και όχι η φραπεδούμπα και η γκομενίτσα.